جک نیکلسن؛ تجسم شرارت در سینما

او بسته به قصه‌ها و شخصیت‌های مختلف، میزان این ویژگی‌ها را کم و زیاد کرد. در «درخشش» این پلشتی یک جنس دارد و تبدیل به زخمی مهیب بر پیکر خانواده می‌شود و در «پستچی همیشه دو بار زنگ می‌زند» این خوی شیطانی وجهه دیگری دارد و در برهم زدن یک خانواده دیگر نمود پیدا می‌کند.

در «حرفه: خبرنگار» (مسافر) این خصیصه در قالب سوءاستفاده از هویت آدمی دیگر ریخته می‌شود و در «رفتگان» درجه شرارت بالاتر می‌رود و در راس یک تشکیلات مخوف مافیایی قرار می‌گیرد. انگار فیلمسازان برای نمایش وجوه شیطانی آدمی و هشدار به مخاطب برای عقوبت شرارت، تجسمی بهتر از نیکلسن نداشتند.

جالب است بدانید جک نیکلسن که امروز 80 ساله می‌شود، از هواداران متعصب تیم بسکتبال لس‌آنجلس لیکرز است. او در یکی از فیلم‌های معروفش «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (دیوانه از قفس پرید) هم در سکانس‌هایی بسکتبال بازی کرده بود؛ البته با دیوانگان و برای دور کردنشان از کرختی تحمیل شده. نیکلسن (رندال مک مورفی) اینجا هم وجوه شرارت باری دارد؛ منتها از آن برای برهم زدن فضای استبدادی بیمارستان روانی و تخریب چهره پرستار راچد بهره می‌برد.

علی رستگار

سینما