دکتر قریب بر بالین سینمای کودک

کم کم افسوس خوردن به حال و روز سینمای کودک و نوجوان و یاد کردن حسرتخوارانه از دوران طلایی و درخشان این ژانر، به عادتی کهنه و کلیشه‌ای تبدیل شده است و باوجود این اظهارتاسف‌ها و حرف‌های زیبای دلسوزانه، آستین همتی بالا زده نمی‌شود. اما واقعا چه شد سینمایی که روزهای باشکوهی داشت و هزاران هزار کودک و نوجوان را چندین و چندبار با ذوق و شوق فراوان به سالن‌های سینما می‌کشاند، این چنین روشنایی‌اش خاموش شده و حتی کورسوی امیدی هم برای احیای شمع آب شده سینمای کودک و نوجوان باقی نمانده است؟

وضع سینمای کودک و نوجوان ما به قدری بحرانی است که علیرضا شجاع نوری، دبیر بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، روز گذشته در نشست رسانه‌ای این رویداد، با صداقتی مثالزدنی – که خاصیتی ناب و کودکانه است- اعلام کرد که باتوجه به بی‌رونقی سینمای کودک و نوجوان و ایستایی روند تولید این دسته از آثار، اصلا ممکن است بخش مسابقه سینمای ایران این جشنواره برگزار نشود! در واقع جشنواره‌ای که روزگاری، شاهد نمایش و رقابت مهم‌ترین آثار سینمای کودک و نوجوان ما بود، امروز به دلیل بی‌اعتنایی مسئولان و نهادهای مرتبط مختلف و عدم سرمایه‌گذاری و حمایت لازم در این زمینه، از چنته فیلم تولیدی و با کیفیت خالی است. شجاع نوری که احتمالا تا همیشه با حضور زیبایش در فیلم «روز واقعه» به یاد آورده می‌شود، اتفاقا در حالتی مشابهِ اثر ماندگار مذکور، جشنواره فیلم کودک را تحویل گرفته و حالا باید با یاری و همفکری و اقداماتی مثبت و موثر در شورای راهبردی سینمای کودک و نوجوان، این رویداد و این سینمای مهجور و مغفول را به ساحل نجات برساند. برگزاری مستمر و درستِ المپیاد فیلمسازی کودکان و نوجوانان که از استعدادهای 12 تا 19 ساله سراسر کشور برای فیلمسازی حمایت می‌کند، یکی از اقدامات مهم جشنواره کودک است. کاری که می‌تواند درصورت استمرار و برگزاری اصولی، اتفاقات خوبی را در درازمدت رقم بزند. سینمای کودک و نوجوان که به اذعان و اقرار دبیر جشنواره‌اش، دوران سیاهی را سپری می‌کند و در بستر مرگ و احتضار به سر می‌برد، این روزها به یک دکتر محمد قریب - بنیانگذار طب نوین اطفال در ایران- نیاز دارد که صبورانه بر بالین این کودک بیمار و نیمه جان بنشیند و برای احیا و بهبود آن، از همه دانش و توانایی‌اش استفاده کند.

علی رستگار
گروه فرهنگ و هنر