مداخلات بشردوستانه با اهداف سیاسی

بحرانی که در میانمار تحت عنوان ایالت راخین وجود دارد چند قرن ریشه دارد. دولت میانمار معتقد است مردمی که در این ایالت ساکن هستند مهاجرانی بودند که از بنگلادش آمدند و قاعدتا باید بدون این‌که حقوقی به آنها تعلق گیرد به سرزمین خود باز می‌گشتند، در حالی که مردمی که اسکان یافته‌اند معتقدند چند قرن در آنجا زندگی کرده و ریشه دارند.

کد خبر: ۱۰۶۹۳۰۸

متاثر از این دیدگاه دولت میانمار به طور غیرمستقیم ملی‌گرایان و مذهبی‌های افراطی را علیه مسلمانان تحریک می‌کند و آنها به فجیع‌ترین شکل آواره شده‌اند و نقض جدی حقوق بشر در مورد این اقلیت مسلمان در حال وقوع است. این در حالی است که در قرن حاضر حقوق بشر مفهومی جدی است و تمام مبنای فعل و انفعالات بین‌المللی مبتنی بر اصل حقوق بشر است و بدون در نظر داشتن آن نمی‌توان رفتار سیاسی، اقتصادی و... را شکل داد.

فجایع میانمار در حالی است که متاسفانه شاهد واکنش جدی سازمان‌های بین‌المللی و حقوق بشری از جمله سازمان ملل نیستیم. در حالی که اولین وظیفه سازمان ملل برخورد با این‌گونه فجایع است. امروزه مداخله بشردوستانه به عنوان یک پارادایم در رفتار سازمان ملل حاکم است و همان‌گونه که در بسیاری از کشورها به دلایل حقوق بشردوستانه مداخله کرده، اما متاسفانه در موضوع میانمار شاهد واکنش جدی از سوی این سازمان نیستیم، به دلیل این‌که جمعیتی مسلمان در حال قربانی شدن هستند در صورتی که اگر این جمعیت قربانی مسیحی بودند تا کنون سازمان ملل چند قطعنامه صادر می‌کرد.

از جمله نهادهای دیگری که می‌تواند در این زمینه نقش فعال داشته باشد سازمان همکاری اسلامی است که متاسفانه به دلیل تعارض بین اعضا به سازمان منفعلی تبدیل شده است، در حالی در مورد میانمار میان اعضای این سازمان مانند سوریه اختلاف مواضع وجود ندارد و انتظار می‌رود کشورهای اسلامی در چارچوب این سازمان موضع‌گیری مناسبی داشته و اقدامات لازم را انجام دهند.

علاوه بر سازمان‌های بین‌المللی، سازمان‌های مردم نهاد نیز به عنوان نهاد چهارم می‌توانند نقش مهمی در بازتاب اتفاقات موجود در میانمار داشته باشند. این سازمان‌ها خودشان را صدای مردم در سطح جهان می‌دانند لذا باید با راهپیمایی، برگزاری سمینار و راه‌اندازی کمپین در این خصوص اطلاع‌رسانی‌های بیشتری داشته باشند.در حالی که دولت‌ها در مقابل چنین فجایعی در میانمار سکوت کرده‌اند امید می‌رود سازمان‌های مردم‌نهاد بتوانند اقدامات ذاتی خود را انجام دهند.

موضوع دیگر این است که دولت‌ها و حکومت‌ها باید حقوق مردم و ملت‌های خود را تا آنجا که می‌توانند بدرستی رعایت و حفظ کنند که متاسفانه حفظ این حقوق از سوی دولت‌ها کم‌اتفاق می‌افتد. جامعه بین‌المللی نیز اغلب با نقض این حقوق از سوی دولت‌ها، برخوردی دوگانه را درپیش می‌گیرد و استانداردهای دوگانه‌ای را در مورد حقوق بشر دارد که نه‌تنها به نفع ملت‌ها نیست بلکه به ضرر آنهاست. اگر نگاهی یکسان از سوی جامعه بین‌المللی به همه ملت‌ها می‌شد، شاید شاهد تضاد در این عرصه نبودیم. طی سال‌های اخیر این تضاد را در عرصه بین‌المللی بیشتر می‌توان مشاهده کرد. زمانی که بحث حقوق بشردوستانه مطرح می‌شود، واکنش غرب نسبت به کشورها متفاوت است .متاسفانه در جهان امروز مداخلات بشردوستانه با اهداف سیاسی بسیار اتفاق می‌افتد و چنین دخالت‌هایی به هیچ عنوان به سود ملت‌ها نیست.