کرخه آب دارد، اما حقابه تالاب را نمی‌دهند!

آبگیری تنها راه نجات هورالعظیم است

حدود یک ماه از زمانی که آتش به دامان نیزارهای هور افتاد، می‌گذرد، آتش اما پشت مرزها بود؛ در بخش عراقی هور، آن‌طور که البته مسئولان محیط‌زیستی می‌گفتند. از آنجا که آتش می‌سوزاند و تباه می‌کند و به قول مولانا «آتش است این بانگ نای و نیست باد»؛ دود و گرما و تبعاتش مرزنشینان ما در خوزستان عزیز را هم درگیر و دچار حادثه و مشکل کرد، مسئولان مربوطه اما ظاهرا به این سخن که آتش پشت مرزهاست اکتفا کردند و شاید به این امید که خود خاموش شود، آتش اما نه تنها خاموش نشد، که اخیرا مدیر محیط‌زیست خوزستان از شعله‌ور شدن آن در دو نقطه دیگر هور خبر داده است، البته باز هم در بخش عراقی. گرچه فعالان محیط‌زیست محلی معتقدند که آتشی که این روزها دودش در حال پیشروی به همه شهرهای خوزستان است، منشا داخلی دارد و نه خارجی.
کد خبر: ۱۱۵۶۹۴۹

یک فعال محیطزیست خوزستان در این باره به جامجم میگوید: منشأ آتش هورالعظیم خارجی نیست و تالاب در خاک ایران در حال سوختن است؛ به گونهای که دود آتشسوزی جدید این تالاب در روز گذشته به شهرهای اهواز و سوسنگرد و دشت آزادگان رسیده؛ اما علت آتشسوزی عدم پرداخت حقابه تالاب است. در حالی که طبق گزارش استانداری و وزارت نیرو، سد کرخه به دلیل بارندگیهای نسبتا خوب امسال از اغلب سدهای ایران پرآبتر است؛ اینرا که چرا حقابه این تالاب پرداخت نمیشود مسئولان باید پاسخ بدهند.

ناصر عبیات تاکید میکند: دود آتش سوزی تالاب هورالعظیم، تا اهواز و سوسنگرد و دشت آزادگان پیچیده و آتش همچنان در حال پیش روی است.

مسئولان با هلیکوپتر به آتش، آبپاشی کردهاند؛ در حالی که تنها راه نجات تالاب، آبگیری تالاب است و آب پاشی با هلیکوپتر فقط صرف هزینه بینتیجه است. هیچ جای دنیا تالاب را با هلیکوپتر خاموش نمیکنند و راهش این است که حقابه هور را از کرخه بدهند.

این فعال محیطزیست اضافه میکند که پیامد این آتشسوزی فقط دامن مردم را نگرفته، بلکه گربه وحشی هورالعظیم هم به دلیل گرمای شدید در آتشسوزی اخیر هور، تلف شده و چندین راس گراز نیز بر اثر گرمای ناشی از این حادثه از دست رفتهاند.

آبپاشی با بالگرد راه چاره نیست

اما متولیان محیطزیست خوزستان همچنان درگیر شیوههای نادرست مقابله با آتش هستند؛ البته پس از آنکه قبول کردهاند آتش در داخل بخش ایرانی هورالعظیم رخ داده است. پیش از این عیسی کلانتری، رئیس سازمان محیطزیست در یک موضعگیری شتابزده گفته بود «خوشبختانه آتش در خاک عراق و بخشهای عراقی هورالعظیم در جریان است و به ما ربطی ندارد.» او گفته بود خوزستانیها ماسک بزنند، اما درباره اینکه اگر با آتش هور در بخشهای عراق مقابله نشود، بالاخره دیر یا زود به بخش ایرانی هور میرسد سخنی نگفته است. شاید مسئولان محیطزیست کشور گمان کردهاند که آتش خودبهخود و هنگامی که به مرزهای ایران رسید، متوقف میشود و به درون عراق برمیگردد! این در حالی است که همه میدانند مباحث اقلیمی مرز و خط و دولت و حکومت نمیشناسد و بتدریج به اطراف سرایت میکند؛ مخصوصا آتش که با هیچ دستور و فرمان نمیتوان مقابل آن ایستاد؛ مگر اینکه با روشهای دیپلماتیک و با کمک دو کشور برای آن چارهای اندیشیده شود. باید دید اکنون که دود غلیظ آتش هورالعظیم به شهرهای خوزستان رسیده و میرود تا پس از سوختن پوست بدن گاومیشها، سایر شهرهای این استان را درگیر و مشکلاتی دیگر را در خوزستان ایجاد کند، متولیان محیطزیست کشور و خوزستان چه میکنند. آیا همچنان به جای گرفتن حقابه تالاب هورالعظیم که حقی قانونی است و در برنامههای چهارم و ششم توسعه و نیز تمام طرحهای مطالعاتی و مدیریتی تالابهای کشور بر آن تاکید شده با هلیکوپتر بر آتش هور، آب میپاشند؟ یا اینکه برای یکبار هم که شده پای حقابه تالابها میایستند و مشکل آتش را به طور علمی حل میکنند؟ یکی دیگر از عوامل آتشسوزی در هورالعظیم، ورود پسابها و فاضلابهای کشاورزی و صنعتی است که طی سالهای اخیر در آن تخلیه شده است. همین موضوع باعث شده با خشک شدن آب، گازهای استخراج شده از پساب، نیزارهای خشک را مستعد سوزاندن کنند. به نظر میرسد کار بیشتر از آنچه ما فکرش را میکنیم گره دارد؛ گرههایی که البته هنوز کور نشده؛ اما کوتاهیهای وزارت نیرو و کمتوجهیهای متولیان محیطزیست دارد آنها را تبدیل به گره کوری میکند که بعد از خوزستان، شاید دیگر مناطق ایران را نیز درگیر متولیان کند.

الهه موسوی

ایران

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها