بیماریهای قلبی بخصوص بیماریهای ناشی از ایسکمی به دلیل شیوع و عوارض زیاد از جمله بیماریهایی هستند که بیشترین توجه را در سلول درمانی به خود جلب کردهاند. تا مدتها باور عمومی این بود که سلولهای قلبی بعد از تولد، قادر به تکثیر نیستند و هر شخص با همه سلولهای قلبی خود به دنیا آمده و با همان زندگی کرده و میمیرد و تنها توانایی ترمیمی این سلولها بزرگشدن آنهاست تا بتوانند فضای خالی ایجاد شده را پر کنند.