حق ایران برای تامین امنیت در مرزها

کشورهای هم مرز باید اختلافات خود را یا مستقیما میان خود حل کنند یا این‌که برای حل اختلاف، واسطه و میانجی انتخاب یا این‌که چنین مواردی را با سازمان‌های بین‌المللی در میان بگذارند.

اما نکته این ‌است، براساس تجربه تاکنون تلاش سازمان‌های بین‌المللی برای حل اختلافات و تنش‌های مرزی در کشورهای مختلف تقریبا ناکام بوده است. به همین دلیل این مورد به صورت تنش میان کشورها ادامه دارد. معمولا واکنش کشورهای هم مرز تاکنون به این صورت بوده که این کشورها با قبول حاکمیت یک دولت، اختلافات مرزی یا تنش های مرزی‌‌شان متوقف شده یا این‌که بعضا به جنگ منتهی شده است. در هر حال دولت پاکستان مدعی است که توان تسلط کامل روی مرزهای خود را ندارد. آنها این واقعیت را گاهی به کنایه و گاهی بصراحت اعلام می کنند. البته این معضلی است که مربوط به دولت پاکستان است، اما در عین حال ما هم باید مرزهای خود را با این فرض که دولت پاکستان توانایی حفاظت از مرزهای خود را ندارد، حفظ کنیم. واقعیت این است که دولت پاکستان همواره در برابر تروریست‌ها ضعف نشان داده است. دولت پاکستان نه تنها در مهار تروریست‌ها در مرزهای همجوار با ایران ناتوان است بلکه حتی توانایی برخورد با اقدامات تروریستی را در حساس ترین مراکز نظامی پاکستان هم ندارد.

حتی دولتمردان پاکستانی هم به این ضعف خود اقرار دارند و بصراحت می‌گویند که تروریست ها از سوی کشورهایی حمایت می شوند که سالانه مبالغ کلانی به ما کمک می کنند و عملا نمی توانیم با این جریانات مقابله کنیم. این واقعیتی است که پاکستان را در تعارضی شدید قرارداده و مشکل حاد امنیت ملی را برای این کشور رقم زده است. این واقعیت را باید پذیرفت که جمهوری اسلامی هم باید نسبت به تامین امنیت در مرزهای خود به صورت جدی عمل کند و فرض را بر این بگذارد که دولت پاکستان نه می خواهد و نه می تواند امنیت را در مرزهای میان دو کشور برقرار کند.

جواد منصوری - سفیر پیشین ایران در چین