«درون آیینه روبهرو چه میبینی، تو ترجمان جهانی بگو چه میبینی؟» این شعر زیبا از مرحوم منزوی اشاره لطیف و زیبایی دارد به آنچه که آدمی در جستوجوی آن است. انسان زاده کلمه حق است و بر مبنای سیمای جمیل الهی خلق و تقویم شده و شاید همین راز جستوجوی آدمی باشد؛ جستوجوی انسان، انسانی دیگر، چیزی شبیه خودش منحصر به فرد و زیبا. مخلوق کلام خداوند در هبوط خویش چارهای ندارد جز آنکه کلام را به صورت بدل کند، با این تلاش ابدی تا از خلال صورت به معنای کلمه راه پیدا کند. به روی زمین گمشده آدم نیمه دیگر اوست موجودی همانند خودش. آدم سرگشته خود است و تا قیامت موعود و روز ملاقات چنین خواهد ماند.
کد خبر: ۱۰۱۵۴۸۶ تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۱/۱۵