سال‌های خانه‌نشینی اصغر ترقه

اصغر سمسارزاده متولد 1315 تهران است و بیش از 40 سال است که در عرصه نمایش حضور دارد، اما چند وقتی است نه صدایش را می‌شنویم و نه خودش را در قاب تلویزیون و سینما می‌بینیم. هنگامی که با شماره یازده رقمی تلفن همراهش تماس می‌گیرم و می‌پرسم مشغول چه کاری هستید در پاسخ با لحنی بامزه می‌گوید: «هیچ کار»! برای این که مطمئن شوم، «هیچ کار» را با لحنی سوالی تکرار می‌کنم و او جواب می‌دهد: «چند تا فیلم ویدئویی پیشنهاد دادن. از اینهایی که توی سوپرمارکت‌ها توزیع می‌شن. من دوست ندارم مشتری بیاد کره و عسل بخره و در کنارش یه دونه هم سی‌دی برداره.»

آخرین سریالی که در آن بازی کرده «چهار چرخ» است که دل پری از آن دارد: «قرار بود کارگردان دیگه‌ای این سریال رو بسازه. نفر جدید نقش من رو خراب کرد. البته تقصیری نداشت. می‌خواست سلیقه خودش رو اعمال کنه.»

بحثمان می‌کشد به تئاترهای کمدی تهران که مشتری‌های خاص خودش را دارد. او که چندی است با تئاترهای کمدی هم خداحافظی کرده، می‌گوید: وزارت ارشاد خط و خطوطی داره که با سلیقه من جور در نمیاد.

سمسارزاده موفق‌ترین و محبوب‌ترین کارش را سریال «مراد برقی» می‌داند؛ همان سریالی که خیابان‌های تهران را خلوت و ترافیک را کم می‌کرده است. چهره این بازیگر نسبت به زمان قدیم تکان نخورده است. رنگ موها و سبیل‌هایش را که سیاه کند می‌شود همان «اصغر ترقه» سال‌های دور. مردی که غالبا در نقش آدم‌های لمپن و خرابکار ظاهر می‌شود در زندگی واقعی قلب مهربانی دارد و با روی خوش به استقبال مخاطبانش می‌رود. دستمزد او پس از چند دهه تلاش مسلما چیزی بیشتر از «خانه‌نشینی» است. (ضمیمه چمدان)