آیا رکورد دوی 100 متر می‌تواند به زیر 9 ثانیه برسد

براساس 20 سال تحقیق در زمینه بیومکانیک دو‌های سرعت، محققان می‌گویند بله این اتفاق امکان‌پذیر است. از لحاظ آنان هیچ محدودیتی در دوی سرعت برای انسان وجود ندارد. با توجه به رکوردهای ثبت شده می‌توان گفت انسان فقط در صد سال گذشته به شکلی رقابتی دویده است. در زمینه تکامل انسان این مدت زمان بسیار کوتاه بوده و برای پیش‌بینی‌های بلندمدت در آینده کافی نیست.

رکوردها هنوز هم شکسته می‌شود و روش تمرین کردن و فناوری هم دائم در حال پیشرفت است. درواقع از زمانی که جیمز هاینر در سال 1968 رکورد دوی 100 متر را به زیر ده ثانیه رساند تا زمانی که موریس گرین در سال 1999 این رکورد را به اندازه 16 صدم ثانیه بهبود بخشید، 31 سال گذشته، اما پس از آن و تنها طی ده سال رکورد موریس گرین به اندازه 21 صدم ثانیه بهبود یافت. البته این لزوما به این معنا نیست که بهبود رکوردها سرعت گرفته است، بلکه ما نمی‌توانیم محدودیت‌های انسان را در یک دوره کوتاه مدت در نظر بگیریم.

همیشه و همواره انسان نشان داده توانایی شکستن چنین رکوردهایی را دارد. برای شکستن فرضیه محدودیت‌های عملکردی انسان می‌توان این پرسش را مطرح کرد که چرا یوسین بولت نمی‌تواند‌ دارای فرزند پسری باشد که در آینده اندکی قوی‌تر و سریع‌تر از او بوده و رکورد پدرش را جابه‌جا کند.

موضوع بهبود عملکرد نیز با تمرین‌های پیشرفته و تکنیک‌های ارتقا یافته در حال اجراست. در یک مقاله علمی به اهمیت قدرت ماهیچه سرین پا هنگام استارت زدن دونده‌های دوی سرعت اشاره شده است. ورزشکاران و مربیان می‌توانند با توجه به این موضوع در تمرینات و قوی‌تر ساختن این عضلات کلیدی، لحظه کنده شدن دونده از تخته استارت را به حداقل برسانند.

به طور کلی سرعت در دوهای سرعت، برآیند طول گام و فرکانس گام‌های یک دونده است. در مسابقات جهانی 2009 یوسین بولت در سریع‌ترین دوی خود توانست 12.4 متر بر ثانیه بدود. او این کار را به وسیله طول گامی معادل 2.77 متر و فرکانس گام 4.49 هرتز انجام داد.

برای این‌که یک دونده بتواند مسافت صد متر را زیر 9 ثانیه طی کند، نیاز به حداکثر سرعتی معادل 13.2 متر بر ثانیه دارد. برای رسیدن به چنین سرعتی هم نیاز به طول گامی معادل 2.85 متر و فرکانس گامی معادل 4.63 هرتز است که به اندکی افزایش در رکوردهای یوسین بولت نیاز دارد.

البته چنین پیشرفتی آسان نیست. چون زمانی که دونده شروع به افزایش طول گام در سریع‌ترین فاز سرعت می‌کند، اثری منفی روی فرکانس گام دارد. گام‌های طولانی‌تر به زمان بیشتری نیاز دارند و در نتیجه فرکانس گام افت کرده است. البته عکس این موضوع نیز صادق است، در نتیجه ما برای افزایش عملکرد مدت زمان بیشتری در آینده نیاز خواهیم داشت. مساله اصلی این است که انسان چقدر می‌تواند نیرو تولید کند و برای رسیدن به چنین نقطه‌ای چه ملزوماتی مورد نیاز است.

یک قهرمان برای تولید یک گام طولانی با فرکانس بالا نیاز به تولید نیروی زیادی معادل 4.5 برابر وزن بدن خود در مدت زمانی کوتاه حدود یک دهم ثانیه دارد. برای این کار به پاهای بسیار محکم نیاز است تا هنگام برخورد کف پا به زمین شتاب بیشتری به دونده بدهد.

توانایی حفظ سفتی اندام به وسیله چگونگی تولید نیروی عضلات در عضلات پا تعیین می‌شود و این به نوبه خود تابعی از اندازه عضله، انواع الیاف تشکیل‌دهنده عضله و فعالیت هماهنگ شده عضلات ساق پا برای بهینه‌سازی به‌کارگیری سازوکارهای الاستیک و تقویت قدرت به دست آمده از عضلات است.

بنابراین برای رسیدن به نیروی لازم و گام‌های بلندتر با فرکانس بالا، ترکیبی از ژنتیک و تمرینات پیشرفته نیاز است تا به عضلاتی سریع و قوی‌تر از عضلات بهترین دوندگان سرعت کنونی رسید.

رکوردها اکنون به نقاطی رسیده که شکستن آنها روز به‌روز سخت‌تر می‌شود، اما می‌توان گفت که روزی رکورد دوی 100 متر به زیر 9 ثانیه خواهد رسید، نه لزوما در دوره زندگی ما، ولی روزی این اتفاق خواهد افتاد.

منبع: phys.org