جایزه‌ها تاثیری در کارم ندارد / اولویتم رضایت مردم است

به گزارش جام جم آنلاین؛ فیلم سینمایی «23 نفر» با محوریت قصه مربوط به 23 نوجوان رزمنده که در دوران دفاع مقدس اسیر شده بودند در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر تا امروز به عنوان دومین فیلم محبوب مردمی شناخته شده است.

جذابیت‌های این فیلم متفاوت و واکنش‌های مثبت مردمی به آن بهانه کافی برای گفتگو با عوامل «23 نفر» را در اختیارمان قرار داده بود، پس برای اطلاع از ماجراهای مربوط به ساخت این اثر به گفتگو با مجتبی فرآورده، تهیه کننده پیشکسوت این فیلم نشستیم.

دقیقا بعد از چند سال دوباره کار تهیه‌کنندگی را آغاز کردید؟ و چرا این مقدار وقفه در کارتان داشتید؟

تقریبا 8 یا 9 سال می‏شد که کار نکرده بودم؛ واقعیت این است که هرکسی یک اهدافی را برای خودش تعریف می‌کند برای من معمولا اینگونه است که کاری باید باشد که اولا باور و اعتقادم باشد و دوما کار ارزش آن را داشته باشد که زندگی و عمرم را برایش هزینه کنم؛ خب زمانی که این پروژه (23 نفر) پیش آمد، حقیقتا آن را ادای دین به مردم، کشور و انقلاب می‎دانستم پس چه بهتر که بخشی از عمر خود را برای این کار صرف کنم. البته در این مدت 9 سال چند فیلم بوده که دوست داشتم بسازم ولی شرایط مهیا نشده است.

پروژه امام حسین (ع) هم از جمله همین پروژه‌ها بود که می‌خواستید اما نشد که بسازید؟

بله یکی از آن‌ها پروژه امام حسین(ع) است که امیدوارم شرایط آن مهیا شود تا بتوانیم این کار را بسازم.

مشکل این پروژه دقیقا چه بود و چرا کار را متوقف کردید؟!

در مورد آثار مربوط به تاریخ اسلام، تاریخ ایران و دفاع مقدس به دلیل هزینه‌های سنگینی که دارند، بخش خصوصی وارد نمی‌شود و طبعا باید بخش دولتی به این کار ورود کند اما آن چیزی که اتفاق می‌افتد این است که مدیران فرهنگی ما بدنبال کار بی‌دردسر و بی دغدغه و یک مدیریت آرام هستند بدون آنکه توجه کنند بدون دغدغه، تولید فرهنگی به ثمر نخواهد نشست و مدیریت آرام در سینما هیچ‌ وقت شکل نخواهد گرفت.

سال 92 پیش تولید پروژه امام حسین(ع) را با اعلام حمایت مراکز و سازمان‌های فرهنگی آغاز کردیم، پس از یکسال تلاش تا انتخاب بازیگر و عوامل پیش رفتیم،‌ لباس، دکور و همه چیز آماده بود؛ قرار بود 15 روز بعد یعنی بهمن 93 فیلمبرداری را آغاز کنیم که متاسفانه تمام مراکز و سازمان‌های دولتی که با اعلام حمایت از پروژه قول همکاری داده بودند پا پس کشیدند. قرار بود برای پروژه از بخش خصوصی مدد بگیریم و اتفاقا بخش خصوصی جلو آمد و بخش قابل توجهی از سهم خود را هم پرداخت کرد اما زمان شروع فیلم‌برداری متاسفانه سازمان سینمایی، بنیاد فارابی، حوزه هنری، سازمان فرهنگی و هنری شهرداری، معاونت قرآنی وزارت ارشاد و خیلی از سازمان‌های فرهنگی دیگری که قرار بود الباقی پشتیبانی مالی با آن‌ها باشد پشت پروژه را خالی کردند و کار متوقف شد، بدهی قابل توجهی بر دوشمان ماند و یکسال زمان برد تا توانستیم بدهی‏ها را بپردازیم.

چرا حضور سردار سلیمانی در افتتاحیه فیلم حاشیه ایجاد کرد، واقعیت ماجرا چه بود؟

فضای مجازی دریای گسترده‌‏ای است با عمقی به اندازه یک بند انگشت؛ در این فضا برخی از سر تفنن یا منفعت طلبی فعال هستند و به واسطه گستردگی فضای مجازی گمان می‌کنند همه افکار عمومی را تشکیل می‌دهند! بخش عمده‌ حاشیه‌ای که در مورد حضور سردار ایجاد شد هم از فضای مجازی نشأت گرفت و شیطنت‌هایی کردند. اتفاقا ما خیلی خوشحال شدیم که شخصیتی مثل حاج قاسم سلیمانی با آن محبوبیت بالایی که دارد، برخی موضوعات اینقدر برای‌شان مهم است که هنگام شروع فیلمبرداری فیلم 23 نفر حضور پیدا کردند.

اما علت حضور ایشان به سال 61 و دوره‌ای برمی‌گشت که سردار سلیمانی فرمانده تیپ ثارالله بود و برخی از این این 23 نوجوان نیروهای ایشان بودند. ایشان همان کسی است که به بچه‌های کم سن و سال اجازه نمی‌داد به جبهه بروند! ما عملا فیلمی را جلوی دوربین می‌بردیم که مربوط به بخشی از نیروهای تحت امر ایشان بودند و سردار هم خیلی محبت کردند که برای شروع فیلم‌برداری حاضر شدند؛ آن روز همه آن 23 نفر آزاده هم در پشت صحنه حاضر بودند و با حضور سردار یک تجدید خاطره‌ بین ایشان و نیروهای قدیمی‌شان اتفاق افتاد.

تمایل سردار سلیمانی برای ساخت این فیلم، تاثیری در شروع این پروژه نداشته است؟

قطعاً بی تاثیر نبوده اما این ماجرا را تقریبا 13 یا 14 سال است که آقای جعفری تلاش می‌کرد تبدیل به فیلم سینمایی کند؛ از سال 90 به این طرف هم چند بار اقدام کرد و تا مرحله پیش تولید هم پیش رفته بود اما ظاهرا قسمت بر این بود که در این برحه زمانی فیلم ساخته شود.

نتیجه نهایی فیلم را سردار دیده‌اند؟ نظرشان در خصوص فیلم چه بود؟

سردار سلیمانی هنوز فیلم را ندیده‏ اند.

اگر قرار بود در هیات داوران باشید به این فیلم سیمرغ می‌دادید؟

حقیقتش دو سه موضوع است که برای من در مرحله چندم اهمیت قرار می‌گیرد اگر منتقدین از فیلم تمجید کنند خرسند می‏شوم اما نظر منتقدین مبنای کار من را تشکیل نمی‌دهد. اگر فیلم جایزه بگیرد هم همینطور، خوشحال می‌شوم اما جوایز فیلم قطعا تاثیری در عملکرد و رفتار من ایجاد نخواهد کرد. برای من اصل مخاطب است ما این فیلم را برای مردم ساختیم اگر فیلم بتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند کار ما به نتیجه رسیده است. من در تمام نمایش‌های مردمی حضور دارم و فیلم را هر بار با تماشاچی عام نگاه می‌کنم، مخاطب از اینکه به بخشی از تاریخ نه چندان دور خود اشراف پیدا می‏کند خرسند می‏شود بخصوص نسل جوان، در یکی از پردیس‏های سینمایی دختر خانمی پس از دیدن فیلم خود را با این 23 نفر قیاس می‏کرد و متاثر بود از اینکه کاری برای کشورش نکرده است. الحمدالله استقبال مخاطب خوب بوده و فیلم الان جزء شش فیلم برتر آرای مردمی است. مردم به نظرم اصل بر هرچیز دیگری هستند، بقیه موارد در رتبه‌های بعدی قرار می‌گیرد.

سه ماه کار کردن با 23 نوجوان پسر سخت نبود؟

واژه سخت، شاید واژه خوبی نباشد! به نظر من این کار تجربه‌ای متفاوت، خیلی خوب و البته پیچیده بود. 10 نفر از نوجوانان‌های ما شهرستانی بودند و آن‌ها را آورده بودیم تهران که حدود سه ماه و نیم تا چهار ماه در این مدت طولانی خانواده‌های خود را ندیده بودند، این کمی شرایط را برای‌شان سخت کرده بود. من معتقدم سختی‌های کار متعلق به ماست و ما با علم به این سختی‌ها کار می‏کنیم، وقتی هم که نتیجه کار خوب باشد همه سختی‌ها فراموش می‌شوند.

هزینه‌ی ساخت فیلم چقدر بوده و بیشتر بابت چه بخشی صرف شده است؟

ما حدود 5 میلیارد هزینه‌ کرده‌ایم؛ باید هزینه فیلم کمتر از این می‌شد، اما زمان فیلم‌برداری ما دقیقا با افزایش ناگهانی قیمت دلار از 8 هزار تومان به 17 هزار تومان همراه شد که همین مسئله شرایط اقتصادی را دگرگون کرد و همه چیز به یکباره گران شد.

بخش دیگر این بود که ما تقریبا از 8 شهرستان بچه‌ها را انتخاب کرده بودیم، اسکان آن‌ها، مربی‌های تربیتی و معلم‌های خصوصی‌ برای آنکه از درس‌هایشان عقب نیفتند به اضافه آنکه پروژه ما خیلی بزرگ بود و به طور ثابت 100 نفر را شامل می‌شد، هزینه‌های زیادی به ما اضافه کرد.