فرانسه و رهبری نسل بعدی ستاره‌ها

ریموند کوپا در سال 1958 نقشی مهم در سومی این تیم در جام جهانی داشت. قهرمانی فرانسه در یورو 84 و حضور در دو نیمه نهایی جام‌های جهانی 82 و 86 مرهون بازیکنی همچون میشل پلاتینی بود. 20سال بعد نیز زین‌الدین زیدان بود که این تیم را به قهرمانی در جام جهانی 98، قهرمانی در یورو 2000 و فینال جام جهانی 2006 رساند. البته در سه دوره مذکور بازیکنانی حضور داشتند که نمی‌‌توان منکر نقش آنها در موفقیت‌های ملی فرانسه شد. به عنوان مثال در تیم ملی فرانسه در جام جهانی 98 نمی‌توان براحتی از اسم دیدیه دشان و مارسل دزایی گذشت. با این حال تاریخ همواره بر نقش رهبرانی همچون زیدان و پلاتینی در این موفقیت‌ها تاکید داشته است.

در یورو 2016 این آنتونیو گریزمان بود که با شش گل و بازی فوق‌العاده‌اش، خروس‌ها را به فینال رساند. مهاجم اتلتیکو مادرید در قامت کوپا، پلاتینی و زیدان نبود، اما فرانسه را در آن مسابقات به تیم خود تبدیل کرده بود به طوری‌که در نیمه دوم بازی مقابل ایرلند در دور یک شانزدهم نهایی، دشان سیستم تیم را از 3-3-4 به 2-4-4 تغییر داد تا بیشتر با بازی گریزمان همخوانی داشته باشد. اگرچه آن تیم در فینال مقابل پرتغال به برتری نرسید، اما بسیاری این مساله را مطرح کردند که گریزمان بخوبی می‌تواند میراث‌دار بازیکنان نامی همچون کوپا، پلاتینی و زیدان باشد و بار رهبری این تیم را به دوش بکشد.

اما اوضاع آن‌طور که تصور می‌شد، پیش نرفت. گریزمان از آن زمان هنوز نتوانسته موفقیت‌هایش در یورو 2016 را تکرار کند و در مرحله مقدماتی جام جهانی با به ثمر رساندن تنها چهار گل، عملکرد ضعیفی داشت. شرایط به گونه‌ای بود که حتی عده‌ای این سوال را مطرح کردند که آیا نباید گریزمان با این عملکرد نیمکت‌نشین باشد؟ همین مساله روی بازی امسال او در اتلتیکو اثر گذاشته و تا اینجای فصل هنوز نتوانسته بازیکن سال‌های گذشته در ترکیب این تیم باشد. شاید او نمی‌خواهد رهبر تیم ملی باشد و بیشتر دوست دارد بخشی از یک تیم قدرتمند‌ باشد. همین قضیه در مورد پل پوگبا نیز صادق است. هافبک منچستریونایتد در پستی بازی می‌کند که رهبری تیم به مراتب سخت‌تر است و البته هنوز این آمادگی در او دیده نمی‌شود. بازیکنان دیگری همچون رافائل واران، انگولو کانته، توماس لمار و عثمان دمبله هم هنوز این توانایی را از خود نشان نداده‌اند.

با این حال این نسلی طلایی از بازیکنان فرانسه است که بسیاری آن را یکی از بخت‌های مهم قهرمانی در جام جهانی روسیه می‌دانند. این تیم بسیار شبیه به آلمان 2014 است که قدرت جمعی و گروهی مشخص‌ترین خصیصه آن بود. در حال حاضرتنها بازیکنی که می‌‌تواند این نسل را رهبری کند، کیلیان امباپه است. سرعت بالا، بازی در سطح حرفه‌ای و استعداد فوق‌العاده موجب شده تا فرانسوی‌ها به داشتن رهبری در زمین امیدوار باشند. او در ماه دسامبر 19 ساله می‌شود و این در حالی است که زیدان و پلاتینی در چنین سنی هیچ جایگاهی در تیم ملی نداشتند. حالا باید منتظر ماند و دید امباپه در تابستان آینده می‌تواند جا پای این بزرگان بگذارد؟