تلاش رسول اکرم در روشنگری دشمنان/ در برابر توطئه‌های منافقین ساکت نمی‌نشستند

حجت‌الاسلام محمدتقی ربانی در گفت‌و‌گو با «جام جم آنلاین» در خصوص مشی سیاسی پیامبر اکرم (ص) در برخورد با دشمنان اسلام اظهار داشت: دشمنان را باید از نگاههای مختلف شناخت، یک عده دشمن بودند ولی در ملت مسلمانان نبودند بلکه در ملت کفر بودند؛ یک عده هم به عنوان محارب بودند و مانع و سد در مقابل اسلام و توسعه اسلام و فعالیت مسلمانان بودند و یک عده هم از منافقین بودند.

محقق و پژوهشگر علوم اسلامی گفت: پیامبر اکرم (ص) چون رحمة للعالمین بود تلاش می‌کرد با رفتار محبت آمیز و تدبیر و با آیین اسلام مسیر روشنی را برای این افراد ارائه دهد تا به طرف حق بیایند و از اینکه به هلاکت برسند پرهیز داشت چرا که ایشان مانند قدرت‌های مستکبر و یا پادشاهان و ظالمین طول تاریخ دنبال خونریزی و کشورگشایی و دیگر مطامع دنیوی نبودند.

وی افزود: اصل نخست برای پیامبر اکرم (ص) این بود که راه روشنی برای دشمنان ارائه شود و آنها را دعوت به خیر کند و در این مورد بسیار استقامت و پایداری داشتند، همانطور که خداوند در قرآن نسبت به رسول خدا دستور داده است که باید استقامت ورزید و می‌فرماید: «فاستقم کما امرت و من تاب معک و لا تطغوا انه بما تعملون بصیر؛ پس همچنانکه مأمور شده ای، پایدار باش و نیز هر کس که با تو بسوی خدا باز گشته باید پایداری بورزد و سرکشی نکنید که همانا او نسبت به آنچه می‌کنید بینا است».

حجت‌الاسلام ربانی بیان داشت: مخالفینی بودند که در برابر سخنان حق پیامبر اکرم (ص) بعضی لجاجت می‌کردند، بعضی عناد می‌ورزیدند و می‌گفتند ما بر راه آباء و اجداد خودمان حرکت می‌کنیم و سخنان حق پیامبر را نمی‌پذیرفتند اما این گروه به نحوی که معارضه و خونریزی کنند نبودند و پیامبر در مقابل آنها نهایت صبر را داشتند که حتی خداوند در قرآن کریم خطاب به ایشان می‌فرماید که اینقدر خودت را به زحمت و سختی نینداز که داری خودت را هلاک می‌کنی.

پیامبر نسبت به مفسدین «اشداء علی الکفار» بودند

وی ابراز کرد: در میان مخالفان پیامبر (ص) افرادی بودند که افساد می‌کردند و مفسد بودند که در این گروه کفار بودند؛ مشرکین بودند و اهل کتاب مانند یهودی‌های مدینه بودند که فساد و توطئه می‌کردند و با کمک مشرکین جنگ احزاب را به راه می‌انداختند و یا با کمک مشرکین در دیگر غزوات مانند جنگ احد و جنگ خندق مشارکت می‌کردند.

این محقق و پژوهشگر علوم اسلامی ادامه داد: طبیعتا پیامبر اکرم (ص) نسبت به این گروه هیچ گونه مماشات و دل رحمی نداشتند همچنان که قرآن هم می‌فرماید با اینگونه دشمنان که مفسد بودند «اشداء علی الکفار» بودند.

وی گفت: همانطور که پیامبر اکرم (ص) طبق آیه قرآن نسبت به دوستان «رحماء بینهم» بودند، نسبت به دشمنانی مانند ابوجهل ها و ابولهب ها و دیگر سران کفر و کفار «اشداء علی الکفار» بودند و این مهم یکی از اصول دین ما است.

حجت‌الاسلام ربانی بیان داشت: منافقین در بسیاری مواقع توطئه و حتی بعضی مواقع پشت سپاه اسلام را خالی می‌کردند و زمانی که پیامبر اکرم (ص) به غزوات می‌رفتند منافقین در داخل شهر به نفاق می‌پرداختند و بعضی افراد را از شرکت در غزوات باز‌ می‌داشتند و یا توطئه‌های دیگری انجام می‌دادند که در سوره توبه جزئیاتش آمده است که در فصل گرما می‌گفتند هوا گرم است و یا اینکه خانه‌های ما نگهبان ندارد.

پیامبر اکرم (ص) در برابر توطئه‌های منافقین که جای اغماض نبود ساکت نمی‌نشستند

وی افزود: پیامبر اکرم (ص) با وجود اینکه منافقین توطئه و از دستورات پیامبر اکرم (ص) سرپیچی می‌کردند اما ایشان تا جایی که امکان داشت اغماض و مدارا می‌کردند و البته در مواردی هم وارد عمل می‌شدند و در مقابل توطئه‌های منافقین ساکت نمی‌نشستند یک نمونه مسجد ضِرار است که مسلمانان به دستور پیامبر تمام مسجد را ویران کردند و آنچه که باقی مانده بود آتش ‌زدند چرا که منافقان این مکان را با هدف تفرقه بین مؤمنان و ترویج کفر و در واقع پایگاهی برای خود ساخته بودند که در سوره توبه هم آمده است و یا رفتارهای دیگری که در تاریخ هم ثبت شده است.