حلقه آبی اورانوس

طبق آخرین یافته های یک تیم از ایالات متحده سیاره اورانوس دارای حلقه هایی به رنگ آبی است. این دومین سیاره از سیارات حلقه دار منظومه شمسی است که حلقه ای آبی رنگ دارد.
کد خبر: ۹۳۱۸۰

دانشمندان گمان می کنند نیروهای کششی عمل کننده بر غبار موجود در حلقه باعث می شود ذرات کوچکتر به مسیر خود ادامه دهند درحالی که ذرات بزرگتر جذب قمر می شوند.
یافته های تیم محققان امریکایی در گزارشی که در نشریه ساینس منتشر شده حاکی از آن است که ذرات کوچکتر رنگ آبی را منعکس می کنند و باعث می شوند حلقه به این رنگ جلوه کند.
سایر حلقه ها - در اطراف مشتری، زحل و نپتون - متشکل از ذرات هم بزرگ و هم کوچک هستند، که ظاهری قرمز رنگ به آنها می بخشد.
منجمان از مدتها قبل می دانستند سیاره عظیم اورانوس در احاطه حلقه های متشکل از موادی تیره است ، که در مواردی قطر آن به 10متر می رسد.
اما آبان گذشته ، تلسکوپ فضایی هابل موفق به کشف دو حلقه دیگر - حلقه های دوازدهم و سیزدهم - شد. ستاره شناسان سیستم حلقه ها را در طول موج های مادون سرخ با کمک تلسکوپ کک (Keck)در هاوایی رصد کردند.
اما بیرونی ترین حلقه و قمر یخی آن ماب (Mab)، بعکس حلقه قرمز رنگ داخلی در طیف نوری مادون سرخ قابل رویت نبود.
تیمی تحت سرپرستی ایمکه دی پاتر، استاد رشته نجوم در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی ، کشف کردند که این حلقه به رنگ آبی روشن است که با توجه به شناخت بشر از منظومه شمسی عجیب به نظر می رسد.
پروفسور دی پاتر گفت :«رنگ آبی نشانه آن است که این حلقه غالبا از موادی با ابعاد زیرمیکرونی (کمتر از یک میلیونیوم متر) تشکیل شده ، که بسیار کوچکتر از مواد موجود در اکثر حلقه های دیگری است که قرمز به نظر می رسند.»
این ذرات ریز - یکهزارم ضخامت موی انسان - عمدتا نور آبی را منتشر و منعکس می کنند، تقریبا مثل ملکول های بسیار ریز اتمسفر زمین که باعث می شود آسمان زمین آبی به نظر برسد.
حلقه های رایج تر به قرمز می زنند زیرا آنها همچنین حاوی ذرات بسیار بزرگتری هستند و ممکن است حاوی مواد سرخ رنگ مثلا آهن باشند.به نظر می رسد حلقه های بیرونی و آبی رنگ کیوان و اورانوس شباهت چشمگیری به یکدیگر داشته باشند، حداقل به این دلیل که هر دو دارای قمرهای کوچک هستند.
پروفسور دی پاتر می گوید: این قمر در داخل حلقه دور سیاره می گردد و دایما هدف اصابت ذرات بسیار ریز (میکرو شهاب ها) قرار می گیرد. از آنجا که این قمر هیچ نوع اتمسفری ندارد، این ذرات با سرعت بالا به سطح آن برخورد می کنند و باعث برخاستن مواد و ذرات از روی سطح می شوند.
از آنجا که قمر خیلی کوچک است ، ذرات متراکم از قوه جاذبه قمر فرار می کند و در مداری حول سیاره مرکزی به گردش در می آیند.ذرات کوچکتر به گردش در مداری حول سیاره ادامه می دهند اما ذرات بزرگتر بار دیگر به ماه برخورد می کنند.
این مطالعه نتایج همکاری با مارک شوالتر از موسسه «ستی»(Search for Extra-Terresterial Intelligence) در کالیفرنیا و هایدی هامل از موسسه علوم فضایی در کلورادو و سران گیبارد از آزمایشگاه ملی لیورمور در کالیفرنیاست.
دانشمندان قصد دارند سال آینده ، زمانی که حلقه های محو اورانوس آشکارتر می شود، رصدهای تازه ای انجام دهند.

مترجم:محمد رحیمی
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها