هنوز هم دیر نیست

در سال‌های اخیر که چرخ سریال‌سازی در تلویزیون در دست‌انداز کمبود بودجه و کاستی‌های مالی افتاده است، شبکه‌های سیما به شکل طبیعی و البته بحق، بخشی از جدول پخش خود را با آثار نمایشی خارجی پر می‌کنند. ناگفته نماند که جهد و همت مدیران سیما در وهله اول بر ساخت مجموعه‌های وطنی متمرکز است و با همه نارسایی‌های مالی، در طول سال چندین و چند سریال‌ ایرانی گاه فاخر و پرهزینه با تعداد قسمت‌های بالا روی آنتن می‌رود؛ با این حال، عسرت‌های بودجه‌ای در مواردی چنان عرصه را بر دست‌اندرکاران تنگ می‌کند که ناگزیرشان می‌سازد به روی آوردن به مجموعه‌های نمایشی ساخته شده در آن سوی آب‌ها. نکته مهم در این میان، انتخاب و خریداری آثاری است که از کیفیت لازم برخوردار باشند. شوربختانه در سال‌های اخیر سریال‌های خارجی‌ که به آنتن شبکه‌های متعدد تلویزیون سپرده می‌شود، بعضا از کیفیت مکفی بهره‌مند نبوده و آن‌چنان که باید و شاید مورد توجه مخاطبان قرار نمی‌گیرند، هرچند که در سنوات اخیر، وظیفه پخش و نمایش سریال‌های خارجی بیشتر در حیطه وظایف شبکه نمایش سیما بوده و به این شبکه محول شده است، اما معمولا سایر شبکه‌ها هم بخصوص در موسم میان پخش دو سریال ایرانی، چنین مجموعه‌هایی را در جدول پخش خود قرار می‌دهند. برای مثال، شبکه یک سیما پس از پایان نمایش «پادری» و تا قبل از پخش مجموعه «چرخ فلک» که قرار است از امشب روی آنتن این شبکه برود، سریال‌ «صعود» را در حال پخش داشت. سریال محصول کشور ایتالیا که از کیفیت و کمیت چندانی برخوردار نبود و ظفر قابل توجهی به دست نیاورد در جلب توجه مخاطبان و دوستداران آثار نمایشی.

به نظر می‌رسد گزینش و انتخاب سریال‌های خارجی آن‌چنان که لازم است با وسواس و دقت کافی انجام نمی‌شود و این آثار فقط نقش آنتن‌پرکن را دارند. همه اینها درحالی است که هستند سریال‌های جذاب و باکیفیتی که اتفاقا قابلیت پخش از رسانه ملی را هم دارند.

فارغ از این مباحث، بخش وسیعی از مخاطبان میلیونی تلویزیون تمایل دارند شاهد سریال‌های نمایشی باکیفیت و جذاب بین‌المللی باشند و بر رسانه ملی است که خواسته این طیف از مخاطبان را نیز برآورده کند. گزینش و نمایش آثار نمایشی روز جهان که البته با فرهنگ و مقتضیات اجتماعی و اخلاقی جامعه ایرانی همخوانی و تناسب داشته باشد، می‌تواند راهکار مناسبی باشد برای صرفه‌جویی و فائق آمدن بر‌کاستی‌ها و نارسایی‌های مالی. به طور قطع، خریداری یک مجموعه خارجی و دوبله آن، هزینه‌هایی به مراتب کمتر را در قیاس با تولید سریال ایرانی بر دوش رسانه ملی می‌گذارد. پاشنه آشیل این ماجرا، انتخاب هوشمندانه و خلاقانه مجموعه‌هایی است که از استانداردهای لازم برخوردار باشند. هنوز هم دیر نیست، تلویزیون می‌تواند خاطرات خوش سریال‌هایی را که نام و نشان‌شان در ابتدای این یادداشت رفت برای مخاطبان خود تکرار کند.

محسن محمدی

دبیر رادیو و تلویزیون