قصه ماشین‌های فراموش شده +عکس

به گزارش جام جم آنلاین از بی‌بی‌سی، این ماشین‌ها که زمانی اسم و رسمی داشتند و عکس‌هایشان را علاقه‌مندان به در و دیوار می‌چسباندند، هرکدام برای خود ماجرایی داشتند. ویژگی خاصی در طراحی یا ماجرایی از سازنده به آنها هویت دومی هم غیر از نام رسمی‌شان می‌داد. چند نمونه از مشهورترین آنها را همراه با تاریخچه‌ای کوتاه ببینید.

مک‌لارن ام ۷ ای - دو طبقه

در مسابقات فرمول یک سال ۱۹۶۸، این مک‌لارن با بالچه‌هایی در جلو و عقبش طراحی شد. آن زمان این ماشین به "دو طبقه" مشهور شد.

دلیل این شکل و شمایل، پی بردن طراحان به اهمیت طراحی آیرودینامیک ماشین و استفاده از نیروی رو به پایینی بود که بالچه‌ها در سرعت بالا تولید می‌کنند. این نیرو ماشین را در سرعت‌های زیاد به زمین فشار می‌دهد که باعث می‌شود کنترلش سر پیچ‌ها راحت تر باشد.

فولکس بیتل - هربی

این ماشین در تعداد بسیار زیادی از فیلم‌های هالیوودی ستاره بود. اولین بار در مجموعه‌ای به نام لاو باگ ( The Love Bug) در سال ۱۹۶۸ ظاهر شد در این مجموعه هربی، یک بیتل بود که همیشه شماره‌اش ۵۳ بود.

هربی با قدرتی جادویی می توانست بدون راننده حرکت کند، از دیوار راست بالا برود و حتی در مسابقه از ماشین‌های سریع‌تر از خودش جلو بزند. آخرین ظهور این بیتل در سال ۲۰۰۵ بود.

مقوای مسابقه‌ای - ترابانت ۶۰۱

این ماشین سمبل شکست آلمان شرقی است. از سال ۱۹۵۸ ترابانت، ماشین دم دستی اهالی آلمان شرقی بود. مدل ۶۰۱، شش سال بعد از تاسیس کارخانه تولید شد.

بدنه این ماشین، از نوعی پلاستیک ساخته شده بود. برای همین هم اسمش را مقوای مسابقه‌ای گذاشته بودند.

لندروور اس‌ای‌اس - پلنگ صورتی

با وجود آن که شبیه آدامس بادکنکی بود، اما صورتی بودنش یک دلیل خیلی جدی داشت. این لندروور، ماشین نیروهای ویژه ارتش بریتانیا بود.

رنگ صورتی بهترین استتار برای این ماشین در صحرا بود. لندروور دیفندر ارتش هم صورتی بود.

مک‌لارن ام ۸ دی - بتموبیل

این ماشین دو نفره، برای مسابقات چلنج کاپ آمریکا-کانادا طراحی شده بود که فقط هم در همین دو کشور برگزار می‌شد. دلیل اینکه به آن بت موبیل می‌گفتند، شکل آیرودینامیکش بود که مثل ماشینن "بتمن" به نظر می‌رسید.

در سال ۱۹۷۰ این ماشین در مسابقات هم موفق بود و در ۹ دور از ١٠ دور رقابت‌ها برنده شد. بروس مک‌لارن صاحب این تیم، هنگام آزمایش این ماشین در بریتانیا کشته شد.

آلفارومئو ۱۹۰۰ سی ۵۲ - نعلبکی پرنده

اندازه کوچک این آلفارومئو خیلی از راننده‌ها را اذیت می‌کرد. با این حال از هنری فورد، موسس شرکت فورد، نقل شده که طراحی عجیبش را تحسین کرده بود و گفته بود "هر وقت یک آلفارومئو می‌بینم، کلاهم را به احترام بر‌می‌دارم"

شورلت ۱۵۰- عنکبوت سیاه

بردلی دنیس و پل مک‌دافی، دو مکانیک بودند که در آتلانتای آمریکا شرکت "تیون آپ" یا تقویت ماشین راه انداختند. با آنکه مشترهایشان بیشتر شورلت‌های ارزان قیمت را برای تقویت کردن پیششان می‌آوردند اما خیلی زود موفق شدند راننده‌های مسابقه‌ای مشهور را جذب کنند.

در سال ۱۹۵۷ خبر موفقیت‌های آنها به گوش جنرال موتور، سازنده شورلت رسید. این شرکت هم راهنمایی برای تقویت شورلت‌های ۱۵۰ و مسابقه‌ای کردنشان منتشر کرد و از بعضی شرکت‌های تیون آپ حمایت کرد. بعد هم این رنگ سیاه و سفید به عنوان تیپ معمول شورلت‌های تقویت شده درآمد. آماری هم از تعدادشان نیست چون تعداد زیادی از علاقه‌مندان ماشین‌های استاندارد را به این شکل در می‌آوردند.

مرسدس بنز ۳۰۰ اس ال - گال‌وینگز

این مرسدس سریع و گران قیمت اس ال ۳۰۰ سال ۱۹۵۶ تولید شد. یعنی تنها ٩ سال بعد از پایان جنگ جهانی دوم آلمان می‌توانست ماشین‌های درجه یک بسازد.

این ماشین که مورد علاقه پولدارها و آدم‌های مشهور آمریکا بود، به خاطر شکل باز شدن درهایش به گال‌وینگز مشهور شد. اشاره به اینکه درهایش مثل بال‌های مرغ دریایی (گال) باز می‌شود.

جگوار دی - دماغ دراز

بعد از سال ۱۹۵۵ همه جگوارهای نوع دی، به دماغ دراز مشهور شدند چون قسمت جلوی این مدل ۱۹ سانتی‌متر بلند تر شده بود تا با بزرگتر کردن موتورش، حداکثر سرعتش در مسابقات بیشتر شود.

بالچه پشت سر راننده، بر اساس تحقیقات آیرودینامیکی طراحی شده بود و راننده‌های می‌گفتند به شکل باورنکردنی ثبات ماشین را در سرعت‌های بالا افزایش می‌دهد.

در سال ۱۹۵۵ با اینکه این ماشین راننده‌هایش را قهرمان کرد، اما مرگ ۸۰ تماشاچی مسابقه در یک سانحه رانندگی، طعم پیروزی را تلخ کرد.

مازراتی تیپو ۶۱ - قفس

سال ۱۹۵۹ گوییدو آلفری، طراح مازراتی ۲۰۰ لوله را به یک سازه شبکه‌ای جوش داد و شاسی مدل تیپو ۶۰ را ساخت. برای همین هم این سری به قفس پرنده‌ها معروف شد.

با اضافه کردن یک موتور سه لیتری، تیپو ۶۱ متولد شد و وارد دنیای ماشین‌های مسابقه‌ای شد. در سال ۱۹۶۰ این مازراتی چند مسابقه را در آمریکا و اروپا برد. این پیروزی‌ها تا سال ۱۹۶۱ ادامه یافت.

کتاب "نام‌های خودمانی ۹۹ ماشین کلاسیک" اثر هلگه یپسون و میشل کوکریتز را انتشارات "teNeues" منتشر کرده است.