توپ مروارید

مقصودمان همان توپ مروارید است. توپی که داستان‌های بسیاری برای گفتن دارد؛ از چگونگی پدید آمدنش گرفته تا داستان دخترکان و بانوانی که برای شفا دادن و بازکردن بختشان به سراغش می‌آمدند.

علیرضا عالم‌نژاد، از جمله نخستین افرادی است که تهرانگردی را به واسطه داستان‌هایی که به همراه دارد باب کرد. او درخصوص توپ مروارید می‌گوید: با وجود آن‌که قصه‌های فراوان از قل خوردن این توپ از شیراز تا تهران یا به غنیمت گرفته شدنش توسط نادرشاه وجود دارد، اما طبق نوشته روی آن می‌دانیم که سال ساخت آن ۱۲۳۳ قمری است و به دستور فتحعلی شاه قاجار ساخته شده است.

علت نامگذاری توپ مروارید به رشته‌های مرواریدی باز می‌گردد که تا حدودی شبیه دانه‌های تسبیح بوده و روی آن حک شده است. خرافات درباره توپ مروارید تا جایی پیش رفته بود که اشعاری هم برای آن سروده شد چنان که جعفر شهری در کتاب طهران قدیم به این اشعار اشاره کرده و گفته است: دخترها و بیوه‌زن‌ها بر لوله توپ سوار می‌شدند و سر می‌خوردند و این کار را به عنوان عملی می‌دانستند که با آن تا سال دیگر به خانه شوهر می‌روند. در کنار داستان‌ها و خرافه‌هایی که درباره آن نقل می‌شود نمی‌توان از نگاه صلح‌آمیز آن چشم‌پوشی کرد. نگاهی که با جشن و شادی همراه است و این روزها بیش از گذشته برای ایران و ایرانی معنا دارد.