مقایسه دژاگه با نیمار و مسی

به گزارش جام جم ورزشی، وقتی نیمار مصدوم شد، تیم ملی فوتبال برزیل دچر مشکل شد و بسیاری از کارشناسان شانس رسیدن این تیم به فینال را بسیار کم دانستند، شاید به این دلیل بود که برزیل بیش از حد به نیمار تکیه کرده بود، آیا می شود این طور گفت که ایران هم به دژاگه بیش از حد تکیه داشت؟

اگر به وضعیت تیمها نگاهی بیندازید متوجه این موضوع جالب خواهید شد که بسیاری از تیمها به ظاهر به یک بازیکن خاص تکیه دارند، مثلا دو تیم آرژانتین و هلند را در نیمه نهایی نگاه کنید؟ هلند است و روبن، در آن سوی میدان هم آرژانتین است و مسی. در واقع تمام تیمهایی که در مرحله گروهی حذف شده اند، فرصتهای برتری بین بازیکنان را عادلانه تقسیم کرده و تقریبا ستاره محوری نداشته اند، یعنی هر تیمی که به راحتی حذف شده اصلا به یک یا دو ستاره خاص تکیه نداشته است، در این میان دو استثنا وجود دارد، بوسنی و ایران.

با توجه به تحلیل سیستمهای آماری ایران تا مرز 35 درصد به اشکان دژاگه تکیه داشته و با توجه به همین درصد ارایه شده حملات خود را نیز به این ستاره تاثیرگذار وابسته کرده است. در واقع هیچ کشوری به اندازه ایران تا 35 درصد به یک بازیکن وابسته نبوده و حتی بازیکنانی مثل مسی یا نیمار تا این حد تیم خود را به سوی توانایی های خود وابسته نکرده اند.

حالا سوالی که پیش می آید این است که نکند ایران بیش از حد و به نوعی به اشتباه به این بازیکن تکیه کرده بود؟ به هر حال اعداد و آمار نشان می دهد که تیمهای موفق به یک یا دو بازیکن خاص وابسته هستند پس اگر ایران به دژاگه وابسته بوده و راه به جایی نبرده است، فقط یک معنی دارد، دژاگه بازیکن قابل اتکایی نبوده است!

(در گزارش منتشر شده از سوی نیویورک تایمز، پس از اشکان دژاگه بازیکنان قابل اتکای تیم ملی ایران عبارتند از: نکونام، قوچان نژاد و منتظری)