دیار فرشتگان سپیدپوش در دل کویر + عکس

سفر به شرق اصفهان، قرنها تمدن ایرانی را در پیش چشم گردشگران بازمی گشاید؛ جاییکه تمدن اصفهان، قرنها پیش از میلاد مسیح از این نقطه آغاز شده و ورزنه به عنوان نگین شرق اصفهان و به عنوان محل گردآمدن اولیه عشیره های خانوادگی، افتخاری بس شگرف از تاریخ و تمدن این سرزمین را بر پیشانی نوشت خود دارد؛ از جاذبه های طبیعی، فولکوریک و مردم شناسی تا جاذبه های تاریخی بی بدیل چندین هزار ساله.

در کنار تماین این آثار، معروف‌‌ترین تصویر از ورزنه در آیینه چشم گردشگران شاید زنان چادرسپیدی باشند که با پوشش زیبای خود گویی فرشتگان آسمانی را در ذهن و یاد انسان متجلی می‌کنند.

معرفی جاذبه‌های طبیعی و گردشگری ورزنه

احمد شهبازی، نماینده و مشاور میراث فرهنگی در ورزنه و از اهالی محل درباره سابقه تاریخی ورزنه می گوید: ورزنه دارای پتانسیل‌های گردشگری بسیار خوبی است که به سه بخش جاذبه‌های طبیعی شامل تالاب گاوخونی، کویر ورزنه، تپه ماسه‌های آن و غیره؛ فولکوریک و مردم شناسی شامل پوشش چادر سفید، گویش، فرهنگ عامه مردم منطقه و جاذبه های تاریخی شاخص از پیش از تاریخ، دوره‌های ساسانی، سلجوقی، تیموری، ایلخانی تا دوران معاصر تقسیم می‌شود.

وی افزود: همگی اماکن تاریخی این منطقه قابل بازدید نیست یا سلیقه عامه را پوشش نمی‌دهد اما در عین حال منطقه شرق اصفهان دارای آثار تاریخی بسیار زیبای عامه‌پسند نیز هست.

نماینده و کارشناس میراث فرهنگی در ورزنه و فعال محیط‌زیست با اشاره به برخی آثار تاریخی شاخص ورزنه ابراز داشت: آثار تاریخی مانند کاروانسرای قلعه خرگوشی در ۳۰ کیلومتری تالاب گاوخونی، کبوترخانه ورزنه، قلعه قورتان، آتشکده دستجرد، مسجد جامع تاریخی، پل تاریخی ورزنه، خانه معروف قدیمی میرمیران، امامزاده شاه زین العابدین، آب انبارها، رباط‌ها و کاروانسراها و آسیاب های آبی از جمله شاخص‌ترین و معروف‌ترین آثار این شهر کهن هستند و در سطح شهر نیز به صورت پراکنده تک بناهای تاریخی ارزنده‌ای وجود دارند که از لحاظ میراث فرهنگی قابل اهمیت هستند.

وی با بیان اینکه همچنین مساجد ورزنه مانند برسیان و گار و منار زیار از آثار برجسته محور شرق هستند، افزود: گرچه برسیان یک روستا است اما مسجد جامع این شهر نمونه بارز میراث ایرانی است که تاریخ یک کشور را در خود نهفته دارد.

جلب نظر گردشگران در وهله نخست ورود به شهر با سفیدپوشان ورزنه‌ای

شهبازی با اشاره به سنت پوشیدن چادر سپید توسط زنان این منطقه گفت: هنگام ورود به ورزنه نخستین چیزی که توجه هر رهگذر را جلب می کند زنان و دخترانی هستند که به جای پوشیدن چادر سیاه متداول، چادری به رنگ کاملا سفید به سر می‌کنند.

وی اضافه کرد: این رسمی است که از زمان‌های گذشته و شاید به قدمت پیدایش شهر وجود دارد و تنها در شهر ورزنه مرسوم است.

نماینده میراث فرهنگی در ورزنه با اشاره به اینکه صنعت کاربافی (سفره‌بافی) یکی از مهم‌ترین صنایع‌دستی این منطقه است، اظهار داشت: بافت پارچه به صورت سنتی در ایران دارای سابقه‌ای بسیار طولانی است اما با ورود پارچه‌های صنعتی و کارخانه‌ای این دست بافته‌ها از سبد کالای مورد نیاز مردم خارج و از کرباس‌بافی، پارچه‌بافی، چادر شب‌بافی و شمدبافی به عنوان نیاز اصلی مردم به سفره‌ بافی تغییر پیدا کرده است.

وی با بیان اینکه پارچه‌بافی در ورزنه مختص زنان و در بین تمام خانواده‌ها رایج بوده است، خاطرنشان کرد: در واقع هر عروس به هنگام رفتن به خانه بخت از این هنر برخوردار و حداقل ۱۰ عدد از این صنعت دستی در جهیزیه او قرار می‌گرفت.

شهبازی با اشاره به اینکه هم اکنون بالغ بر ۱۴ کارگاه خانگی سفره‌بافی در ورزنه فعال است که بافنده‌های آن خانم های بالای ۶۰ سال هستند، افزود: هم اکنون به علت توریستی شدن شهر ورزنه و استقبال از این پارچه پنبه‌ای از جانب گردشگران، این صنعت مجددا رونق سابق خود را پیدا کرده است.

بخش اعظم صادرات فرش های نائینی به خارج کشور متعلق به ورزنه است

نماینده میراث‌فرهنگی در ورزنه گفت: همچنین قالی‌بافی در ورزنه و مناطق اطراف آن بعد از کشاورزی دومین منبع و در برخی از خانواده‌ها تنها منبع درآمد است و کارگاه‌های قالی‌بافی تقریبا در ۹۵ درصد منازل وجود دارد به طوری که بخش اعظم فرش های صادراتی نائینی که به کشورهای خارجی فرستاده می‌شود متعلق به شهر ورزنه و روستاهای اطراف آن است.

وی با اشاره به برخی رشته‌کارهای احیا شده این منطقه و ایجاد ایستگاه‌های گردشگری برای بازدید از آنها، گفت: از جمله این موارد گاوچاه، آسیاب شتر و گاوگرد بوده است و امکان احیای آسیاب آبی ورزنه در حاشیه زاینده رود نیز به زودی انجام می شود.

احیای گاوچاه، گاوگرد و آسیاب شتر در ورزنه

شهبازی با با بیان اینکه گاوچاه، چاهی در منطقه رود دشت با ابزار مخصوص قدیمی است که با نیروی گاو، آب را از عمق چاه بالا می آورد، افزود: در نمونه قدیمی گاوچاه در منطقه رودشت، ۷۰۰ تا ۱۲۰۰ گاو سیستانی کوهان‌دار برای آبکشی از چاه‌ها هرسال به منطقه می آمده‌اند که این موضوع تا ۵۰ سال پیش نیز در این منطقه رواج داشته است.

نماینده میراث فرهنگی در ورزنه با اشاره به استعدادهای خوب گردشگری شرق منطقه ورزنه اظهار داشت: اقتصاد این منطقه بر پایه کشاورزی بوده اما با توجه به کاهش بارندگی و خشکی زاینده‌رود لطمات زیادی به مردم منطقه وارد شده است.

استفاده از پتانسیل های گردشگری برترین راهکار رفع مشکلات منطقه

وی افزود: بر این اساس و با توجه به اینکه هیچ گونه صنعتی نیز در این منطقه بارگزاری نشده مسئولان استان بر این باور رسیدند که استفاده از پتانسیل های گردشگری برترین راهکار رفع مشکلات این منطقه است و بر همین اساس فاز نخست گردشگری واحه در این منطقه سال گذشته با همکاری میراث فرهنگی و مسئولان استانی افتتاح شده است.

شهبازی با اشاره به فعالیت های میراث فرهنگی در راستای مرمت آثار تاریخی و میراثی این شهر گفت: مرمت قلعه قورتان که از بزرگ‌ترین قلعه‌ها و تنها قلعه خشتی اصفهان است با مساحت ۴۵ هزار مترمربع آغاز شده است.

وی با بیان اینکه اکثر مساجد با ارزش روستاهای این منطقه با حمایت میراث فرهنگی اصفهان مرمت شدند، افزود: اقدامات خوبی در طول سال های گذشته در زمینه آثار تاریخ این منطقه انجام شده و کمبودها نیز ناشی از کمبود اعتبارات به دلیل مشکلات اقتصادی دولتی بوده و بر این اساس لازم است بخش خصوصی نیز برای حمایت از ظرفیت های این منطقه همکاری بیشتری داشته باشد.

شهر افسانه‌ای سبا مدفون در میان تپه ماسه‌ها

نماینده میراث‌فرهنگی در ورزنه در ارتباط با افسانه معروف شهر سبا منطقه ورزنه نیز گفت: اعتقاد دارم که به شرق اصفهان باید نام سبا اطلاق شود.

وی افزود: سبا منطقه ای کاملا گسترده در شرق بوده است که تنها به ورزنه یا گاوخونی اطلاق نمی شود و تاریخ آن تا هزاره سوم قبل از میلاد مسیح برآورد می شود.

شهبازی با اشاره به اینکه در این منطقه تمدن رودخانه‌ای و چشمه‌ای (چشمه دستجرد) وجود داشته است، اظهار داشت: در این منطقه آتشکده متعلق به دوره ساسانی موجود است که در ابتدا به نظر می رسد معبد آناهیتا بوده است.

وی افزود: همه اینها نشانه می دهد این منطقه دشت حاصلخیز و تنوع زیستی بالایی برای امور کشاورزی، شکار و مبانی اولیه تشکیل زندگی قومی وجود داشته و دارای قابلیت پوشش جمعیت زیادی بوده است.

این فعال محیط زیست با بیان اینکه ورزنه به نقطه تجمع و سکونت جماعت روستایی اطلاق می‌شود که احتمالا در چادر یا کپر زندگی می‌کرده‌اند، گفت: این جمعیت در یک نقطه تبدیل به جمعیت روستایی شده و ورزنه نام گرفته است؛ انسانهایی که در سبا سکونت داشته‌اند دارای زندگی عشیره‌ای بوده‌اند و در واقع مردم ورزنه از بازماندگان سبا هستند.

شهبازی افزود: به عقیده کارشناسان ورزنه همان سبا است و افسانه شهر سبا که زیر تپه ماسه‌ها پنهان شده صحیح است.

همچنین فریدون الهیاری، مدیرکل میراث‌فرهنگی اصفهان در ارتباط با شهر ورزنه و اقدامات میراث فرهنگی اصفهان در راستای معرفی پتانسیلهای این شهر تاریخی به مهر گفت: ورزنه از شهرهای مهم تاریخی و گردشگری استان و شهرستان اصفهان است.

وی افزود: این شهر درشرق استان هم از نظر ابنیه تاریخی اهمیت دارد و هم از نظر آداب و سنت‌های مردمی دارای اهمیت است.

افتتاح سایت گردشگری واحه در کویر ورزنه

مدیرکل میراث‌ فرهنگی اصفهان با ‌اشاره به اینکه ورزنه اخیرا به عنوان یکی از اهداف مهم گردشگری به لحاظ جاذبه‌های تاریخی، گردشگری و طبیعی مورد توجه قرار گرفته است، اظهارداشت: برای رونق گردشگری در این منطقه سرمایه‌گذاری های خوبی انجام شده که از آن جمله سایت تفریحی و گردشگری واحه است که حمایت‌های زیرساختی و تسهیلاتی از این مجموعه شکل گرفته است.

وی افزود: شورای شهر، شهرداری ورزنه و مردم علاقمند به فرهنگ و میراث فرهنگی این شهر اقدامات خوبی در راستای گردشگری، حفظ میراث فرهنگی این منطقه و تبدیل کاربری‌های آثار تاریخی و احیای برخی سنت‌های فرهنگی تاریخی در زمینه معرفی شهر ورزنه انجام داده اند.

الهیاری گفت: از جمله اقدامات جوانان این شهر معرفی این شهر در سایت‌های الکترونیکی است و در سفرهای نوروزی نیز اقدامات خوبی برای معرفی این شهر انجام شد.

مدیرکل میراث‌ فرهنگی اصفهان در پاسخ سوالی راجع شهر افسانه‌ای سبا با اشاره به اینکه کاوش های باستان شناسی همواره مدنظر ما قرار دارد، افزود: این منطقه به لحاظ باستان شناسی نیز از اهمیت خوبی برخوردار است؛ میراث فرهنگی وظیفه حفاظت سایت ها و مناطق تاریخی این بخش را برعهده دارد و نظارت های ویژه نیز توسط همکاران در سایت های تاریخی انجام می شود.(مهر)