پا در میدان مین گذاشتم

شما سال‌هاست در رادیو گوینده هستید و برنامه پرشنونده کاوشگر را در حال حاضر روی آنتن رادیو جوان دارید، چطور شد به سمت اجرای تلویزیونی گرایش پیدا کردید؟

من خیلی علاقه‌مند به تجربه فضای‌های جدید هستم و اگر کسی نگاهی به گذشته من داشته باشد، متوجه می‌شود کارها و تخصص‌های متفاوت را تجربه کردم که البته در همه آنها هم موفق بودم، اما این مساله مانع نشده به سمت تجربه‌های جدید نروم. احساس می‌کنم اگر برای خودم فضاهای جدید را باز نکنم به لحاظ روحی آسیب می‌بینم. طولانی‌ترین تجربه من هم در رادیو بوده که از 22 سالگی وارد این رسانه شدم و در حال حاضر 32 ساله ام و همچنان در این رسانه فعال هستم.وقتی اجرای برنامه ماه و ماهی به من پیشنهاد شد، برایم جذابیت‌های زیادی داشت که بپذیرم. ضمن این‌که بعد از ده سال فعالیت در رادیو احساس کردم باید در کنارش یک تجربه جدید دیگر هم به آموخته‌هایم اضافه کنم. به همین دلیل تصمیم گرفتم ماه و ماهی را اجرا کنم. البته باید تاکید کنم من عاشق رادیو هستم و مهم‌ترین سال‌های زندگی‌ام را در رادیو گذراندم.

در سال‌های اخیر گرایش گویندگان رادیو به سمت اجرای تلویزیونی زیاد شده است که البته برخی موفق بودند و بعضی دیگر نتوانستند موفقیتی کسب کنند و بعد ا زمدتی هم فراموش شدند. آیا این مساله تاثیری در انتخاب شما داشت یا نه؟

این‌که بگویم در این سال‌ها منتظر فرصت اجرای برنامه تلویزیون بودم، نه این‌طور نبود. من در طول این سال‌ها درباره اجرای رادیو و تلویزیون خیلی خواندم و دیدم تا اطلاعاتم به روز باشد. البته در پس ذهنم همیشه به دنبال تجربه جدید بودم، اما این طور نبوده که مرتب فکر کنم در تلویزیون اجرا کنم. ضمن این‌که من رادیو را خیلی دوست دارم، چون اعتقاد دارم ضریب نفوذ رادیو زیاد است.جنس مخاطب رادیو و زبان این رسانه را دوست دارم.

خدا به من لطف داشته و صدای استانداردی دارم تا بتوانم در رسانه ملی فعالیت کنم. البته در چند ماه گذشته دوستان به من خیلی محبت داشتند و تاکید می‌کردند در اجرای تلویزیونی موفق خواهم بود. در این چند ماه به این مساله فکر کردم که اگر فرصتی پیش آمد خودم را محک بزنم. به نظرم بچه‌های رادیو این ظرفیت را دارند که در تلویزیون هم اجرا کنند. نباید مرزی قائل شد. یک گوینده می‌تواند هم در رادیو بدرخشد و هم اجرای تلویزیونی‌اش قابل قبول باشد

شما برای اولین گام در اجرای تلویزیونی سراغ یک برنامه پر ریسک رفتید، زیرا توقع مخاطب از برنامه‌های افطار بالاست. چطور شدن این را به جان خریدید؟

خیلی‌ها این سوال را از من پرسیدند. بله من ریسک بزرگی کردم و به تعبیر دوست نزدیکم پا در میدان مین گذاشتم. در واقع من اعتبار ده ساله‌ام در رادیو را وسط گذاشتم. ممکن بود در تلویزیون موفق نمی‌شدم و بعد برای همیشه پرونده اجرای تلویزیونی‌ام بسته می‌شد. مسلما این مساله بسیار ترسناک بود، اما به فال نیک گرفتم که برنامه افطار را اجرا کنم. البته من اعتبار ده ساله در رادیو را براحتی به دست نیاوردم و با عرق جبین به دست آوردم که ساده هم نبود. به نظرم بیشتر از این‌که من ریسک کنم، افشین حسین‌خانی تهیه‌کننده و مدیران تلویزیون خطر کردند. تهیه‌کننده می‌توانست سراغ یک مجری با سابقه برود، زیرا اگر اجرای من خوب نبود، فقط من زمین نمی‌خوردم، بلکه تهیه‌کننده هم ضربه می‌خورد و مدیران تلویزیون هم باید پاسخ می‌دادند. به لطف خدا اتفاق خوبی افتاد و مردم هم همراه برنامه شدند.

مخاطبان تلویزیون خیلی پیگیر برنامه‌های ویژه افطار هستند. نگران نبودید در ماراتن قضاوت مردم قرار بگیرید و شما را با اجرای دیگر برنامه‌های ماه رمضان قیاس کنند؟

من از رقابت و محک خوردن در کنار دیگران ابایی ندارم و خودم را در معرض چنین چالش‌هایی قرار می‌دهم. ضمن این‌که اعتقاد دارم رقابت نیست، زیرا هر برنامه متفاوت و با سطح سلیقه مخاطب روانه آنتن شده است. به عنوان مثال ماه عسل احسان علیخانی با مهمانخانه امیرحسین مدرس و برنامه ماه و ماهی ما در شبکه یک، هر کدام سلیقه ویژه‌ای از مخاطبان را اغنا کرده‌اند. خوشبختانه برنامه ماه و ماهی ،هم به دانش مخاطب اضافه و هم این‌که آنها را سرگرم کرده است. به همین دلیل نگران این چالش نبودم، چون می‌دانستم هر کدام از برنامه‌های افطار ویژگی‌های خودشان را دارند. البته حواسم به اجرایم بود، چون مخاطب به این مساله فکر نمی‌کند این اولین تجربه اجرای تلویزیونی مجری برنامه است. لطف خدا شامل حالم شد و مردم به لحاظ اجرا من را در سطح پایین قرار ندادند و از نتیجه راضی بودند. در مجموع از این‌که در رقابت قرار بگیرم، هراس ندارم.

البته برخی مواقع هنگام اجرا ،دوربین تلویزیون را گم می‌کنید!

به هر حال این اولین تجربه اجرای تلویزیونی من بود و باید خیلی چیزها یاد بگیرم. این ایراد که برخی مواقع دوربین را گم می‌کنم بحق است. ضمن این‌که ما زمان کمی برای طراحی برنامه، آیتم‌ها، دکور و‌... داشتیم، حتی این زمان چند روزه برای طراحی یک برنامه رادیویی کم بود. من باید به مرور زمان بیشتر با دوربین‌های تلویزیونی آشنا شوم و جلو ی دوربین راحت باشم. در مجموع هر ایرادی گرفته شود با جان دل می‌پذیرم.

البته شما جلوی دوربین راحت هستید، مثل اجرایتان در رادیو. آیا تهیه‌کننده از شما خواسته بود این گونه اجرا کنید یا نه؟

تهیه‌کننده از من خواست خود واقعی‌ام باشد و هیچ تغییری به اجرایم ندهم. به همین دلیل شما چیزی که می‌بینید و ادبیاتی که شاهد هستید مال سیاوش عقدایی است.

ضمن این‌که من دوست دارم صمیمانه با مخاطب حرف بزنم، زیرا وقتی که مخاطب گذاشته خیلی ارزشمند است و حداقل وظیفه ما این است که به محبت مردم درست پاسخ بدهیم.

فاطمه عودباشی

روزنامه نگار