سادیسم شکار با دینامیت و شوک الکتریکی

آسمان ناامن پرندگان

همین چند ماه پیش روزنامه گاردین در حاشیه گزارشی که ایران را رکورددار در کشتار پرندگان مهاجر معرفی می‌کرد، عکسی از دام‌های هوایی پرندگان مهاجر این شهر منتشر کرد. تصویری تکان دهنده با توضیح «تله‌ای مخوف برای مرغان دریایی!». این شیوه مدت‌هاست در فریدونکنار ادامه دارد و فریاد فعالان محیط‌زیست و فعالیت‌های یگان حفاظت از محیط‌زیست هم به جایی نرسیده است.

روزنامه گاردین مقیاس کشتار پرندگان در تالاب فریدونکنار را حیرت‌آور توصیف کرده است. احتمالا هر سال چیزی حدود یک میلیون پرنده یعنی نصف تعداد کل پرندگانی که به این تالاب می‌آیند، کشته می‌شوند. در حالی برخی از صید پرندگان در این شهر با توجیه وضعیت معیشتی مردم منطقه دفاع می‌کنند که حالا بازار خرید و فروش پرنده در این شهر به یک پیشه سودآور تبدیل شده است. به گفته برخی از افراد محلی در فصل مهاجرت پرندگان اجاره یکماهه تور هوایی به هشت میلیون تومان هم می‌رسد و همین نشان می‌دهد این روش شکار نه به بهانه معیشت مردم که به‌واسطه سودآور بودن است که ادامه دارد. در این روش ابتدا صیادان در مزارع و تالاب‌ها دانه می‌ریزند تا توجه پرندگان را به آن تالاب و مزرعه جلب کنند و پس از چند هفته که این مناطق در حافظه پرندگان به‌عنوان مکانی امن ثبت شد، دام‌های هوایی گسترده می‌شود. به گواه برخی از آمارها در فصل مهاجرت پرندگان تنها در شهر فریدونکنار، هر روز ‌3000 پرنده با این شیوه قتل عام می‌شود.

سم و برق به جان ماهیان

تورهای هوایی تنها راه صید و شکار ناجوانمردانه نیست . اگر فریدونکنار در ایران و البته جهان حالا با رکوردی منفی مشهور است برخی از شهرهای جنوبی از تیررس ذره‌بین فضای مجازی و رسانه‌ها هم به دورند و متخلفان حالا چند سالی است به وسیله شوک الکتریکی مشغول صید ماهی هستند. روشی عجیب که نسل آبزیان این منطقه را به خطر انداخته است. البته این روش حاصل روش غیرانسانی و غیر معمول دیگری است. پیش از آن‌که دینام‌ و موتورهای برق در این مناطق به کار بیفتند تا ماهیان و دیگر آبزیان این رودخانه‌ها را قتل عام کنند، روش دیگری در این مناطق رواج داشته که به نظر می‌رسد حالا کمتر اتفاق می‌افتد؛‌ ریختن سم در رودخانه. به این شکل که یک سمت رودخانه را با تور عرضی سد می‌کنند و از بالا دست، سم می‌ریزند و هرچه جانور درآب است، تلف می‌شود.

صیادان از سمی استفاده می‌کنند تا ماهی روی آب بیاید و راحت صید شود. این روش هم مثل همه راه‌های غیرمعمول دیگر ممنوع و غیرمجاز است، چرا که همه آبزیان را می‌کشد و اکوسیستم رودخانه را برهم می‌زند. ضمن این‌که سم باقیمانده در رودخانه در آب حل می‌شود و بعدها غیرمستقیم با صید ماهی‌های باقیمانده به چرخه غذایی انسان وارد می‌شود. همین روش است که ماهی‌ها را به عمق بیشتر فراری می‌دهد و احتمال دارد بعد از این روش، صیادان برای بالاکشاندن ماهی‌ها از شوک استفاده کنند. روشی که به واسطه اقتصادی برای صیادان این منطقه سود خوبی به همراه داشته است، چرا که سال گذشته رئیس یگان حفاظت از محیط‌زیست خوزستان اعلام کرده بود «فقط در شش ماه، صد دستگاه الکتروشوک از متخلفان ضبط شده است». روش‌هایی در گذشته در این مناطق رواج داشته که حالا وجود ندارد. به‌عنوان مثال، انفجار دینامیت در رودخانه‌های جنوب ایران قبلا مرسوم بوده و حالا ردی از آن نیست اما کشتن با برق هنوز اتفاق می‌افتد‌. شاید بعضی از آبزیان از سم کشنده جان به در ببرند و زنده بمانند اما برق به هیچ‌کس رحم نمی‌کند و در شعاعی که جریان دارد، هرجنبنده‌ای را می‌کشد. قایق صیادان متخلف در این روش به باتری بزرگی مجهز است که دستگاه الکتروشوکر را شارژ می‌کند، دستگاه دائما برق دارد و بسته به ولتاژش گستره‌ای 200 تا 400متری را پوشش می‌دهد.

روش‌های نادرست دولتی

روش‌های ناجوانمردانه شکار فقط مربوط به جوامع محلی و بومی هم نیست و روش‌های نامعقول صید ماهیان به واسطه سودآوری بسیارش از سوی برخی نهادهای دولتی هم حمایت می‌شود. نمونه این روش نیز صید «ترال» ‌است. ترال تور ماهیگیری بزرگی به شکل قیف است که از دو طرف به تخته‌هایی متصل و معمولا به‌دنبال شناور در بستر دریا کشیده می‌شود. استفاده از ترال به‌واسطه اثرات زیست محیطی، بحث برانگیز است. چون ترال به قول معروف کف اقیانوس را جارو و زیستگاه جانوران را کاملا تخریب می‌کند‌.

صید سادیسمی آهوان

البته روش‌های سادیسمی دیگری هم در این میان وجود دارد، آن‌قدر دلخراش که دام هوایی و شوک الکتریکی در برابر آن اخلاقی است! یکی از این روش‌ها که گزارش شده، مربوط به صیادانی است که با موتورسیکلت‌ و خودرو، آهو یا دیگر گونه‌های جانوری را در دشت‌ها تعقیب می‌کنند تا زمانی که حیوان از نفس بیفتد.

در بسیاری از این موارد علت مرگ پارگی طحال و پرخونی ریه بر اثر دویدن زیاد بوده است .این روش غیر انسانی در برخی مناطق مانند دشت موته گزارش شده است.

متوقف‌کردن این موتورسیکلت‌ها به دلیل قدرت و سرعت بالای موتور، توسط محیط‌بانان سخت است. از سوی دیگر کسانی که به شکار آهو می‌پردازند معمولا افرادی با مهارت هستند که استفاده از این موتور و نحوه خسته‌ کردن آهوها را خوب می‌دانند و از این رو برخی از آنها حتی بدون استفاده از سلاح، فقط با خسته‌کردن این حیوانات زیبا، آنها را شکار و گاهی زنده‌گیری می‌کنند.