در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
معروف است که میان روزنامه نگار جماعت و نیروهای امنیتی و اطلاعاتی تفاوت در آن است که آن یکی خبر را برای منتشر کردن جمع می کند و این یکی برای منتشر نکردن.
این قاعده را علی یونسی در زمانی که وزیر اطلاعات بود و هم حالا، عوض کرده است. او در ایام وزارتش وقتی در محوطه دولت را به سوی خبرنگاران باز می کردند، اگر چه اغلب به هیچ سوالی پاسخ نمی داد اما در عوض دست خبرنگاران را می گرفت و توی چمن باغ محوطه دولت می نشست و گپ می زد. او اولین وزیر اطلاعات بود که با همه خبرنگاران داخلی و نه فقط دو سه تا خبرنگار خاص مصاحبه مطبوعاتی برگزار کرد و اکنون یک سال پس از تحویل دادن وزارت اطلاعات برای اولین بار در مصاحبه اختصاصی مفصل هم شرکت می کند که می خوانید.
برای شروع ترجیح می دهید با نقد آقای محسنی اژه ای از زبان شما شروع کنیم یا نقد آقای یونسی از زبان ما که منتقل کننده دیدگاه های افکار عمومی هستیم؛
هر طور مایلید ؛ البته انتقاد از من حق شماست و برای این مقوله بنده پیشقدم می شوم.
با نقد آقای محسنی شروع می کنیم.
البته من از نظر اخلاقی خود را موظف می دانم همیشه هم از وزارت اطلاعات حمایت کنم و هم از وزیر اطلاعات ، بویژه شخص آقای محسنی. بنده انتقادی از ایشان در منظر مردم ندارم و اگر نظری داشته باشم ، به خود ایشان خواهم گفت.
برسیم به نقد برخی عملکردهای شما در وزارت اطلاعات. در سالهایی که شما وزیر بودید، کشور ما در معرض فعالیت گروههای افراطی دوم خرداد بود و بسیار دچار بحران شد. بعضی از این گروهها براساس کدهای فراوانی که رسمی و آشکار و غیرآشکار وجود دارند، برخی بدنبال براندازی نظام بودند. گاهی گوشه ای از فعالیت های براندازانه در رفتار برخی رسانه ها هم نمود می یافت که الان انعکاس مکتوب آن نمودها سندهای فعالیت های افراطی و براندازانه به حساب می آید. در عین حال ، برخی نمودهای مخفی آن فعالیت های براندازانه هم کشف و برملا شد. اینها بصراحت در پی سست کردن مبانی قانون اساسی و اصل مترقی ولایت فقیه بودند. ماجراهای هجدهم تیر و سالگردهایش که پیش می آمد، در همین راستا بود. اما این طور مطرح می شود که وزارت اطلاعاتی که شما وزیر آن بودید، در پیشگیری و مقابله با این جریان ها ضعیف ظاهر شد و بلکه انفعالی عمل کرد. علت چه بود؛
حتما به یاد دارید که من در بدترین شرایط مسوولیت وزارت اطلاعات را به عهده گرفتم. در آن مقطع وزارت اطلاعات در داخل شدیدا دچار بحران بود. بحران ناشی از قتلهای زنجیره ای. در عین حال ما در معرض اقدامات تروریستی منافقین هم بودیم. صدام منافقین را تشویق می کرد و آنها نهادها، ارگان ها و شخصیت های ما را زیر آتش خمپاره قرار می دادند. مرحوم لاجوردی و مرحوم صیاد شیرازی در همان دوران شهید شدند. در آن شرایط حساس ، جریان های سیاسی افراطی هم فعال بودند، البته افراطی در هر دو طیف سیاسی. ما رودررو با این سه بحران بودیم ؛ اما به فضل خداوند متعال با موفقیت هر سه را از سر گذراندیم.
چطور این مسیر را طی کردید؛
مایل نیستم ماجرای تلخ قتلهای زنجیره ای را یادآور شوم. به همین بسنده می کنم که امروز رفته رفته این قضیه به ورطه فراموشی سپرده می شود. البته آن ماجرا و عبور از آن بحران ، هزینه سنگین را بر وزارت اطلاعات و مردم تحمیل کرد که معنای این حرف را فقط پرسنل وزارت اطلاعات می فهمند نه هیچ کس دیگر که بغض های فرو خفته این درد همچنان در گلوی آنها هست. بحران قتلهای زنجیره ای در داخل وزارت اطلاعات به سختی مهار و مدیریت شد و در همان حال خمپاره اندازی های منافقین را هم در اوج مظلومیت طی 6 ماه مهار کردیم.
منظورتان از این تعبیر «اوج مظلومیت» چیست؛
وزارت هم باید از خود دفاع می کرد ؛ و هم باید بحران را مهار می کرد. البته این کار بسیار سختی بود!! خوب است خاطره ای برایتان بگویم تا به مظلومیت دردناک وزارت اطلاعات بیشتر پی ببرید. در روزهای اول کار ما، یک عملیات گروگانگیری در کرمان رخ داده بود که گروگانگیرها چند ایتالیایی را ربوده بودند. من به دولت اطمینان دادم که اینها را بزودی خلاص می کنیم و هیچ امتیازی نباید به گروگانگیرها داده شود. در مدت کوتاهی ما به وعده خود عمل کردیم و یک روز که من در جلسه دولت گزارش عملیات را دادم ، یکی از اعضای دولت با زبان به شوخی ، اما با بیانی که حاوی پیامی واقعی بود به من گفت: آقای وزیر این گروگانگیری کار خودتان نبود؛ آیا این اوج مظلومیت نیست؛ ما با جاسوس مبارزه می کردیم و خود متهم به جاسوسی بودیم. با تروریست ها مبارزه و مقابله می کردیم و اتهام تروریستی بر ما وارد می کردند. ما بزرگترین باند جاسوسی اسرائیلی را کشف و متلاشی کردیم و همان زمان به ما اتهام جاسوسی اسرائیلی هم وارد می کردند!!
منظور بنده در سوالی که مطرح کردم ، انفعالی عمل کردن وزارت اطلاعات در برابر فعالیت جریان افراطی مدعی دوم خرداد و براندازها بود ؛ اما شما در پاسخ فقط گفتید که از این بحران با موفقیت عبور کردید.
من تعبیر براندازی را خیلی نمی پسندم ؛ اما تعبیر تندرو را برای آن جریان ها می پسندیدم. البته این که در درون اینها بعضی عناصر و افراد برانداز هم پیدا شوند، ممکن است. اما جریان کلان دوم خرداد برانداز نبود ما باید با افراط و تندروی مقابله می کردیم. نه یا یک جریان پیروز البته ما در هر دو جناح تندروی و افراط داشتیم. افراط به نام آزادیخواهی و مردم وجود داشت هم چنان که تندروی به نام اصولگرایی و دین هم پدیدار بود. وزارت اطلاعات در تعدیل این جریان ها نقش اساسی داشت. ما در عین حال در اقدام خود باید جوری عمل می کردیم که این تعدیل به بحران جدیدی منجر نشود. هنر وزارت اطلاعات این باید باشد که یک مساله را از حدت و شدت و عمومیت و پیچیدگی بیندازد و موضوع را ساده کند تا برای رفع مشکل هزینه کمتری صرف شود. یک سرویس اطلاعاتی بالغ تلاش می کند مسائل امنیتی را به مسائل اجتماعی تبدیل کند و مسائل اجتماعی را هم باید ساده کند، بعد آنها را حل و فصل کند. اما یک نهاد امنیتی ناپخته مسائل اجتماعی را امنیتی می کند و مسائل امنیتی را هم ملی و پیچیده می کند. در مقطعی که مورد نظر شما است ، جریان های سیاسی همه همدیگر را متهم می کردند و مایل بودند وزارت اطلاعات پشت سر آنها حرکت کند. ما دعوای سیاسی آنها را می دانستیم. اغراض که سیاسی ایشان را، می شناختیم و در درون این گروهها نفوذ هم داشتیم. اما روش و شیوه ما برای مهار بحران افراط و تفریط سیاسی به گونه خشن وسخت و عملیاتی نبود بلکه به روش نرم و اقدامات پیشگیرانه و کم هزینه بود. در کشور ما یک بیماری وجود دارد و آن بزرگنمایی عیبها و نقصها و نابسامانی ها است. در انتخابات و رقابت های سیاسی تمام گذشته خودمان را زیر سوال می بریم . حتی سعی می کنیم خوبی های گذشته را از خود بدانیم و بدهی های موجود را به گذشته مربوط بدانیم. چرا؛ چون ما در رقابت های سیاسی تقوای سیاسی نداریم.
آقای یونسی بحران فعالیت گروههای افراطی آیا امروز مهار شده است؛ پاسخ مثبت است ؛ اما سوال این است که مهار بحران را در آن زمان آیا وزارت اطلاعات انجام داد یا نهادهای دیگر؛ شما در خلال توضیحاتتان یکی ، دو بار به نهادهای نیمه امنیتی و این که ناپخته عمل می کنند، اشاره داشتید ممکن است بیشتر توضیح بدهید؛
بنده به شما اطمینان می دهم که هیچ بحران امنیتی و سیاسی ای در کشور خاموش نشد، مگر آن که وزارت اطلاعات آن را خاموش کرده است و هیچ نهادی غیر از وزارت اطلاعات توانایی شناسایی و مهار بحران در کشور را ندارد.
گمان می کنم اگر این حرفتان را ثابت کنید، مساله حل خواهد شد.
ماجرا بر سر توان شناسایی و مهار بحران است که تنها در اختیار وزارت اطلاعات است. تمام نهادهای دیگر کمک کار وزارت اطلاعاتند. ابزار و توان دیگر نهادهای اطلاعاتی محدود به همان نهاد خودشان است. گستره توان حفاظت نیروی انتظامی در درون نیروی انتظامی است و همین. درخصوص حفاظت اطلاعات سپاه و ارتش هم همین طور است در شورای هماهنگی همه اینها عضوند و وزیر اطلاعات هم رئیس این شوراست. اینها هیچ کدام در حد مهار یک بحران ملی نیستند. نه ادعا دارند و نه ابزار لازم را دارند تا حالا هم به طور رسمی چنین ادعایی نکرده اند. البته در حد وظایف قانونی خود توانمند هستند.
درخصوص 18 تیر، خوب است بیشتر بحث کنیم.
یک بحران وسیع بود. در این بحران ، ضد انقلاب حضور داشت ، اراذل و اوباشی حضورداشتند و عناصر ناراضی حضور داشتند بعضی آدمهای خودی هم فریفته بودند، دستهای اولیه هم دستهای ناپخته خودی بود. بسرعت بحران شعله ور شد و ضد انقلاب کار را در دست گرفت. مساله آن است که در سال اول ، این بحران ماهیت انتظامی داشت ، نه امنیتی ؛ اما همه ارگان ها کمک کردند و بحران در آن مقطع مهار شد. در سال اول ، وزارت اطلاعات شان پشتیبانی اطلاعات را برای خود قایل بود و هم عملیاتی اما در سالهای بعد بحران بسیار وسیع تر بود و ماهیت اطلاعاتی و امنیتی پیدا کرد و دیگر کار کاملا در دست وزارت اطلاعات قرار گرفت. تمام گروههای ضد انقلاب با تمام ظرفیتشان وارد عمل می شدند و کشورهای خارجی ، امریکا و انگلیس و تمام رسانه های تبلیغاتی کمکشان می کردند. آن بحران ها را وزارت اطلاعات مهار کرد. تبلیغات هم نمی کردیم. از قبل عملیات آنها را شناسایی می کردیم و بعد خنثی می کردیم و نمی گذاشتیم اتفاقی بیفتد. در اینجا نیروهای نظامی و انتظامی همراه و هماهنگ با وزارت اطلاعات عمل می کردند.
ابهامات و انتقادات از دوره شما را را در قالب یک پرسش دیگر مطرح می کنیم که البته اعتراف می کنم این موضوع از منظری بدبینانه مطرح می شود ؛ این که وزارت اطلاعات بیشتر شان جمع آوری اطلاعات برای خود قائل بود تا شان نظارت و کنترل و بر همین اساس مطرح می شد که درخصوص کنترل و نظارت به جای وزارت اطلاعات ، اطلاعات سپاه و نیروی انتظامی کار را در دست داشتند. نظر خود شما چیست؛
من موضوع را باید بیشتر باز کنم. وزارت اطلاعات برای خود شائن جمع آوری اخبار و اطلاعات پردازش و تحلیل اطلاعات و اطلاع رسانی به موقع و تصمیم سازی و همچنین پیشگیری و پیش بینی وقوع بحران و مدیریت آن را برای خود قائل است. جمع آوری اطلاعات ساده ترین کار است. اما فهم و درک و تحلیل اطلاعاتی مهم است. بر همین اساس قدرت تحلیل اطلاعات ملی را غیر از جانب وزارت اطلاعات هیچ نهاد امنیتی دیگر کشور ندارد. درباره جریان های افراطی مخالف و برانداز، شیوه وزارت اطلاعات این بود که جریان موردنظر را شناسایی کند و جریان را در درون متلاشی و خنثی نماید تا اساسا نیاز به برخورد نباشد اما بعضی از نهادهای شبه اطلاعاتی و موازی به شیوه های غیرحرفه ای وناپخته عمل می کردند و به عبارت دیگر مقطعی و سیاسی وجناحی عمل می کردند و یک مشکل ساده سیاسی را اولا تعمیم می دادند ثانیا آن را خیلی بزرگ جلوه می دادند ثالثا خیلی خطرناک و رابعا فوری!! وزارت اطلاعات باهر چهار مرحله مخالف بود و لذا به روش متفاوتی در برخورد با مساله عقیده داشت. لذا وزارت اطلاعات زیر بار برخوردهای غیرحرفه ای نمی رفت ولی دیگران چنان عمل کردند و هرگز نتیجه مثبت هم نداشت بلکه هزینه های ضد امنیتی زیادی به کشور تحمیل کردند البته ما می توانستیم در سال ده ها گروه دست ساز برانداز درست کنیم و خودمان هم آن را خنثی کنیم اما ماهرگز این کار را نکردیم زیرا فریب مسوولان کشور را خیانت می دانستیم. می شود در سال درباره دهها حادثه ، فعالیت باند و گروههای آدم ربایی و ضد انقلاب با همین روش عمل کرد و آمار هم داد اما با این روشها زندان ها پر و جامعه ناامن می شود. در عین حال ، می شود درون این گروهها نفوذ و از درون آنها را متلاشی کرد. ما در مقطع زمان موردنظر شما، حتی با گروههای تند و افراطی همین کار را کردیم. در مورد افراد برانداز و جریان های ضدانقلاب هم همین گونه عمل شد. این عملکرد سرویس های اطلاعاتی حرفه ای است.
ممکن است مثالی در این زمینه بیاورید؛
بله موارد زیاد است یک مورد آن را برای شما خواهم گفت یک نفر در شیراز اعلام کرد که توسط گروهی ربوده شده ، مورد شکنجه قرار گرفته و با اتوی داغ روی پشت او نوشته شده «مرگ بر فلان» و «درود بر فلان». این بازتاب جهانی وسیعی داشت و رئیس جمهور هم بشدت نگران شده بود. ذهن همه هم به این سمت رفته بود که این اتفاق یعنی شکنجه آن فرد از سوی عناصر حزب اللهی انجام شده است. بعضی رسانه های داخلی هم این مساله را بزرگ کردند اما وزارت اطلاعات با روش حرفه ای که داشت ، همان ابتدای کار با تحلیل اطلاعاتی متوجه شد که این یک جریان ساختگی بیش نیست. و اگر زود شناسایی نشود ممکن است به یک فتنه سیاسی تبدیل شود. من به آقای خاتمی قول دادم که موضوع را سریعا روشن خواهیم کرد و خواهش کردم که موضعی نگیرند. یک تیم حرفه ای از تهران به شیراز اعزام کردم و ظرف 48ساعت مساله را کشف کردیم و با سند و مدرک شفاف و کافی ثابت کردیم که کار توسط خود فرد انجام شده است. او قصد داشت از کشور فرار کند و پناهندگی بگیرد. اتاق عمل ، پزشک ، عوامل بیهوشی و... را شناسایی و فرد را در حال فرار دستگیر کردیم. البته تبلیغات هم نکردیم. هیچکس و هیچ جریانی را هم متهم نکردیم. ولی فتنه خاموش شد دونمونه مشابه دیگر در قم رخ داد که اگر کشف و خنثی نمی شد به فتنه سیاسی ملی تبدیل می شد.
خب ، از منظری دیگر، نقدی دیگر به وزارت اطلاعات در زمان شما را مطرح می کنیم. کشور ما 3 سال است که سخت گرفتار فشارهای بی امان امریکا درخصوص موضوع هسته ای است. این جریان چگونه شروع شد، با تخلیه اطلاعاتی که منافقین انجام دادند و اطلاعات را در اختیار امریکایی ها قرار دادند و آنها هم جنجال علیه کشورمان به راه انداختند. امروز هیچ مدرکی با وجود بازرسی های وسیعی که انجام می شود، دال بر انحراف ایران در فعالیت هسته ای به دست نیامده و مسیر قانونی حرکت ما در این زمینه به اثبات رسیده است ؛ اما اگر مراقبت امنیتی لازم در زمان خود توسط وزارت اطلاعات صورت می پذیرفت تا ایران قادر باشد در فضایی مساعد فناوری خود را کامل و اعلام کند آیا بهتر نبود؛ آیا بوجود آمدن وضعیت موجود را ناشی از ضعف وزارت اطلاعات نمی دانید؛
من از شما سوال می کنم آیا سایت اصفهان را دیده اید؛
بله.
چند هکتار است؛
خیلی بزرگ است.
آیا چنان فعالیتی پنهانی بود؛
البته نه ولی نظر آنها و خبر منافقین در مورد نطنز بود. تاسیسات اصفهان هم غنی سازی نیست بلکه فراوری است.
به هر حال نطنز بدون اصفهان معنی ندارد. هزار هکتار وسعت تاسیسات UCFاست. جلوی چشم همه مردم ، کار آن انجام می شود. در نطنز هم تاسیسات کنار اتوبان است با آن همه وسعت ، که هرگز پنهانی نبوده است این که گفته شد فعالیت ایران پنهانی بود، اساسا غلط است.
می توانسته سایتی در کنار جاده وجود داشته باشد اما با عملیات طبقه بندی شده از جزییات کار آن اطلاعی به صورت عمومی منتشر نشود؛
این شوخی است.
چرا که نه ، دسترسی ما به چرخه سوخت ، هرگز در ذهن دشمنان نمی گنجید. پس وجود تاسیساتی در کنار جاده می تواند دلیل کافی برای حفظ نکردن اطلاعات داخل تاسیسات نباشد.
ببینید ایران کار غیرقانونی که انجام نمی داد، کار مخفی هم انجام نمی داد. آنچه مطرح است ، این است که ایران فعالیت خود را به طور رسمی اعلام نکرده است. شما بدانید که اصلا امکان و پنهان کاری وجود نداشته است. چون ایران به دنبال سلاح نبوده و نیست و در مسیری که ایران برای فعالیت هسته ای خود برگزیده است یعنی در فناوری چرخه سوخت ، امکان مخفی کاری وجود نداشت. تاسیسات آب سنگین اراک بسیار وسیع و گسترده است. که قابل مخفی کردن نیست. نطنز هم همین طور. کاملا آشکار است. آنجا برای بر پا کردن امکانات ، روزانه هزاران نفر کار می کردند و روزانه صدها کامیون در آنجا مشغول تخلیه خاک و حمل مصالح و سیمان بودند. کاری که منافقین انجام دادند، این بود ؛ آنها با تخلیه تلفنی چیزهایی که خودشان در ذهن خود ساخته بودند یا سفارش از امریکا گرفته بودند، از زبان دیگران جمع کردند که ایران فعالیت خطرناک دارد و مشغول ساخت سلاح هسته ای است!! از سوی دیگر خوب است شما و مردم بدانید که در آن مقطع هیچ چیز در فعالیت هسته ای ما برای امریکایی ها پنهان نبود. به دو دلیل اول کنترل ماهواره ها و دوم جاسوسانی که در ایران داشت.
البته شما این اواخر از دستگیری جاسوسان امریکایی خبر دادید.
ما شش سال پیش هم جاسوس هسته ای امریکایی شناسایی کرده ایم و این روند ادامه داشت تا این اواخر،حداقل سه سال قبل از این جنجال ها ما چند جاسوس هسته ای امریکایی شناسایی و دستگیر کرده ایم. ما خوب می دانستیم که امریکایی ها می دانند ما چکار داریم می کنیم. آنها شاید بهتر از دیگران و از همان آغاز می دانستند که فعالیت ما قانونی و آشکار است. امریکایی ها اطلاعات ریز ما را داشتند. از توانمندی های ما هم بخوبی آگاه بودند. آنها با ماهواره های قوی ای که دارند تمام فعالیت های ما را رصد کرده بودند، اما هدف امریکا ایجاد جنجال بود تا ما را در فضای تحت فشار قرار دهد. برای نیل به این هدف احتیاج به وسیله داشتند که منافقین را انتخاب کردند. منافقین اعلام کردند ایرانی ها دارند بمب می سازند. امریکایی ها خوب می دانستند که فعالیت ما چیست و ما بمب نمی سازیم و توانایی بمب ساختن را هم نداریم. در این حال منافقین خیال فریب امریکا را هم در سر می گذراندند. آنها دنبال این بودند که به امریکایی ها حالی کنند ایران در نطنز مشغول ساختن بمب است. ما در مقابل ، در تاسیسات نطنز را باز کردیم و بازرسان آژانس دیدند که خبری نیست ، پس خلاصه پاسخ به سوال شما این است که منافقین اساسا نفوذ اطلاعاتی نکرده بودند بلکه آنها وسیله جنجال آفرینی امریکا با اطلاعات ساختگی شده بودند.
خب پیش از این که وارد دو سه بحث جدی دیگر بشویم ، کمی فضا را بشکنیم. شما چند فرزند دارید؛
5 فرزند. خب ما متعلق به گذشته هستیم. نسل جدید شدیدا به کنترل موالید پای بند است.
بچه ها مشغول چه کاری هستند. دنبال کارهای امنیتی نیستند؛
نه ، دختر خانمها که ازدواج کرده اند. پسرها هم بعضی ازدواج کرده اند و کار آزاد دارند و هیچ کدام کار دولتی نمی کنند.
کار آزاد می کنند آیا از موقعیت پدر استفاده می کنند و...؛
نه ، یک پسرم مهندس عمران است و دو پسر دیگرم فوق لیسانس حقوق هستند. و خوب است بدانید که شغل ما برای بچه هایمان دردسر شد و بچه های ما در خیلی از جاها خودشان را به نام یونسی معرفی نمی کنند و اصلا مایل نبوده اند از موقعیت پدر سوئاستفاده کنند. چون نه چنین اعتقادی دارند و نه تربیت خانوادگی به آنها اجازه می دهد. حاضرند بسختی زندگی کنند، اما از رانت و فرصتی بهره مند نباشند. هیچکدام از بچه هایم از شغل من استقبال نکرده اند و حتی برایشان دردسر شده است.
گفتید دردسر. ظاهرا شما هنوز هم هیچ وقت تنها نیستید در جوار گفتگوی ما در همین مدت دوستان محافظ حضور فعال داشتند. یعنی شما چون وزیر سابق اطلاعات بوده اید حتما باید تیم کامل حفاظتی داشته باشید؛
ما متاسفانه تا آخر عمر باید تحت حفاظت باشیم.
بعد از وزارت آیا سفر خارجی هم داشتید؛
فقط زیارت یک عمره با خانواده.
یک سفر غیررسمی؛
آری غیررسمی اما با اطلاع کشور موردنظر و با هماهنگی صورت می گیرد.
حتی اگر سفر خانوادگی باشد؛
بله.
شما الان کارمند کجا هستید؛
از اول کارمند قوه قضاییه بوده ام. به وزارت اطلاعات هم مامور شده بودم. الان دوباره به دستگاه قضایی برگشته ام.
آیا همه وقت خود را در کار قضا مشغول هستید؛
خیر! در خدمت قوه قضاییه و مجمع تشخیص مصلحت نظام مشغول هستم.
آیا وزارت اطلاعات در یک سال گذشته از شما کمک گرفته است؛
تاکنون نه.
چرا؛
شاید نیازی احساس نکرده اند.
با رده های پایین تر، معاونان وزیر. مدیرکل ها یا دوستان در وزارت اطلاعات ارتباط دارید و به آنها مشورت می دهید؛
نه چنین نیست و صحیح هم نیست چنین باشد. زیرا سلسله مراتب کاری و طبقه بندی اطلاعاتی اجازه نمی دهد.
اما یک بحث جدی ، فکر تعطیل کردن فعالیت اقتصادی وزارت اطلاعات چطور شکل گرفت؛
در همان روزهای اول کار، رهبر معظم انقلاب از من خواستند این کار انجام شود و بدنه وزارت اطلاعات هم استقبال کرد. مشکل وزارت اطلاعات در این میان کمبود بودجه بود که دولت این مشکل را بخوبی مرتفع کرد.
یعنی پیش از آن به وزارت اطلاعات اجازه کار اقتصادی داده بودند برای این که دولت از تامین بودجه این وزارتخانه فارغ باشد؛
بله. دقیقا در حالی که ورود یک نهاد اطلاعاتی به کار اقتصادی به دلیل رانت اطلاعاتی که دارد، بسیار خطرناک بود. ما بیش از 100 شرکت و موسسه اقتصادی را که برای وزارت اطلاعات درآمد کسب می کردند، منحل کردیم. در عین حال معاونت اقتصادی با ماموریت مبارزه با مفاسد اقتصادی ایجاد کردیم. اولویت این معاونت پیشگیری ، اطلاع رسانی و تصمیم سازی بود تا برخورد و اقدام.
همیشه چالش درخصوص سازمانی شدن وزارت اطلاعات مطرح بوده است ، شما طرفدار کدام ایده هستید؛
من طرفدار وزارتی بودن دستگاه اطلاعاتی کشور هستم. معتقدم به دلیل آسیبهای احتمالی که ما داریم ، تشکیلات امنیتی باید با هماهنگی مجلس و حمایت مردم شکل بگیرد. تا آسیبهای امنیتی درون اطلاعات شکل نگیرد. ما هنوز یک کشور توسعه یافته نیستیم. اگر سرویس امنیتی در کنترل مجلس نباشد، به مرور زمان از حالت مردمی بودن خارج و به یک سازمان مخوف ضدمردم تبدیل می شود. آنچه بر ساواک گذشت باید برای ما عبرت باشد. نباید تجربه ساواک را بار دیگر تکرار کنیم. شاید ساواک ابتدا ضد مردمی نبود، اما بعد ضدمردمی شد.
و اما موسسه توسعه فرهنگی و باقی قضایای آن. گفته می شود این موسسه متعلق به دولت بوده ، اما خصوصی شده و مال مردم به اشخاص واگذار شده است. رئیس این موسسه هم می گویند شما هستید. جریان چیست؛
همه این حرفها که بخشی از آنها را هم شما نگفتید دروغ محض است. ببینید، حدود دو سه هفته بعد از آن که وزارت را تحویل دادم ، بنده به اتفاق یکی دیگر از مسوولان به عنوان هیات امنا به این موسسه دعوت شدیم. ما حدود سه هفته در جلسات هیات امنا شرکت کردیم و دیدیم چون حساسیت هست ، استعفا دادیم. بعد بین وزارت ارشاد و هیات امنای قبلی که از زمان آقای مهاجرانی و مسجد جامعی تشکیل شده بود با وزیر محترم ارشاد درگیری بوجود آمد و ایشان هیات امنا را برکنار کرد. در این مقطع ما اصلا جزو هیات امنا نبودیم. هیات امنا به دادگاه شکایت برد و دادگاه حق را به هیات امنا داد و اموال را در اختیار مقام معظم رهبری قرار داد. من خواهش می کنم شما بروید و از دادگاه توضیحات کافی و کامل بگیرید و منتشر کنید. جرم و گناه ما که دو سه هفته در هیات امنا بوده ایم چیست که این همه حساسیت نشان می دهند؛! مسوولان محترم ارشاد می توانند به دادگاه اعتراض کنند. اموال موسسه هم که در اختیار موسسات مربوط به مقام معظم رهبری قرار گرفته است نه اشخاص دیگر.
و آخرین سوال ؛ شما چرا در انتخابات خبرگان ثبت نام نکردید؛
احساس کردم احتیاجی نیست. بویژه که در تهران شخصیتهای بزرگ و ارزشمندی در میدان هستند.
|
آنجا کجاست؛ یک تصویر کلی از وزارت اطلاعات به معنای عام کلمه ارائه کنید. وزارت اطلاعات نهاد دربسته ای است ؛ کسی آن را نمی شناسد مگر آن که سالها در آنجا خدمت کرده باشد. حتی بسیاری از افرادی که در بخشهایی از وزارت اطلاعات سالهاست خدمت می کنند، این وزارتخانه را نمی شناسند. حتی دیگر مسوولان کشور هم عمدتا وزارت اطلاعات را نمی شناسند. بنده با این که پیش از این در تشکیل وزارت اطلاعات نقش داشتم و در نهادهای امنیتی کار کرده بودم ، و تا پیش از وزیر شدنم مدام با وزارت اطلاعات در ارتباط بوده ام و در سازمان اطلاعات ارتش هم مسوولیت داشتم و مدتی هم مسوول آموزش وزارت اطلاعات بودم ؛ اما وقتی وزیر شدم ، متوجه شدم شناخت من از وزارت اطلاعات بسیار بسیار اندک و سطحی بوده است و حدود 6 ماه گذشت تازه اندک اندک دریافتم که وزارت اطلاعات چیست و گستره وظایف ، توانایی ها و ظرفیت ها و قابلیت های این نهاد کدام است البته دشمنان و سرویس های اطلاعاتی رقیب و گروه های برانداز و تروریست ها بیشتر از مردم از توان وزارت اطلاعات آگاه هستند ؛ زیرا آنها ضربات مهلکی از وزارت اطلاعات متحمل شده اند. ضمنا خوب است مردم بدانند که وزارت اطلاعات ترجیح می دهد خیلی درباره توانمندی های خود اطلاع رسانی و تبلیغات نکند و خوب است که مردم بدانند که نیم در هزار از خدمات وزارت اطلاعات گفته نمی شود ؛ چراکه این ، خاصیت یک سرویس امنیتی بالغ است. متاسفانه ، بعضی سازمان های نیمه اطلاعاتی یا کمتر اطلاعاتی همواره به دنبال جلوه گری هستند، حتی کار ناکرده را هم به اسم خود تمام می کنند. این هنر نیست که تعداد دستگیرشدگان ما زیاد باشد. هنر این است که جریان های برانداز و ضدانقلاب و دشمنان داخلی و خارجی نظام به اهدافشان نرسند! هنر و روش اطلاعات بالغ و حرفه ای ، پیشگیری است و نه برخورد و خودنمایی. بنابراین ، اهمیت کارهای وزارت اطلاعات در آنچه نمی گوید است! |
ناصر علاقبندان
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
اسرائیل در ورطه تصمیمات اشتباه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
کوه موش زایید!
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
اسرائیل به سرزمین سوخته بدل می‌شود؟
گفت و گو
گفت‌وگوی «جام‌جم» با سیده عذرا موسوی، نویسنده کتاب «فصل توتهای سفید»
نقنقنویسی داستان اجتماعی نیست
یک نماینده مجلس:
پیامعملیات وعده صادق، قدرت و استقلال ایران بود
علی برکه از رهبران حماس در گفتوگو با «جام‌جم»:
خطوط قرمز خود را در مذاکرات تغییر نمیدهیم
گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر