یووه چگونه متحول شد؟

همین باعث شد آندره‌آ آنیلی، رئیس باشگاه یوونتوس، پیش از نشست با سهامداران باشگاه، نگرانی‌اش را از اوضاع تیم به وضوح بیان کند: ما می‌دانستیم پروسه تغییر بازیکنان تیم می‌تواند مشکلاتی به وجود آورد، اما این توجیه‌کننده جایگاه فعلی ما در جدول نیست. این اظهارنظری نرم، اما واضح بود؛ یک پیام به آلگری که باید خیلی زود در نتایج تیم تغییر ایجاد شود.

البته آلگری هم با هوشیاری هیچ بهانه‌ای برای نتایج ضعیف تیمش در شروع فصل نیاورد: من با رئیس باشگاه موافقم. یوونتوس نباید در این جایگاه باشد. حدود ماه مارس، ما باید در جمع مدعیان باشیم.

بازگشت به کورس قهرمانی

هرچند بسیاری فکر می‌کردند، ممکن است آلگری تا مارس روی نیمکت یووه نباشد، اما هنوز زمان زیادی تا ماه مارس باقی مانده و یووه به کورس قهرمانی بازگشته است.

پایان هفته بیست و یکم، آنها تنها با دو امتیاز اختلاف نسبت به ناپولی و چهار امتیاز برتری نسبت به فیورنتینا در رتبه دوم قرار دارند؛ یک تحول قابل ملاحظه که کمتر کسی انتظارش را داشت.

با توجه به شروع بسیار بد بیانکونری، کمتر کسی فکر می‌کرد یوونتوس به این زودی آن بحران را پشت‌سر بگذارد. نباید فراموش کرد که آنها در دو دیدار ابتدایی در این فصل سری A شکست خوردند و وقتی اواخر اکتبر، مغلوب ساسولو شدند، چهارمین شکستشان در 10 هفته ابتدایی را تجربه کردند. در آن دیدار، یوونتوس به دلیل اخراج جورجو کیه لینی در نیمه اول، 50 دقیقه با یک بازیکن کمتر بازی کرد، اما جی‌جی بوفون، کاپیتان یووه، شکست تیمش را به گردن داور نینداخت زیرا می‌دانست مشکل اصلی تیمش چه بود: «خیلی ساده است. وقتی هیچ یک از نبردهای هوایی 50 ـ 50 را نبرید و نتوانید سه پاس پشت هم بدهید، شانسی برای موفقیت ندارید.»

یک تیم بدشانس

تردیدی نیست که بسیاری از بازیکنان یووه در ماه‌های ابتدایی فصل، نمایش‌هایی پایین‌تر از حد انتظار ارائه کردند، اما عملکرد آنها به اندازه‌ای که نتایج نشان می‌داد، بد نبود. در واقع یک بدشانسی همیشه با آنها همراه است. برای مثال، در پنج دیدار از 10 بازی ابتدایی فصل، آنها با اولین شوت حریف به سمت دروازه، گل خوردند.

آلگری در اوج نتایج ضعیف تیمش گفته بود: ما از نظر نتیجه در شرایط بحرانی هستیم، نه از نظر عملکرد در زمین. هرچند بیانکونری به وضوح از بعضی جنبه‌های بازی نیاز به ترمیم داشت؛ آنها در گلزنی مشکل داشتند و در خط دفاعی اشتباهات بدی مرتکب می‌شدند؛ ضمن این که پل پوگبا هم در خط میانی، نمایش‌های همیشگی را ارائه نمی‌داد.

البته این نقاط ضعف بی‌دلیل نبود. تابستان گذشته، یوونتوسی‌ها چند بازیکن کلیدی‌شان ازجمله آرتورو ویدال، آندره‌آ پیرلو و کارلوس تبس را از دست داده بودند. با جدایی ویدال و پیرلو و همین طور مصدومیت کلودیو مارکیزیو، یووه از خط میانی فصل گذشته‌اش که به فینال چمپیونزلیگ رسید، تنها یک بازیکن را در اختیار داشت؛ پوگبا.

ستاره فرانسوی در ابتدای فصل هم پیراهن شماره 10 را به تن کرد تا مسئولیت بیشتری را روی شانه‌هایش احساس کند، اما این چیزی نبود که آلگری از او انتظار داشت؛ او باید آرام باشد و مانند یک بازیکن بیست و دو ساله بازی کند زیرا درستش همین است. با دادن مسئولیت بیش از اندازه، هر بازیکنی در بیست و دو سالگی دچار مشکل می‌شود.

کسی انتظار ندارد پوگبا در هر دیدار سه گل بزند و به تنهایی تیم را به پیروزی برساند. ما تنها می‌خواهیم او همان طور که بلد است، بازی کند و با آسودگی خاطر بیشتر، همان اشتباهاتی را مرتکب شود که هر بازیکن بیست و دو ساله‌ای می‌کند. فقط همین. درک موضوع راحت است.

کمی طول کشید، اما پوگبا به روزهای خوبش برگشته است. این را باید حاصل تلاش مشترک او و آلگری دانست. هرچند حضور مارکیزیو و سامی خدیرا در کنار او هم نقشی کلیدی داشت. خدیرا، مانند مارکیزیو، به دلیل مصدومیت هفته‌های ابتدایی فصل را از دست داد که با توجه به سابقه مشکلات بدنی او در رئال، موضوع غیرمنتظره‌ای نبود، اما این هافبک آلمانی در بازگشت خیلی زود توانست تاثیرش را بر تیم بگذارد و اتفاقی نبود که با حضور او در ترکیب اصلی، یووه حتی یک شکست نداشت.

تغییر در خط حمله

با جدایی تبس و بازگشت او به تیم محبوبش، بوکاجونیورز، یوونتوس از بهترین مهاجم چند فصل اخیرش محروم شد. البته او فصل قبل در خط حمله یووه تنها بود و فرناندو یورنته و آلوارو موراتا را در کنارش داشت، اما بی‌تردید موتور اصلی خط حمله تیمش محسوب می‌شد.

یوونتوسی‌ها برای جبران جدایی تبس و یورنته، 70 میلیون یورو به منظور ترمیم این منطقه از زمین هزینه کردند، اما ماریو مانژوکیچ و سیمونه زاتزا شروع خوبی نداشتند؛ ضمن این که به نظر می‌رسید آلگری تمایلی برای اعتماد کردن به پائولو دیبالای بیست و دو ساله ندارد.

اما شرایط تغییر کرد؛ مانژوکیچ در هفته‌های اخیر به روزهای خوبش برگشته، زاتزا به اندازه‌ای پیشرفت کرده که یوونتوسی‌ها ایده فروش او را در ژانویه کنار گذاشتند و دیبالا با نمایش‌های درخشانش، توانست اطمینان آلگری را جلب کند؛ با 11 گل و 7 پاس گل در 19 دیدار سری A.

علاوه بر این، انسجام یووه در خط دفاعی به لطف تصمیم آلگری برای استفاده از سیستم 2-5-3 و تغییر نکردن آن، بازگشت. (یووه در 10 دیدار ابتدایی فصل، با چهار سیستم مختلف بازی کرده بود) آنها در 14 دیدار اخیرشان در همه رقابت‌ها، 11 کلین شیت داشتند که نقش مهمی در روند 11 پیروزی پیاپی آنها در سری A داشت. یووه حالا بار دیگر مدعی قهرمانی در لیگ و کوپا ایتالیاست؛ یک زنگ خطر جدی برای ناپولی و دیگر تیم‌های سری A.

منبع: سایت گل

بهنام جعفرزاده

جام‌جم