المپیک در خدمت صلح

به عبارتی با وجود تکامل حقوق بین‌الملل و تاسیس سازمان‌های بین‌المللی کشورها همچنان در حسرت صلح و امنیت به‌سر می‌برند.

پس از جنگ جهانی دوم و با توجه به کشته و مجروح شدن بیش از 50 میلیون نفر، بنیانگذاران سازمان ملل متحد به هنگام تدوین منشور ملل متحد به شکل مصلحتی صلح را بالاتر از عدالت تعریف کردند و با همین رویکرد حق وتو را با وجود ناعادلانه بودن برای 5 قدرت بزرگ در نظر گرفتند تا شاید به قیمت قربانی ساختن عدالت، صلح تامین شود.

نگاهی به تحولات بین‌المللی از 1945 تا 2016 نشان می‌دهد همچنان جنگ و تروریسم تهدید جدی علیه صلح و امنیت بین‌الملی به شمار می‌روند و در این میان سازمان ملل متحد به نظاره‌گری بی‌خاصیت تبدیل شده است که کارکرد اصلی آن به تهیه گزارش‌های کلی خلاصه شده است.

با توجه به چنین اوضاع آشفته‌ای دوستداران صلح از جمله سازمان‌های بین‌المللی سعی می‌کنند از هر فرصت و ظرفیتی برای تحکیم پایه‌های صلح و امنیت بهره گیرند.

المپیک با توجه به نماد آن که حلقه‌های متحد قاره‌های جهان را به نمایش می‌گذارد و نظر به حضور بیش از 10 هزار ورزشکار از 205 کشور جهان در این مسابقات ظرفیتی است که می‌تواند در خدمت صلح و امنیت بین‌المللی باشد.

با توجه به همین موضوع است که در آستانه گشایش بازی‌های المپیک در هر دوره دبیران کل سازمان ملل متحد با صدور بیانیه‌ای از طرف‌های درگیر در جنگ و خشونت در نقاط مختلف جهان می‌خواهند در بازه زمانی برگزاری مسابقات المپیک سلاح‌های خود را زمین گذاشته آتش‌بس اعلام کنند البته تجربه نشان داده است که تروریست‌ها و جنگ‌افروزان گوششان به این توصیه‌ها بدهکار نیست.

با وجود این به نظر می‌رسد المپیک می‌تواند عنصری مهم در افزایش ضریب امنیت جهانی باشد، مشروط به این که کشورهایی که به مسابقات المپیک همچون رویدادی ورزشی برای تحکیم دوستی‌ها و رفاقت سالم می‌نگرند، در روابط سیاسی نیز چنین نگرشی را دنبال کنند.

به اعتقاد تحلیلگران هر چند ایده بهره‌گیری از ظرفیت المپیک در خدمت صلح و امنیت ایده‌ای مثبت محسوب می‌شود، اما حتی خود بازی‌های المپیک نیز قربانی لجاجت‌های سیاسی شده‌اند.

برخورد تبعیض‌آمیز هیتلر در مسابقات المپیک در برلین، تحریم المپیک مسکو در پی حمله شوروی سابق به افغانستان و متعاقب آن تحریم المپیک لس‌آنجلس از سوی بلوک شرق سابق و برگزاری المپیک کنونی در ریو تحت تدابیر شدید امنیتی همگی شاخص‌هایی هستند که از گسترش حوزه دخالت‌های سیاسی و خطرات تروریستی به عرصه ورزش و مهم‌ترین نماد آن یعنی المپیک خبر می‌دهند اما با وجود تلاش تروریست‌ها برای کاشت بذر ناامنی و خشونت در جهان حضور ورزشکاران کشورهایی که مردمشان همچنان قربانی خشونت و تروریسم هستند در مسابقات المپیک نویدبخش این واقعیت است که تلاش برای پیروزی صلح و امنیت بر جنگ و تروریسم استمرار دارد و از این رو سی و یکمین دوره بازی‌های المپیک در ریو نیز با وجود همه حواشی مترتب بر آن می‌تواند فرصت و ظرفیتی در خدمت صلح و امنیت بین‌الملی باشد.

دکتر مراد عنادی - مدیرمسئول

ضمیمه جام سیاست