تلاش ناموفق بازیکنانی در قامت شماره 10

یکی از این بازیکنان مسوت اوزیل، هافبک آلمانی آرسنال است. ونگر طی چند ماه اخیر سیستم تیم خود را به 3-4-3 تغییر داده و این بدین معناست که اوزیل بیشتر به سمت راست متمایل شده است؛ البته بیشتر حضور اوزیل در آرسنال به در سیستم 1-3-2-4 بوده است. در آن سیستم، اوزیل آخرین پاس‌ها را مقابل دروازه حریفان به هم‌تیمی‌هایش داده است و در بین خطوط دفاعی حریف حرکت کرده است. با این حال آنچه که طی بیش از دو سال گذشته از اوزیل در ترکیب توپچی‌ها به چشم می‌آید، نقش پاسور در تیم ونگر بوده است. در دادن پاس گل، اوزیل ثابت کرده که بازیکنی خارق‌العاده است و کارنامه موفقش در بوندس لیگا، لالیگا، لیگ برتر و لیگ قهرمانان بخوبی موید این مساله است. با این حال حرکت در عمق دفاع حریفان و زدن گل از جمله مواردی است که کمتر در اوزیل دیده می‌شود.

دله الی طی چند سال گذشته در ترکیب تاتنهام خود را به عنوان هافبک هم تراز فرانک لمپارد و استیون جرارد معرفی کرده است. او طی دو فصل اخیر همواره سعی کرده بازیکن پشت سر هری کین باشد و البته در گلزنی هم موفق بوده به طوری که فصل گذشته 18 گل را برای تیم پوچتینو به ثمر رساند. در طرف دیگر، زمانی هم که تیم به حالت دفاعی می‌رود، نقش الی پررنگ می‌شود. به همین دلیل است که پوچتینو در توصیف بازیکن خود می‌گوید: الی در محوطه جریمه حریفان همچون یک مهاجم است و در خارج آن مثل یک هافبک بازی می‌کند. خود الی هم به دوگانگی نقشش در زمین اذعان داشته و گفته است: نوع بازی کردن من چیزی بین استیون جرارد و یحیی توره است.

یکی دیگر از این بازیکنان، شینجی اوکازاکی، هافبک لسترسیتی است که سرعت بالا و توانایی زدن شوت‌های پر قدرت از جمله ویژگی‌هایش به حساب می‌آید. با این حال، این بازیکن ژاپنی در زمینه زدن گل تهدید مهمی برای حریفان محسوب نمی‌شود. حتی دو سال پیش هم که لستر به قهرمانی لیگ جزیره رسید، اوکازاکی در طول فصل تنها پنج گل برای تمیش به ثمر رساند. تعداد گل‌هایش در فصل گذشته نیز فقط سه گل بود. در سیستم بازی لستر، نقش اوکازاکی زمانی بیش از همیشه به چشم می‌آید که حریف به دنبال حفظ مالکیت توپ است. در این صورت، اوکازاکی فشار را از نیمه حریف روی آنها آغاز کرده و بیشتر نقش مخرب را ایفا می‌کند. بر این اساس می توان گفت اوکازاکی تعریفی تازه در این زمینه ارائه داده است: نه گلزن و نه پاسور، بلکه هافبک تخریبی.