بنده‌های قرن 21، اسیر گوشی‌های هوشمند

این روزها روابط اجتماعی همه انسان‌ها از سوی این وسیله دستخوش تغییر و سبب شده انسان‌ها چشمان خود را روی خیلی از روابط حیاتی خود ببندند؛ زوج‌های جوان از یکدیگر غافل شده و به گوشی موبایلشان دل‌بسته‌اند، پدر و مادرهای زیادی فرزندان خود را ندیده می‌گیرند تا پیغام‌های شبکه‌های اجتماعی را ببینند، فرزندان زیادی مشکلات والدین سالخورده خود را نمی‌بینند، چون شمردن تعداد لایک‌های عکس یا نوشته‌ای که در فضای مجازی منتشر کرده‌اند، برایشان جذاب‌تر است.

حکمرانی گوشی‌های هوشمند به همین‌جا ختم نمی‌شود، این روزها کارمندان و مدیران زیادی نیز در محل کار خود اولویت را به این ابزار داده و از وظیفه‌شان غافل شده‌اند.

امروزه در جلسات رسمی بسیاری از ارگان‌های دولتی و خصوصی مشغول شدن با تلفن‌های هوشمند یا تبلت مشکلی جدی است و معمولا جلسات با تذکر به حاضران درباره خاموش کردن تلفن‌های همراهشان شروع می‌شود.

در واقع دل‌بستن به این وسیله و مشغول شدن به آن کارایی کارمندان و مدیران را تا حد قابل‌توجهی کاهش داده است.

نکته اینجاست که این مشغول شدن‌ها و اولویت دادن به گوشی تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها سودی برای افراد ندارد؛ جز این‌که روابط اجتماعی آنها را تحت‌تاثیر قرار داده و هر روز آنها را از دنیای واقعی دورتر کند.

مشکل اینجاست که همیشه سرعت فناوری بیشتر از رشد فرهنگ است، متاسفانه هیچ نهاد و ارگانی برای ارتقای فرهنگ افراد جامعه قدم برنمی‌دارد، برای نمونه این روزها بیشتر شرکت‌ها به دنبال این هستند که برای کارمندان و کارکنانشان تبلت‌های قسطی جور کنند، اما هیچ‌کدام از آنها اصلا به این فکر نبوده و نیستند که برای کارمندان خود اشتراک نشریه‌ای تهیه کرده یا حداقل بودجه‌ای را برای خرید روزنامه و کتاب اختصاص دهند.

این بی‌توجهی‌ها سبب شده افرادی که تمایلی به قبول مسئولیت رفتارشان ندارند، هر روز بیشتر از قبل به گوشی‌های هوشمند و دنیای مجازی دل ببندند، نکته اینجاست که این افراد فقط به خودشان آسیب نمی‌زنند، زیرا تاثیر رفتار آنها روی اعضای خانواده، دوستان و همکاران غیرقابل انکار است، به همین دلیل باید از مسئولان خواست با اختصاص بودجه به فعالیت‌های فرهنگی مانع شیوع بیشتر این رفتار در جامعه شوند.

مهدی آیینی - گروه جامعه