خودباوری ملی از صفر تا 100

به‌راستی کدام یک را باید گفت و کدام یک را باید از ذهن و تاریخ زدود. به یاد دارم در اوایل دهه 60، ایامی را که در دانشکده صدا و سیما، در رشته الکترونیک مشغول تحصیل بودم، آثار جنگ تحمیلی و نبود امکانات و تحریم‌ها و صنعت حرفه‌ای تماما غربی کار را سخت کرده بود که می‌بایستی با دستان توانمند فرزندان غیور این مرز و بوم این صنعت به فعالیت مهم و اثرگذارش ادامه می‌داد.

کار سخت بود و روز به روز هم سخت‌تر می‌شد، خوشبختانه دانشکده تلویزیون توانسته بود نیروهای ماهر را برای عرصه کارزار فراهم کند یعنی نیروهای جوان، باانگیزه، انقلابی، مصمم و آماده کار. اما دانستن و داشتن دانش و تخصص بهره‌برداری از تجهیزات کافی نبود چراکه اصل کار، تجهیزات بود که همگی وارداتی و عمدتا هم از غرب خریداری، نصب و بهره‌برداری می‌شد.

وقتی به تجهیزاتی نظیر تدوین، مونتاژ، آرشیو، سیستم‌های انتقال و انتشار، پخش، نودال یا امپکس نگاه می‌کردیم مگر می‌شد فکر کرد روزی ما در کشور ایران آنها را بسازیم.

تقریبا این فکر یک فکر محالی بود و آنقدر تکنولوژی قوی و حساس داشت که فکر کردن در مورد تولید آنها هم امری بیهوده به نظر می‌رسید اما نیاز رسانه ملی از یک سو و حس غرور ملی و اعتمادبه‌نفسی که از انقلاب به مدیران و مهندسان صدا و سیما رسیده بود، همتی ستودنی را در آنها ایجاد کرد و جرات تصمیم‌گیری در جهت خودکفایی و تولید داخلی را در دل‌ها شعله‌ور کرد البته بودند افرادی که یا از روی دشمنی و خودباختگی یا از روی نادانی و جهل به این اندیشه، لبخند تمسخر می‌زدند و روحیه فعالان در این عرصه را تضعیف می‌کردند اما انقلابیون متخصص با آزمون و خطا، قهر و آشتی، تمسخر و تحسین، حذف و نصب با فضای موجود کار را بتدریج به پایان رساندند و محصولات تولید داخل آرام‌آرام در رسانه ملی جا ‌گرفتند و کارشان را آغاز کردند و هم‌اینک هر متخصص و اهل فنی که به درون جام‌جم پا می‌گذارد می‌تواند تجهیزاتی که با غیرت دینی و ملی درحال کار هستند را مشاهده کند و از این امکانات مدرن لذت ببرد و حس افتخار ایرانی بودن به او دست دهد.

براستی چه چیزی موجب این افتخار‌آفرینی شد؟ من که در هردو فضا بودم آن را درک می‌کنم، یادم هست وقتی اساتید ما تجهیزات روز را تشریح می‌کردند یا امور خطوط و انتقال تجهیزات را آموزش می‌دادند انسان مبهوت عظمت این صنعت می‌شد به‌گونه‌ای که اپراتوری آنها را سخت می‌دید، چه رسد به آن‌که این تجهیزات در داخل کشور ساخته شود اما امروز ما افتخار می‌کنیم به مردان و زنانی که بعد از انقلاب تاکنون در این عرصه جهادگونه تلاش کردند، هم در عرصه محتوا و هم در عرصه زیرساخت و امکانات و تجهیزات تا جایی که بنده با افتخار اعلام کنم، اعظم تجهیزات مورد نیاز سازمان در داخل کشور تولید می‌شود. نه‌تنها خودکفایی داریم بلکه به تعداد قابل توجهی از کشورها هم صادر می‌کنیم. اما سخن آخر من بعد از حدود 30 سال کار در رادیو و تلویزیون از فضای یأس و ناامیدی تا فضای توانایی و دانایی را سپری کردم و فعل ما می‌توانیم را با همکارانمان صرف کردیم.

بی‌شک فرزندان ما و آیندگان هیچ‌گاه فضای یأس را درک نخواهند کرد و در تمامی عرصه‌های کشور مخصوصا در عرصه رسانه‌ها این کشور را با قدرت اداره خواهند کرد و همیشه در لبه تکنولوژی و دانش پیش خواهند برد. به امید ایرانی آبادتر و مستقل‌تر در سایه ایزد متعال.

مهندس لطف‌الله سیاهکلی - رئیس سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی

ضمیمه جام سیاست