حقایقی درباره ماه که آرزو می کنید کاش می دانستید + عکس

به گزارش جام‌‌جم آنلاین به نقل از دیجی‌رو، به نظر می‌رسد که تولد ماه در نتیجه‌ یک برخورد عظیم بین زمین و یک شیء فضایی به یک اندازه‌ی سیاره مریخ بوده و آنچه که از این برخورد به جای مانده، ماه را بوجود آورده است.

طبق نظریه‌ کیهان شناسان در حدود 4.6 بیلیون سال پیش، پس از شکل گیری خورشید و منظومه شمسی، جسمی عظیم به اندازه‌ی سیاره مریخ با زمین برخورد کرده است. در نتیجه‌ این برخورد موادی از زمین به خارج فوران کرده، این مواد بیرون ریخته شده از زمین با موادی که از جسمی که با زمین تصادف کرده بودند جدا شده، با هم ابری از سنگ‌های بخار شده را در اطراف زمین تشکیل می‌دهند و در مدار زمین قرار می‌گیرند. این ابر به تدریج سرد و فشرده شده و حلقه‌ای کوچک از اجرام جامد را تشکیل داد که با جمع شدن آن‌ها در کنار یکدیگر ماه کنونی متولد شد.

روشنایی خورشید را می‌توان با صدها هزار ماه به دست آورد .

در حقیقت اگر بخواهید تمام آسمان را با ماه پر کنید به 206،264 ماه کامل نیاز دارید.
شما فقط یک طرف از ماه را همیشه می‌بینید.

ماه در حال حاضر یک بار به دور زمین چرخیده و همزمان یک بار حول محور خود نیز حرکت می‌کند و به همین دلیل افرادی که در روی زمین هستند تنها قادر به مشاهده‌ یک سمت از ماه خواهند بود.

آن طرف ماه که شما از زمین می‌بینید بیشتر دارای دریاهایی از گدازه است، در حالی که طرف دیگر بیشتر کوهستانی است.

این امر در نتیجه‌ی نیروی جاذبه‌ زمین است که منجر می‌شود تا شما قشر نازک‌تر ماه را که در سمت شماست ببینید.

در حال حاضر بیش از 400 گونه از درختان بر روی کره‌ی زمین از ماه آمده‌اند.

در سال 1971 میلادی «استورات روزا» فضانورد آپولو 14 دانه‌هایی را با خود به ماه برد. دانه‌های جوانه زده سپس به زمین بازگردانده شده و در مناطق مختلف آمریکا و جهان کاشته شدند که به درختان ماه (Moon Trees) شهرت پیدا کردند.

ممکن است قمرهای طبیعی دیگری در اطراف زمین وجود داشته باشد.

در سال 1999 میلادی محققان دریافتند که سیارکی با قطر پنج کیلومتر در میدان گرانش زمین گرفتار شده و در نتیجه به قمر زمین بدل گشته است. آنها این قمر را خواهر ماه نامیده و نام Cruithne را بر آن نهادند.

قمر Cruithne در مداری به شکل نعل اسب به دور زمین می چرخد که این چرخش 770 سال بطول می‌انجامد و به گفته کیهان‌شناسان، این قمر حداقل به مدت پنج هزار سال در اطراف زمین به حالت معلق باقی می‌ماند.

گودال‌های متعدد موجود در سطح ماه در نتیجه برخورد سنگ‌های فضایی بین 4.1 میلیارد تا 3.8 میلیارد سال پیش حاصل شده‌اند.

از لحاظ زمین شناسی ماه به مانند زمین فعال نیست و وقوع زمین لرزه، آتشفشان یا دیگر حوادث طبیعی کمتر اتفاق می‌افتد و فرسایش در سطح ماه بسیار کم است.

وجود آب در ماه

با آنکه ماه از جوی مانند زمین برخوردار نیست، اما قدری آب یخ زده در دهانه‌ی آتشفشان‌ها در زیر خاک آن کشف شده است.

ماه عامل ایجاد جز و مد بر روی زمین

جزر و مد دریاها و اقیانوس‌ها در اثر نیروی جاذبه‌ی ماه ایجاد می‌شود و خورشید اثر کمی در این رابطه دارد؛ نیروی گرانشی ماه و خورشید باعث بالا و پایین رفتن منظم آب اقیانوس‌ها و دریاها می‌شوند که در نتیجه‌ی آن امواج جزر و مدی بوجود می‌آید.

آب‌های آن سوی زمین که از ماه دور هستند، کمتر تحت تاثیر گرانش ماه قرار گرفته و در نتیجه هنگام جزر پایین می‌روند؛ اما در طرف مقابل که تحت تاثیر جاذبه‌ شدید ماه قرار دارد، آب‌ها در هنگام مد بالا می‌آیند. همچنین در هنگامی که ماه کامل است، خورشید، زمین و ماه در یک ردیف قرار می‌گیرند که این پدیده جزر و مد شدیدتری را نسبت به شرایط عادی به وجود می‌آورد.

در حدود 41 سال است که انسان بر روی ماه فرود نیامده است.

با این حال، ناسا در حال کار بر روی موشک‌های جدیدی، به نام Ares I و Ares V می‌باشد که توانایی حمل ابزار، تدارکات و فن آوری‌های بیشتری را داشته و قابلت بازگشت به زمین را نیز داشته باشد.

ماه هر روز بیشتر و بیشتر از زمین دور می‌شود.

هر ساله، ماه مقداری از انرژی چرخشی زمین را ربوده و از آن برای رساندن خود به مدار بالاتری در حدود 4 سانتیمتر، استفاده می‌کند. دانشمندان معتقدند زمانی که ماه شکل گرفت، فاصله‌ای برابر 22 هزار و 530 کیلومتر از زمین داشته که این فاصله اکنون به 450 هزار کیلومتر افزایش پیدا کرده است.

در عین حال سرعت چرخش زمین رو به کندی می‌رود و به همین دلیل روزها طولانی‌تر می‌شوند تا جایی که یک روز زمین برابر یک ماه خواهد شد. در صورت وقوع چنین پدیده‌ای که احتمال آن به بیلیون‌ها سال بعد نسبت داده شده است، یک ماه زمین باز هم طولانی‌تر شده و ماه به تدریج فاصله خود را از زمین افزایش خواهد داد.