هویت دادن به شهر

پس از گذشت چند سال و مطرح شدن اسم و تخلص شما در چند رسانه و همایش و جایزه، دیگر همه می‌پندارند شما آن‌قدر آدم مهمی هستید که یک خیابان را در شهر به نام‌تان کرده‌اند!

دوم: روانشاد عمران صلاحی، شاعر و طنزپرداز فقید هم‌روزگارمان نیز یک‌بار تعریف می‌کرد در حوالی پل نصر(گیشا) و بَرِ خیابان جلال آل‌احمد در رستورانی نشسته بوده تا ساندویچی میل کند، سر حرف را با یکی از کارکنان رستوران باز می‌کند و از او درباره این می‌پرسد که چرا اسم این خیابان به این بزرگی را گذاشته‌اند آل‌احمد و اصلا آل‌احمد یعنی چه؟ او هم می‌گوید آقا این حرف را نزنید آل‌احمد یکی از آثار مهم باستانی ما و مایه افتخار و مباهات ایرانیان است!

سوم: با مقایسه دو گفته از دو طناز ایرانی و ایرلندی تقریبا حساب کار دست‌مان می‌آید که خارج از کشور وضع به‌گونه‌ای است که مردم حتی اگر یک هنرمند درجه دو هم باشی فکر می‌کنند یک خیابان به نام شماست و در کشور ما حتی کسانی که هر روز در یک خیابان زندگی می‌کنند حاضر نیستند بروند، بپرسند و بخوانند این شخصیتی که نامش را بر خیابان یا بزرگراه و کوچه محل زندگی و کارشان است که بوده و چه کرده است.

چهارم: گزارشی که امروز در این صفحه برای شما آماده کرده‌ایم یک مشت از نمونه خروارها بیگانگی و بی‌توجهی‌مان به فرهنگ، دانایی و مطالعه است. اگر این گزارش باعث شود به نام خیابان و کوچه محل زندگی‌تان کمی توجه کنید و درباره آن نام، چه شاعر و نویسنده باشد چه شهیدی بلند‌مرتبه و عالمی فرزانه، کمی بخوانید و بدانید برای ما کافی است.

پنجم: شهرداری‌ها و شورای شهر هم در این زمینه باید به این نکته توجه داشته باشند که نامگذاری یک خیابان به نام بزرگان علم و دین و فرهنگ و هنر اگرچه لازم است و دست مریزاد دارد، اما کافی نیست. مگر می‌شود در سراسر یک خیابان که به نام مثلا پروین اعتصامی است یک بیت، یک تصویر یا یک خط از آثار او نباشد؟ مگر می‌توان درباره یک شهید ـ که نامش زینت‌بخش کوچه و خیابانی است ـ چند خط ننویسیم؟ اصلا بروز و نمود هنر شهری و زیباسازی شهر را اتفاقا در همین جاها باید جستجو کرد. در هویت دادن به شهر و بالا بردن سطح فرهنگ، دانایی و آگاهی عامه مردم.

سینا علیمحمدی

دبیر فرهنگ و هنر