این روزها به همان اندازه که آسمان مازندران تنیده در بال‌های به‌هم فشرده و پرواز زیبای پرندگان مهاجر است و مزارع و شالیزارها و آبگیرهایش آغشته به حضور پرغوغا و شورانگیز و تماشایی این سپیدبالان دوست‌داشتنی، بازارهای فریدونکنار هم مملو از پیکرهای بی‌سر و گردن‌شکسته و دست و پا بسته و غرق در خون آن دسته از پرندگانی است که از بی‌شمار دامگاه میزبانان نامهربان، راه گریزی نیافته‌اند؛ قتلگاه‌هایی که سال‌هاست فصل مهمانی پرندگان مهاجر را به پاییز غمبار عزا تبدیل کرده و عزمی برای برچیدنش نیست؛ حالا اما تشکل‌های مردم نهاد مازندرانی خود به میدان آمده‌اند و پویشی راه انداخته‌اند به نام «نه به کشتار پرندگان» تا بلکه بساط این مهمان‌کشی را برچینند.