اثر ژن‌ها بر معادلات عاشقانه

بررسی‌های آزمایشگاهی روی نمونه‌های حیوانی نشان داد کاهش سروتونین موجب حالات ناملایم می‌شود.گفته می‌شود ژن 5-HTA1 مسئول تنظیم هورمون سروتونین در بدن است. نوع C این هورمون در مقایسه با نوع G سطح سروتونین را بیشتر افزایش می‌دهد. هر نفر دو نسخه از این ژن را به ارث می‌برد. دو نسخه از نوع C یا دو نسخه از نوع G یا شاید هم دو نسخه ترکیبی از C و G باشد که البته شکل توزیع بستگی به این دارد که پدر و مادر کدام نوع را به فرزند منتقل کرده‌اند.

۵۷۹ دانشجوی چینی در مطالعات فوق شرکت کردند. نیمی از شرکت‌کنندگان که حامل دو نسخه از نوع C بودند (یک C از پدر و یک C از مادر) گزارش کردند که در یک رابطه دو نفره هستند، اما آنها که حامل یک یا دو نسخه از نوع G بودند فقط حدود ۴۰ درصد شانس حضور در یک رابطه عاشقانه را داشتند. بعلاوه مشاهده شد حاملان نوع G به مراتب عصبی‌تر و افسرده‌تر هستند. با توجه به این که بدبینی، نگرانی و روان نژندی ضمن تخریب تعاملات اجتماعی به کیفیت و ثبات روابط عاشقانه هم آسیب جدی وارد می‌کند، می‌توان نتیجه گرفت بین نوع G ژن 5-HTA1 و اختلالات روانی ارتباط وجود دارد و حاصل آن شاید عدم ازدواج یا شکست عشقی باشد.نباید از نظر دور داشت که تفاوت ژنتیکی بین دو گروه ذکر شده فقط حدود 1.4 درصد است و این گوناگونی ناچیز در توضیح دورنمای روابط زن و مرد به هیچ وجه کافی نیست. پژوهشگران اضافه می‌کنند اگر همین مطالعه روی جمعیت دیگری انجام شود، ممکن است نتیجه فرق کند. در دهه ۸۰، دانشجویان چینی از نظر قانونی حق برقراری روابط عاشقانه را نداشتند، اما جمعیت مورد بررسی متشکل از افرادی بودند که بعد از لغو این قانون وارد دانشگاه شدند و می‌توانستند آزادانه انتخاب کنند که می‌خواهند تنها بمانند یا شریک زندگی داشته باشند. این نتایج شاید چندان حائزاهمیت به نظر نرسد، در حالی که اگر یافته‌های اخیر صحت داشته باشد از نظر آماری تأمل‌برانگیز است.

Theguardian / مترجم: صدف دژآلود