کمتر از دو هفته پیش ، از رها و الهه دو جسد دراز کشیده روی تخت سبز جراحی در دنیای آدم ها جا مانده بود ، با قلبهایی در شوق تپیدن ، چشم هایی در حسرت تماشا و کبد و کلیههایی زنده و محصور در کالبدهایی مرده که دستگاه ها، ریه های شان را از هوا پر و خالی میکرد.