تنش و بی‌ ثباتی؛ دستپخت 100 روزه ترامپ

مراسمی با چاشنی انتقاد از رسانه‌ها

ترامپ در برگزاری مراسم صدروزگی دولت خود،‌ اقدامی عجیب انجام داد تا نشان دهد در تمام زمینه‌ها با اسلاف خود تفاوت دارد. او در اقدامی عجیب به ضیافت شام با خبرنگاران کاخ سفید نرفت. با این کار، ترامپ اولین رئیس‌جمهور آمریکا از زمان رونالد ریگان در سال 1981 است که در این مراسم شرکت نکرده است. ریگان در آن زمان، دوره درمان پس از ترور نافرجام را طی می‌کرد. البته ترامپ طی این مدت، رویکرد غیردوستانه‌ای علیه خبرنگاران و رسانه‌ها داشته است.

او به جای حضور در مراسم کاخ سفید، به جمع طرفدارانش در پنسیلوانیا رفت و در مقام انتقاد از خبرنگاران برآمد و گفت: اکنون یک گردهمایی بزرگ در واشنگتن برگزار شده است. جمع بزرگی از بازیگران هالیوودی و رسانه‌ها اکنون در سالن رقصی در واشنگتن حضور دارند و یکدیگر را دلداری می‌دهند. نمی‌توانم خوشحالی خودم را پنهان کنم که صد مایل از آنجا دورم و کنار کسانی هستم که بسیار بهتر و زیادتر از آنها هستند! او همچنین کارنامه و عملکرد دولتش در صد روز گذشته را بسیار موفق خواند و با انتقاد از رسانه‌ها، اعلام کرد آنها در پوشش این موفقیت‌ها بسیار ضعیف عمل کرده‌اند. ترامپ در حالی این سخنان را بر زبان آورد که طی صدروز گذشته، رسانه‌ها و خبرنگاران مخالف خود را عملا در مقام اپوزیسیون معرفی کرده است.

ترامپ در حالی از موفقیت‌هایش صحبت می‌کند که واشنگتن طی دو روز گذشته، شاهد تظاهرات علیه سیاست‌های او بوده است. به گزارش رویترز، معترضان آمریکایی در واشنگتن سیاست‌های ‌رئیس‌جمهور را در قبال محیط زیست به چالش کشیده و خواهان پایبندی او به سیاست‌های تصویب شده از سوی روسای جمهور قبلی شدند. این معترضان از وعده ترامپ برای برچیدن ساز و کارهای حفاظت از محیط زیست ایجاد شده از سوی روسای جمهور قبلی آمریکا اظهار خشم کردند. تخمین زده می‌شود که ‌در این راهپیمایی، حدود 15 هزار نفر شرکت کرده‌اند.

طبقه متوسط، قربانی سیاست‌های داخلی ترامپ

ترامپ در روزهایی که در کوران مبارزات انتخاباتی برای رسیدن به کاخ سفید بود، اعلام کرد با اقداماتش سعی می‌کند به مردان و زنان فراموش شده آمریکا کمک کند. بیشتر منظور او طبقه کارگر و متوسط جامعه آمریکا بود، اما اقدامات او طی این صد روز موجب شده همین طبقه قربانی اصلی سیاست‌های او نام بگیرند. برای پی بردن به این مساله، کافی است نگاهی به ترکیب کابینه او بیندازیم.

در حالی که او قول داده بود، مقاماتی را انتخاب کند که بیشترین نفع را به مردم برسانند، افراد پیرامون او را شخصیت‌های ثروتمند و سرمایه‌دار تشکیل می‌دهد. به عنوان نمونه، وزارت دارایی او به استیون مونچین رسیده که پیشتر در بانک گولدن ساچس فعالیت داشته است؛ این همان بانکی است که در بحران مالی سال 2008 آمریکا نقش بسزایی داشت. رکس تیلرسون وزیر خارجه نیز پیش از این بیشتر یک چهره اقتصادی و سرمایه‌دار به حساب می‌آمد.

پیشنهاد کاهش مالیات‌ برای ثروتمندان و کاهش هزینه‌های دولتی بیش از همه به آن قشری آسیب‌زده که بنا به گفته خودش در زمان مبارزات انتخاباتی، فراموش شده بودند. از سوی دیگر، او طی این مدت مجموعه‌ای از فرمان‌های اجرایی را امضا کرده، اما نکته جالب این جاست که هیچ یک از این دستورات به یک لایحه قانونی منتهی نشده است. از جمله می‌توان به قانون مراقبت بهداشتی مقرون بصرفه موسوم به اوباما کر اشاره کرد که به واسطه آن، حدود 20 میلیون شهروند فقیر آمریکایی امکان دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی را داشتند.

با این شرایط و اوصاف، جای تعجب ندارد که نظرسنجی‌ها در این مدت به این مساله اشاره کنند که میزان محبوبیت ترامپ به حدود 41 درصد رسیده و به این ترتیب، او نامحبو‌ب‌ترین رئیس‌جمهور آمریکا طی 40 سال اخیر در صد روز اول فعالیتش نام گرفته است.

سیاست خارجی، معجونی ناهمگون

این تنها مردم آمریکا نبوده‌اند که طی این مدت متحمل سیاست‌های اشتباه و شتابزده او بوده‌اند. او در زمینه سیاست خارجی نیز اقدامات و کارهایی انجام داده که تنها باعث بیشتر شدن تنش در مناطق مختلف دنیا شده است. زمان مبارزات انتخاباتی، او سعی داشت خود را یک انزواطلب معرفی کند که دیگر علاقه‌ای به سرمایه‌گذاری منابع آمریکا در خارج از این کشور ندارد، اما اقداماتش در همین صد روز، عکس این گفته‌ها و اظهارات بود.

یکی از مناطقی که سیاست‌های شتابزده او را تجربه کرد، منطقه غرب آسیا و بخصوص سوریه بود. در حالی که او قول داده بود دخالت نظامی کمتری در این کشور انجام دهد و تمرکز اصلی‌اش را روی مبارزه با داعش معطوف کند، 59 موشک به یک پایگاه هوایی سوریه فرستاد. از سوی دیگر در حالی که از کاهش حمایت‌ مالی و لجستیک شورشیان مسلح سوریه سخن گفته بود، تاکنون هیچ اقدامی در این زمینه انجام نداده است. اقدام دیگرش در مورد این منطقه، ممنوعیت سفر برای اتباع شش کشور بود که دوبار صادر و هر دو مرتبه با مخالفت دادگاه‌های آمریکایی روبه‌رو شد.

مساله دیگر، برخورد او با کره‌شمالی بود. در حالی که ترامپ برای مقابله با آزمایش‌های موشکی پیونگ‌یانگ زبان تند و تهدید‌آمیزی را انتخاب کرد و حتی در این راستا ناو‌های جنگی آمریکا را به منطقه شبه‌جزیره کره اعزام کرد، اما تنها با انجام چند باره این آزمایش‌ها از سوی کره‌شمالی، بر مذاکره برای پایان دادن به این تنش تاکید کرد. نوع و توجه او نیز طی این مدت به کشورها فرق کرده است. در ابتدای دولت او از نزدیک شدن به مسکو و دیدار با پوتین سخن می‌گفت و حالا چند وقتی است که دائم از رئیس‌جمهور چین تمجید می‌کند و به دنبال برقراری ارتباط بیشتر با پکن است. بر همین اساس، عبدالله العریان، استاد دانشگاه جورج تاون در توصیف سیاست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی ترامپ فقط از دو واژه استفاده می‌کند: مبهم و غیر قابل پیش‌بینی.