تخت «ونگوک» در زیر شیروانی !

به گزارش ایسنا، «ایندیپندنت» نوشت: «مارتین بیلی» تاریخدان هنری است که اعتقاد دارد، تخت درون نقاشی «اتاق‌خواب» ـ از مشهورترین کارهای «ونسان ونگوک» ـ در زیر شیروانی خانه‌ای در شهر «بوکسمیر» هلند قرار دارد.

در چند دهه گذشته، هیچ خبری از این تخت‌خواب مطرح نبود، اما حالا «بیلی» در کتاب خود مدعی شده که می‌داند آن تخت کجاست. او رد تخت «اتاق خواب» را تا زمان اهدا شدنش به یک انجمن در نزدیکی شهر «آرنهم» هلند در سال 1945 گرفته است.

نقاش «شب‌های پرستاره» این تخت را در سپتامبر 1888 با یک تخت مهمان برای «گوگن»، به قیمت 150 فرانک خرید تا همراه دوست هنرمندش در خانه زرد منطقه «آرل» سکونت کند. تابلوی «اتاق‌ خواب» نوعی مدرک افتخارآمیز برای اولین خانه این هنرمند است و یادآور رابطه پرتلاطم او با استاد «گوگن». ونگوک در فوریه 1888 درست زمانی که از تنهایی شدید رنج می‌برد، به «آرل» سفر کرد. او قصد داشت یک گروه از هنرمندان را در خانه زردرنگی که اجاره کرده بود، گردهم آورد. او در بهار همان سال از «پل گوگن» نقاش پست‌امپرسیونیست فرانسوی، برای پیوستن به این طرح دعوت کرد.

«ونسان» تابستان را به کشیدن نقاشی‌های متعدد سپری کرد تا به «گوگن» نشان دهد چه توانمندی‌هایی دارد. استاد «گوگن» سرانجام در اکتبر به «آرل» رسید، اما اتفاق‌ها آن‌طور که «ونگوک» تصور می‌کرد، پیش نرفت؛ با این‌که گمان می‌رفت آنها زوج هنری مناسبی برای هم باشند، به این نتیجه رسیدند که خیلی کم با هم تفاهم دارند.

گوگن درباره رابطه‌اش با ونگوک گفت: مسلما در زمینه نقاشی با هم به تفاهم نمی‌رسیم.

خالق «گل‌های آفتابگردان» نیز انتقادهای گوگن را «عذاب‌آور» دانست و همین باعث شد، او ثبات روانی خود را تا حد زیادی از دست بدهد؛ اما بدتر از آن، این بود که گوگن، او را ماه دسامبر رها کرد و رفت.

تخت «ونسان» پس از خودکشی او در سال 1890، به بیوه برادرش «جو»‌ رسید و او آن را برای استفاده به‌عنوان تخت مهمان به هلند منتقل کرد.

تحقیقات «بیلی» اینجا متوقف شد، ‌تا این‌که او نامه‌ای پیدا کرد که در سال 1937 خطاب به خواهرزاده «جو» که او هم «ونسان» نام داشت، به نگارش درآمده بود. این نامه در جواب درخواست قرض گرفتن نقاشی‌های ونگوک نوشته شده ‌و در آن آمده است: می‌توانم تختی را که در نقاشی «اتاق‌ خواب» تصویر شده است، به شما بدهم.

موزه‌ای که قرار بود این تخت را برای نمایش قرض بگیرد، به‌خاطر بمباران سال 1944 ‌هرگز تاسیس نشد؛ اما این تاریخدان و محقق سال 2015 موفق شد، پسر «ونسان» دوم را در 93 سالگی ملاقات کند و از طریق او متوجه شود که تخت ونگوک به یک خانواده در «آرنهم» بخشیده شده که بعدها به شهر «بوکسمیر» نقل مکان کردند.