نقدی بر مجموعه «غزل هزاره دیگر» سروده محمدسعید میرزایی
برخی هنوز به شیوه قدما غزل مینویسند. با همان فضا و زبان و بیان و مضامین. برخی اما به شیوههای نوین غزل رو میآورند. فضایی معاصر و زبان و بیانی امروزین و مضامینی بکر و نامنتظره. اما غزل فردا دیگر چه صیغهای است؟ اگر هر شعر را پاسخی به نیازهای فرهنگی روزگار بدانیم، از کجا میدانیم نیازهای روزگار پس از این کدام است؟ چه میدانیم کدام گفتمان سیاسی و اجتماعی بر جامعه ایران و جهان حاکم خواهد شد؟ اصلا مخاطب آن روزگار میفهمد ما چه میگوییم؟ آیا با اصطلاحات و تکیهکلامها و کلمات کلیدی روزگار ما هنوز هم آشنایی دارد؟
کد خبر: ۸۹۲۹۱۴ تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۱/۱۸