فقیه سیاستمدار

فعالیت‌های سیاسی او در زمان رضاشاه گسترش پیدا کرد. وی به خاطر اعتراض به کشف حجاب در 1306 و 1308 به بوشهر و تهران تبعید شد، اما اعتراضات گسترده مردم در شاهچراغ و تعطیلی بازار وکیل و شهادت چند نفر از معترضان در تظاهرات باعث بازگرداندن او به شیراز شد. از دیگر فعالیت‌های مهم او تأسیس حزب برادران بود.

آیت‌الله سید نورالدین شیرازی همراه تنی چند از رجال سیاسی، دینی شیراز در 1313 طرح اولیه‌ و مخفیانه‌ای برای تأسیس حزبی به نام حزب برادران (حزب نور) ریخت که پس از شهریور 1320 فعالیت خود را جدی و در سال 1324 آن را علنی کرد.

حزب برادران تا زمان کودتای 28 مرداد 1332.ش به فعالیت‌های خود ادامه داد و از آن پس به صورت محدود ادامه یافت. این حزب، دارای سیزده هیات و تشکل فرعی مذهبی بود و نشریه‌ای سیاسی به نام «آیین‌برادری» ـ که ارگان رسمی آن محسوب می‌شد ـ در چند شماره منتشر کرد. علاوه بر آن، نشریه‌ای علمی نیز با سبک نشریه‌ «آیین اسلام» به نام «مهر ایزد» منتشر ‌کرد که در بسیاری از شماره‌های آن آیت‌الله سید نورالدین شیرازی مقاله‌های عقیدتی خود را منتشر می‌کرد. مبارزه با بهائیت از دیگر اقدامات وی بود.

در 1334،آیت‌الله بروجردی از شاه ‌خواست که از نفوذ بهائیت در کشور، بویژه در عرصه قدرت سیاسی، جلوگیری کند و شاه نیز به استانداران خود دستور ‌داد که مانع فعالیت‌های بهایی‌ها شوند. این مساله سبب شد تا در همان سال و همزمان با ورود شاه به شیراز، آیت‌الله سید نورالدین شیرازی دستور تخریب مرکز بهائیان شیراز را صادر کند.

مرکز بهائیان شیراز در حالی تخریب می‌شد که خود آیت‌الله سید نورالدین شیرازی در صحنه حضور داشت. علاوه بر این وی با نفوذ و قدرتی که داشت به تهران فشار آورد تا استاندار بهایی شیراز را عزل کنند که سرانجام هم موفق شد.

آیت‌الله شیرازی در 1327. همراه 500 نفر از یاران خود سفری به اصفهان، تهران، قم و مشهد انجام داد. دراصفهان، آیت‌الله چهارسوقی (ریاست وقت حوزه‌ علمیه) و در قم، آیت‌الله بروجردی در منزل آیت‌الله صدر به استقبال وی رفتند. در تهران، آیت‌الله شیرازی در انجمن تبلیغات اسلامی، مسجد شاه و... سخنرانی کرد و نیز، پیشنهاد قانونی کردن منع فروش مسکرات را به مجلس داد و خطاب به نمایندگان فارس اعلام کرد که اگر مجلس با این پیشنهاد مخالفت کند، «همگی استعفا دهید». علاوه بر این، وی در تهران تأسیس یک دفتر در هر شهر برای جمع‌آوری کمک به مسلمانان را پیشنهاد داد. لازم به ذکر است که آیت‌الله نورالدین حسینی در ۱۳۳۵ به طور مرموزی فوت کرد.