اما و اگر‌های سلول‌درمانی

در همه تحقیقاتی که بعد از قرن بیستم در حوزه پزشکی انجام شده است، افزایش کیفیت زندگی بیماران مطرح بوده است و هنوز برای بیماری‌هایی مانند سرطان که از صدها سال پیش شناخته شده‌اند درمان قطعی ارائه نشده است، مگر در مواردی که بتوان از طریق پیوند مغز استخوان فرد را تحت درمان قرار داد. سلول‌درمانی به عنوان یکی از راهکارهای درمانی نوین مطرح شده در این حوزه از این قاعده مستثنا نبوده و نمی‌تواند راهکاری قطعی برای درمان بیماری‌ها باشد.

سلول‌درمانی نیز مانند بسیاری از روش‌های درمانی دیگر با این هدف مطرح شده است که بتواند تا حد زیادی کیفیت زندگی بیماران را بهبود دهد. به عبارت دیگر فرد سالمندی که با استفاده از سلول‌درمانی تحت درمان قرار می‌گیرد، نباید انتظار داشته باشد بتواند پس از روند درمان از توانایی‌های یک فرد جوان برخوردار شود. هدف ما در سلول‌درمانی این است که برای مدت زمان سه تا چهار سال، درد بیمار را کم کنیم یا شرایطی را فراهم کنیم که بیمار به داروی کمتری نیاز داشته باشد. ما در سلول‌درمانی دنبال معجزه نیستیم. نمی‌خواهیم یکباره فرد بیمار به طور کامل درمان شود و هیچ اثری از نشانه‌ها و عوارض بیماری در او وجود نداشته باشد. برای مثال در بیماران مبتلا به استئوآرتریت که از طریق روش‌های سلول‌درمانی تحت درمان قرار می‌گیرند، بیمار پس از درمان داروی کمتری می‌خورد و بابت فراموش کردن نوبت داروی خود نگرانی کمتری را احساس می‌کند، اما باید توجه داشت بعد از مدتی سلول‌های بنیادی تزریق شده از بین می‌رود و در نتیجه تردیدی نیست که عوارض بیماری نیز مجدد آشکار شود.

جــــام‌جــــم

دکتر ناصر اقدمی*

* رئیس مرکز سلول درمانی رویان