پنجشنبه هفته گذشته همراه با یکی از دوستان، سوار بر هواپیما عازم شیراز بودیم. در بیشتر مسیرمان ابرهای پف کرده سفید رنگی را می‌دیدیم که نشان می‌داد آن پایین‌ها غوغایی است و بارش باران در کار است؛ بارشی ضعیف یا شدید و البته چه منظره خوشایندی از پنجره هواپیما بود، اما در سویی دیگر در دوردست‌های افق و در ارتفاعی بسیار بالاتر از ابرها، ابرهای کشیده و بی‌حجمی به رنگ اُکر و نارنجی روشن دیده می‌شدند که با یک نگاه می‌شد فهمید اینها سایه شوم ریزگردهایی‌اند که به بالادست‌ها رسیده‌اند و از فراز ابرها و کوه‌ها می‌گذرند و علاوه بر خوزستان عزیز، بسیاری از شهرهای دیگر را در مسیر خواهند گرفت.
کد خبر: ۱۰۱۵۶۷۸
قانون علیت و عواقب رفتارهای دیروز و امروز ما

در سال‌های اخیر حتی بارها پیش آمده که این ریزگردها به شهرها و آبادی‌های مرکزی و شمالی ایران هم رسیده‌اند.

اینجا نمی‌خواهم از دلایل بروز ریزگردها بگویم که حتما قبلا و بعدا در منابع علمی و عمومی درباره‌شان خوانده‌ایم و خواهیم خواند.

آنچه به نظرم مهم است، این که در جهان علم و فلسفه و منطق، موضوعی به نام «قانون علیت» وجود دارد؛ مفهوم ساده شده آن این است که وقتی پدیده‌ای رخ می‌دهد، حتما علتی دارد و این علت هم از قوانین و ساختارهای منطقی و مادی پیروی می‌کند و به جز علت‌العلل که مخصوص به ذات اقدس باریتعالی است، باقی رخدادها حتما علتی دارند. بنابراین مسئولیت رخدادها را بافرافکنی نمی‌توان به گردن امور ماورایی انداخت و از زیر بار مسئولیت آن شانه خالی کرد. وقتی ریزگردها بر فضای کشور حاکم می‌شوند، به جای آن که به هزار و یک مساله مادی و ماورایی پناه ببریم، فکر کنیم و دلیل آن را باز شناسی کنیم و برای رفع آن فعال باشیم. مقام رهبری مدت‌ها قبل درباره ضرورت تقویت دیپلماسی محیط زیست دستور داده بودند تا بتوان مانع ساخته شدن سدهای بی‌‌شمار روی دجله و فرات از سوی ترکیه و سوریه و عراق شد. این در حالی است که خودمان روی سرشاخه‌های کارون سدها و آب‌بندهای بزرگ و متعدد ساختیم، مسیر طبیعی جریان آب را تغییر دادیم، بافت اسکان روستا نشینان و شهروندی را تغییرات عمده داده‌ایم و همه و همه باعث شد تا امروز با معضلاتی مثل کم‌آبی، خشکسالی، کاهش بهره‌وری زمین و... روبه‌رو شویم.

از منظر فلسفی و بنیادی، علت همه اینها یک چیز است: این که ما برهان و منطق علیت را درک نکرده‌ایم و همواره در پس ذهن تصور کرده‌ایم که ما کاری را انجام می‌دهیم با این امید که کل نظام هستی هوای ما را خواهد داشت و ان‌شاءالله مشکلی پیش نخواهد آمد! قطعا تا خدای بزرگ نخواهد کاری و رخدادی انجام نمی‌شود، اما رفتارهای ما، خواست‌های ما و عملکردهای ما، نافی مسئولیت ما در جهان بیکران نخواهد بود. ما مسئول رفتارهایمان هستیم و درست است که خداوند بهترین‌ها را برای بندگانش می‌خواهد، اما این به شرطی است که بندگان هم بهترین را برای خودشان بخواهند و خلاف اصول علمی‌ای که خدای بزرگ، جهان را بر مبنای آن آفریده است رفتار نکنند. موضوع بسیار ساده‌ای است! برهان علیت را بارها و بارها باید برای خودمان معنی کنیم و یادمان باشد که رخدادهای پیرامونمان نتیجه رفتارهای قبلی ماست، نه کمتر و نه بیشتر!

دکتر محمدرضا نوروزی

میکروبیولوژیست و مروج علم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها