اقتدار پلیس، دندان تخریب بیگانه را کند می‌کند

نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از بدو تأسیس خود در سال 1370 در زمینه حفظ و حراست مرزهای آبی – خاکی و هوایی نقش استراتژیکی در صیانت از تمامیت ارضی ایران اسلامی از خود برای گذاشته است. این سازمان در طول سه دهه اخیر با تربیت پاسداران – درجه داراغن و افسران پایور زبده و متعهد و به‌کارگیری آن‌ها در سیستم‌های پیچیده اطلاعاتی- امنیتی، تلاش داشته تا سطح امنیت مالی و جانی شهروندان را به میزان قبال ملاحظه‌ای ارتقاء بخشد.

حال اینکه در مقایسه با هزینه‌های هنگفتی که دیگر کشورها به‌ منظور تجهیز پلیس انجام می‌دهند، فرماندهان و مدیران انتظامی ما سعی کرده‌اند با صرف هزینه حداقلی و جلوگیری از ایجاد هیاهو و تبلیغات رایج در پلیس‌های غربی - آمریکایی، بیشترین خدمات را به مردم ارائه دهند.

آنچه در این‌ بین حائز اهمیت است این است که پلیس و نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران امروز مقوله امنیت را در کالبد این کشور جاری و ساری نموده و این امر موجب گشته شهروندان با خیالی آسوده در شهرها و محل سکونت خود تردد کنند و روزانه شاهد نظیر آنچه در کشورهای پیرامونی ما اعم از بمب‌گذاری- سرقت و قتل‌های زنجیره‌ای – ناامنی اخلاقی فراگیر... اتفاق می‌افتد، نباشند.

اما یکی از اهدافی که دشمنان مردم و نظام اسلامی ما برای خود متصور هستند، ایجاد شکاف و اختلاف بین توده‌های مردم و تأمین‌کنندگان امنیت اعم از یگان‌های نظامی و انتظامی است. آن‌ها تلاش دارند با راه‌اندازی پروپاگاندای رسانه‌ای برخورد قانونی پلیس در مواجه با هنجارشکنان، مجرمان و برهم زنندگان امنیت اخلاقی جامعه را نوعی سرکوب و فشار علیه مردم نشان دهند.

این‌گونه اقدامات و فضاسازی‌ها زمانی شدت می‌گیرند که سرویس‌های جاسوسی غرب و متحدان منطقه‌ای آن‌ها پی به عمق رابطه دوستانه و مسالمت‌آمیز پلیس با مردم می‌برد. به همین دلیل با راه‌اندازی جو روانی در رسانه‌های خود، به‌طور نمونه برخورد با عده‌ای آشوب گر و یا هنجارشکن نظم و قانون را مهم‌ترین تحولات داخلی ایران دانسته و روی مانور می‌کنند.

شاید نقطه درخشان رفتار پلیس با مردم را بتوان در رویدادهای دی‌ماه سال گذشته مثال زد، چند روزی که برخی با موج‌سواری روی مطالبات صنفی و معیشتی مردم اغراض دیگری را دنبال کرده و اقدام به تخریب و به آتش کشیدن اموال عمومی و کوچه خیابان زدند. طبیعی است نیروی انتظامی علی‌رغم هشدارهایی که داده به‌عنوان ضابط قضایی باید وارد عمل شود و نظم و انضباط را به شهرها بازگرداند. ازاین‌رو شاهد بودیم پلیس با سعه‌صدر و خویشتن‌داری با استفاده از ظرفیت‌های بازدارندگی در عین خونسردی توطئه دشمنان و صحنه‌گردانان داخلی را در کوتاه‌ترین زمان ممکن مهار نمود.

نگاهی به نوع رفتار پلیس فدرالی آمریکا و یا انگلیس(آنچه در فرگوسن- شیکاگو و لندن رخ داد) در جریان تظاهرات – اغتشاشات و ناآرامی‌ها نشان می‌دهد برخلاف اینکه دولتمردان آن‌ها روی مباحث حقوق بشری دائماً در حال مانور هستند. اما نیروهای امنیتی با خشونت هر چه تمام‌تر با مردم برخورد می‌کنند و حتی با شلیک مستقیم به رنگین‌پوستان و اقلیت‌ها اعمال قانون می‌کنند.

در مقابل، پلیس ایران در صورت بروز هرگونه ناآرامی در کشور اولویت اول خود را برخورد رئوفانه و مسالمت‌آمیز با مردم و معرضان قرار می‌دهد درعین‌حال ایجاد هرگونه آشوب و اغتشاش از خطوط قرمز کارکنان ناجا بشمار می‌آید.

نکته‌ای که باید در خصوص نیروی انتظامی مورد توجه مسئولان امر قرار گیرد آن است که ما نباید صرفاً در هفته ناجا ازخودگذشتگی‌ها و خدمات پلیس و سایر نیروی امنیتی سخن به میان آوریم.

امروز فضای مجازی و رسانه‌ای گسترش‌یافته است. به همین دلیل ضرورت دارد اطلاعات مردم درزمینه اقداماتی که پلیس شبانه‌روز برای حراست از جان و مال مردم انجام می‌دهد، باخبر شود. اما متاسفانه کمتر کسی از آن‌ها باخبر می‌شود. کمترین فایده این مسئله در این است که جوانان با دیدن یک فیلم و یا کلیپ کوتاه ضد مأموران و حافظان امنیت خود به دام تصویرسازی ذهنی بیگانگان که برای ایجاد هرج‌ومرج در کشور دندان‌تیز کرده‌اند، نخواهند افتاد.

بالا بردن سطح آگاهی مردم از سلسله مبارزات ناجا با مفاسد سازمان‌یافته اقتصادی- اجتماعی- مواد مخدر- برقراری نظم ترافیکی درراه و جاده‌ها و... می‌تواند نقطه مقابل تبلیغات سوء علیه اقدامات مجدانه پلیس قرار گیرد و هجمه‌های بی‌مورد رسانه‌های آن‌طرف آبی را خنثی سازد.

محمدرضا شجاعیان