بازار تبلیغات را بسیار خوب می‌شناسند و به‌همین خاطر با تبلیغات رنگ و لعاب‌دار سعی می‌کنند بازار را در اختیار خود قرار دهند. بسیاری از آنها با تولید کلیپ‌های تبلیغاتی، سعی می‌کنند تا قبح مصرف موادمخدر را در فضای مجازی ریخته و از این طریق مشتریان بیشتری به‌ویژه نوجوانان را جذب خود کنند. این قشر بیشترین فعالیت خود را روی نوجوانان و جوانان متمرکز کرده و تا حدودی نیز با معرفی مخدرهای جدید به‌ویژه گل، توانسته‌اند به اهداف خود برسند. این دست از قاچاقچیان دیگر در پارک‌ها و اطراف مدارس برای پیدا کردن مشتری پرسه نمی‌زنند و با راه‌اندازی چند صفحه در اینستاگرام یا کانال تلگرامی، مشتری‌های جدید پیدا کرده و هویت خود را در این فضا مخفی می‌کنند.

پنجشنبه گذشته اولین جلسه شورای اجتماعی کشور در دولت سیزدهم با حضور ابراهیم رئیسی برگزار شد؛ جلسه‌ای که بسیاری تشکیل آن را با حضور رئیس‌جمهور به «احیای شورای اجتماعی» تعبیر کردند؛ چرا که به باور بسیاری از کارشناسان اجتماعی از زمان تشکیل این شورا جلسات آن عموما وجهی تزئینی برای دولتمردان داشته و عملا تاثیری در کاهش احتمالی آسیب‌ها نداشته و بدتر این‌که خروجی این جلسات به هیچ برنامه مدونی هم ختم نشده است.

فقر، بیکاری، حاشیه‌ نشینی، مفاسد اخلاقی، طلاق و اعتیاد. این فهرست طولانی‌تر از اینهاست اما همین سرفصل‌ها هم به مفهوم درگیری درصد قابل‌توجهی از جمعیت ایران است، سرفصل‌هایی که در زیرمجموعه ترکیب کلی «آسیب‌ های اجتماعی» خوانده می‌شود.

مدیرکل توسعه پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور با بیان اینکه در ایران ۱۴۰ یتیم ایدز شناسایی شده داریم که اکثر آنها با خویشاوندان خود زندگی می‌کنند، گفت: به لحاظ حمایتی، اکثر این افراد به همراه فامیل‌شان زندگی می‌کنند که نشان می‌دهد بافت حمایتی از این قشر در اجتماع وجود دارد این در حالیست که این فرزندان باید به طور کامل تحت پوشش قرار گرفته و برای مستمری و... آنها برنامه‌ریزی شود.

بخش قابل توجهی از هراس موجود، در ارتباط با میزان کشنده بودن ویروس کرونا نیست، بلکه درباره ناشناخته بودن آن است. این‌که بعد از گذشت پنج ماه از فراگیری جهانی این ویروس، هنوز هم پژوهش‌های تازه، یافته‌های پیشین را نقض می‌کند، ترسناک است. این تغییر موضع جامعه پزشکی بر اساس یافته‌های جدید هم به دلیل ناشناخته بودن این ویروس است.

کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست، زنان سرپرست خانوار، افراد دچار معلولیت، قربانیان مواد مخدر، سالمندان نیازمند، بیماران روانی مزمن، کودکان کار و خیابان و در مجموع، همه آسیب‌دیدگان اجتماعی و افراد در معرض آسیب؛ این لیست بلندبالایی از گروه‌های هدف سازمان بهزیستی کشور است که از بدو تشکیل آن در سال 1359 تا امروز حمایت، توانبخشی و بازپروری آنها به این سازمان واگذار شده است، نهادی که حجم بالای فعالیت‌هایش آن را به یکی از بزرگ‌ترین دستگاه‌های اجتماعی کشور تبدیل کرده و باعث شده این سازمان همواره برای انجام مأموریت‌های گسترده و متنوع خود با چالش‌های بسیاری مواجه باشد. اما با توجه به نوع وظایف محوله به سازمان بهزیستی، همواره مسؤولیت‌های این سازمان به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با بسیاری از دستگاه‌های اجتماعی و امنیتی کشور همپوشانی داشته است؛ موضوعی که از نظر بسیاری از مددکاران اجتماعی، موجب ایجاد موازی‌کاری بین بهزیستی و بعضی از نهادها شده و این سازمان را برای عمل به وظایف خود با مشکل مواجه کرده است. از سویی دیگر، گسترش آسیب‌های اجتماعی در سال‌های اخیر سبب شده جمعیت مددجویان سازمان بهزیستی روزبه‌روز بیشتر شود. این در حالی است که در این سال‌ها دولت به‌دلیل مشکلات اقتصادی نتوانسته بودجه، امکانات و نیروهای متخصص مورد نیاز این سازمان را متناسب با بالا رفتن تعداد مددجویان آن بیشتر کند. این موارد فقط بخشی از مشکلاتی است که روند حرکت سازمان بهزیستی را برای رسیدن به اهداف تعیین‌شده کند کرده و اگر قرار باشد به مشکلات ساختاری و مدیریتی و کمبودهای این سازمان در همه 40 سال گذشته اشاره شود، خود مثنوی هفتادمن کاغذ می‌شود. اما بد نیست امروز که در تقویم رسمی کشور به عنوان «روز بهزیستی و تامین اجتماعی» نامگذاری شده، با چند نفر از مددکاران اجتماعی و پیشکسوتان این سازمان گفت‌وگو کنیم و برگ‌هایی از این مثنوی را ورق بزنیم.

آتش‌سوزی مرگبار در مرکز ترک اعتیاد در بندرعباس در حالی از سوی آتش‌نشانی خودکشی دسته‌جمعی اعلام شده که مسؤولان بهزیستی با رد آن علیه آتش‌نشانی اعلام جرم کرده‌اند.

رئیس کمیته ایدز سازمان بهزیستی کشور از شناسایی ۲۰ هزار مبتلا به ویروس اچ‌آی‌وی خبر داد و گفت: از این تعداد فقط 5000 تا 6000 نفر به بهزیستی مراجعه کرده‌اند.

کسی نمی‌داند تعداد کمپ‌های غیرمجاز ترک اعتیاد چقدر است، بهزیستی هم می‌گوید مسؤولیتی در قبال نظارت بر کمپ‌های غیرمجاز ندارد، بر آن کمپ‌های مجازی هم که نظارت می‌کند کارشناسان می‌گویند نظارت دندان‌گیری نیست، نتیجه این می‌شود که حوزه درمان‌های اقامتی اعتیاد آشفته است، مثل یک کلاف کاموایی گوریده. کمپ‌های غیرمجاز از قدیم هر کار دلشان می‌خواسته می‌کرده اند و کسی جلودارشان نبوده، همپای آنها کمپ‌های مجاز و مجوزدار هم تقریبا به همین مسلکند، البته به جز خوب هایشان. درباره این آشفتگی و ضعف نظارت‌ها با فرید براتی سده، معاون پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی گفت‌وگو کردیم، مسؤولی که زیر بار نظارت‌های ضعیف بهزیستی بر کمپ‌ها نرفت ولی پذیرفت عمده تخلفات کمپ‌های مجاز همان کتک‌کاری‌هایی است که هر از گاهی فیلم وعکسش به بیرون درز می‌کند.

هیچ کارتن‌خوابی یک‌شبه کارتن‌خواب نشده، حتی متجاهرترین معتادان نیز زمان برده تا کارتن‌خواب شوند. ولی می‌گویند این روزها فاصله معتادشدن آدم‌ها از روزی که نخستین کام‌ها را می‌گیرند تا روزی که به کارتن‌خوابی می‌افتند کمتر از هروقت دیگری شده، کم به کوتاهی پنج سال. شاید این «پنج» عدد چندان دقیقی نباشد، شاید بشود درباره‌اش چند و چون آورد و شاید بتوان مدعی شد که تا به حال هیچ پژوهش کشوری دراین باره انجام نشده ولی آنچه قطعی است کوتاه شدن فاصله میان شروع اعتیاد تا آغاز کارتن‌خوابی است که کارشناسان اعتیاد چه آنهایی که وقت گفت‌وگوی مفصل با ما را نداشتند و چه آنها که حاضر به توضیحات مفصل شدند، همه یکصدا تاییدش کردند.