شرکت‌های تسلیحاتی، برنده اصلی غائله داعش

اما هنگام سخن گفتن در مورد برندگان، اظهارنظرها پیچیده می‌شود. برخی می‌گویند با توجه به این‌که این حملات باعث شده دیگر گروه‌های تروریستی به داعش بپیوندند، پس به نفع داعش است. برخی رسانه‌ها نیز سیاستمداران غربی را پیروز این بازی می‌دانند. اما روزنامه انگلیسی ایندیپندنت روز گذشته، پرده از برنده دیگری برداشت.

بنا به گزارش این روزنامه، شرکت‌های تسلیحاتی که عمدتا آمریکایی هستند، برنده واقعی این میدان بوده‌اند. نویسنده به این موضوع اشاره دارد که طی چند هفته اخیر قیمت سهام شرکت‌هایی که بمب‌ها، موشک‌ها، پهپادها و هواپیماهای مورد استفاده ائتلاف بین‌المللی علیه داعش را تولید می‌کنند، بشدت افزایش یافته است. چهار شرکت تسلیحاتی آمریکایی که به نوعی غول تولید تسلیحات در دنیا هستند، بیشترین سود را به دست آورده‌اند. آمار سودی که این روزنامه به آن اشاره کرده، مربوط به سه ماه گذشته است.

در صدر این فهرست نام شرکت آمریکایی لاکهید مارتین قرار دارد. این همان شرکتی است که پهپادهای ریپر آن بارها مراسم عروسی در افغانستان و پاکستان را به بهانه مبارزه با تروریسم هدف حمله قرار داده‌اند. سهام این شرکت طی مدت مذکور 3/9 درصد افزایش یافته است. شرکت بعدی که برنده این ماجرا بوده، شرکت ری‌تئون است که از اصلی‌ترین تامین‌کنندگان تسلیحات رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود. سود این شرکت نیز معادل 8/3 درصد رشد داشته است. بعد از آن دو شرکت دیگر آمریکایی نورثروپ گرومن و جنرال دینامیک که سود هر کدام به ترتیب 8/3 درصد و 3/4 درصد رشد را تجربه کرده است.

آن طور که به نظر می‌رسد، با تدوام این حملات این سوددهی نیز همچنان ادامه دارد. بنا به گزارش ایندیپندنت، از زمانی که آمریکایی‌ها با سازماندهی ائتلافی ضدداعش بمباران خود را به سوریه نیز گسترش دادند، شرکت ری‌تئون قراردادی 251 میلیون دلاری برای تأمین موشک‌های کروز تام‌هاوک نیروی دریایی آمریکا منعقد کرد. خبرگزاری فرانسه نیز گزارش داد کشتی‌های جنگی آمریکا تنها در تاریخ بیست و سوم سپتامبر 47 موشک تام‌هاوک را شلیک کرده‌اند که هر کدام ارزشی بالغ بر 1.4 میلیون دلار داشت. انتظار می‌رود این حملات گسترده، باعث شکست‌های اساسی در جبهه داعش شده باشد، اما واقعیت چیز دیگری است. رابرت فیسک، نویسنده روزنامه ایندیپندنت به این موضوع اشاره دارد که شلیک هر موشک آمریکایی و هلاکت یک عضو از داعش، باعث می‌شود سه تا چهار عضو جدید دیگر به این گروه بپیوندند.

نویسنده در بخش دیگری از گزارش بر این موضوع تاکید دارد که بازیگران دیگری هم از این ماجرا نفع می‌برند. وی برای اثبات این گفته خود، به گزارش چند روز پیش خبرگزاری فرانسه اشاره کرد که نوشته بود: این جنگ نه تنها نویدبخش ایجاد مشاغل و رونق در کسب و کار از طریق قراردادهای دولت آمریکاست، بلکه دیگر کشورهای عضو این ائتلاف شامل دولت‌های اروپایی و عرب نیز از این جریان سود می‌برند. علاوه بر جت‌های جنگی، انتظار می‌رود حملات هوایی به افزایش تقاضاها برای هواپیماهای سوخت‌رسان ‌منجر شود. پیمانکاران امنیتی خصوصی نیز که پیشتر از حضور آمریکا در عراق و افغانستان بشدت منتفع شده بودند، خوشبین هستند که این درگیری ارمغان‌آور انعقاد قراردادهای جدید برای ارائه مشاوره به نظامیان عراقی باشد.

در پایان نویسنده به کودکان بی‌گناه در غزه یا لبنان اشاره می‌کند که گاه و بی گاه قربانی شلیک همین موشک‌هایی می‌شوند که به وفور در اختیار نظامیان صهیونیست قرار می‌گیرد. در این میان پنتاگون نیز به هزینه کردن خود در این زمینه ادامه می‌دهد. یکی از منابع نزدیک به صنایع دفاعی آمریکا هفته گذشته در اظهارنظری گفت: زمانی که در جنگ هستید، «نه» گفتن به چنین قراردادهایی بسیار سخت می‌شود.

نگاهی به پرسودترین شرکت‌های تسلیحاتی

چندی پیش روزنامه آمریکایی یو.اس.ای تودی در گزارشی به سودآورترین شرکت‌های تسلیحاتی در دنیا پرداخت. بنابراین گزارش، کل تسلیحات فروخته شده در سال 2011 نزدیک به 411 میلیارد دلار بود که نزدیک به 208 میلیارد دلار آن تنها مربوط به ده شرکت تسلیحاتی بود. هیچ جای تعجبی هم ندارد که از این ده شرکت، بیشتر آنها را شرکت‌های آمریکایی تشکیل می‌دهند.

البته این موضوع را می‌توان در بودجه دفاعی آمریکا نیز طی این سال‌ها مشاهده کرد. بنا به گزارش‌های رسمی، بودجه دفاعی آمریکا در سال 2001 نزدیک به 301 میلیارد دلار بود که این میزان در سال 2011 به 720 میلیارد دلار رسید.

در گزارش یو.اس.ای تودی، در بالای فهرست آن ده شرکت مذکور نام لاکهید مارتین قرار دارد که در دو سال گذشته نزدیک به صد میلیارد دلار فروش تسلیحاتی داشته است. بعد از این شرکت، نام دو شرکت آمریکایی بوئینگ و شرکت انگلیسی بی.آی.ای سیستمز قرار دارند که آنها نیز نزدیک به 30 میلیارد دلار تنها در سال 2011 فروش تسلیحاتی داشته‌اند. نکته قابل توجه این است که کشورهای منطقه خاورمیانه را می‌‌توان از بزرگ‌ترین مشتریان این شرکت‌ها به حساب آورد که بخشی از دلیل این موضوع، سیاست‌های ایران‌هراسی آمریکاست.

حسین خلیلی /‌ گروه بین‌الملل