پرونده 17 شهریور مانند بسیاری از وقایع دیگر تاریخ معاصر هنوز باز است!

علی ططری ادامه داد: پرونده 17 شهریور مانند بسیاری از وقایع دیگر تاریخ معاصر هنوز باز است چراکه این‌گونه از رخدادها ابهامات زیادی را با خود به همراه دارد. برای مثال، چرا به‌یک‌باره رژیم پهلوی تصمیم به قلع‌وقمع مردم در این تظاهرات گرفت؟ این سیاست بی‌رحمانه و خونین از کجا نشات می‌گرفت؟ چرا آمار دقیق شهدا و مجروحین هیچ‌گاه اعلام نشد؟ این رویداد چقدر به پیروزی انقلاب اسلامی سرعت بخشید؟ این‌ها سؤالاتی هستند که هنوز پاسخ صحیح و دقیقی مبنی بر مستندات تاریخی برایشان ذکر نشده است.

به گفته ططری، 17 شهریور که به جمعه سیاه نیز مشهور است، اگر به وقایع و رویدادهای این روز خونین توجه کنیم متوجه یک ظاهر خاص در این واقعه می‌شویم.

رئیس مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی افزود: از 4 شهریور با روی کار آمدن دولت شریف امامی، قرار بود با توجه به ویژگی‌های شخصیتی وی و با داشتن ارتباطات نزدیک با برخی از علما یک آرامش نسبی در جامعه برقرار کرده و کمی از بحران فزاینده‌ای که در فضای سیاسی آن زمان وجود داشت را بکاهد.

وی خاطرنشان کرد: ولی به نظر می‌رسد، این اقدام شاه نتیجه عکس داد. این بدان معنا نیست که باعث‌وبانی تمامی اتفاقات شریف امام و دولتش بود خیر؛ اما در دوران حکومت وی مجموعه حوادثی دست در دست هم دادن تا دولت او سرنگون‌شده و روند پیروزی انقلاب اسلامی به‌سرعت جلو رود.

ططری اظهار داشت: در اواسط شهریورماه که مصادف با نماز عید فطر بود می‌توان گفت هرروز در تهران و شهرستان‌ها شاهد تظاهرات و ناآرامی‌ها و درگیری‌های ارتش شاهنشاهی با مردم بودیم. نماز عید فطر و پس‌ازآن شکل‌گیری تظاهراتی عظیم به دعوت «علامه نوری» آغاز گردید. وی مردم را به برگزاری نماز جمعه در میدان شهدا در اعتراض به حکومت و سیاست‌های شاه دعوت کرد.

رئیس مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی متذکر شد: در ادامه اویسی فرمانده ارتش شاهنشاهی حکومت‌نظامی را 6 صبح اعلام کرده، درصورتی‌که می‌توانست شب قبل ساعت حکومت‌نظامی را اعلام نماید، به‌هرحال کشتار بی‌رحمانه مردم مظلوم از 7 صبح روز جمعه بعد از چند با تذکر آغاز گردید. در بین منابع آمار کشته‌شدگان از 80 نفر تا 4 هزار نفر قیدشده است، اما آنچه بر اساس مستندات می‌توان اعلام کرد تعداد شهدا در این روز حدود 100 تا 130 نفر است.

وی ادامه داد: ناگفته نماند این واقعه خونین تبعات زیادی را برای رژیم پهلوی به همراه داشت، مردم دیگر در تظاهرات و راهپیمایی شخص شاه را مورد خطاب قرار می‌دادند، از سویی دیگر حادثه 17 شهریور یک نقطه آغازین برای پیروزی هر چه سریع‌تر انقلاب اسلامی بود.

به گفته ططری، حادثه 17 شهریور آن‌قدر دردناک و بی‌رحمانه بود، افرادی که در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت نمی‌کردند و به عبارتی ساده‌تر مردم بی‌طرف به‌حساب می‌آمدند با مشاهده این اقدام خونین به جمع معترضین و انقلابیون پیوستند. درنتیجه این حرکت خونین باعث شد مخالفین حکومت و انقلابیون بحث مذاکره با رژیم پهلوی را کنار بگذارند.