سفرهایی که با داستان خلق شد

همین موضوع باعث پیدایش نوعی روزنامه‌نگاری شده و بسیاری تنها به همین سودا، راه روزنامه‌نگاری پیش گرفته‌اند، اما تنها دنیای مطبوعات از این جذابیت استفاده نکرده و گردشگری هم از این کلاه برای خود نمدی بافته است؛ زیرا حالا بسیاری از جاذبه‌های مشهور دنیا را همین موضوع تشکیل می‌دهد و هر روز به جاذبه‌های نوین جهان در گوشه گوشه دنیا اضافه می‌شود تا بخشی از این کنجکاوی ماجراجویان و گردشگران را پاسخ بگویند.

در این میان شاید اهالی قلم سرشان کمی بی‌کلاه مانده باشد؛ هرچند این موضوع بیشتر در ایران مرسوم است؛ چراکه در جهان، نویسندگان از شهرت بسیاری برخوردارند و همانند ایران نیست که یک بازیگر درجه چندم یا یک فوتبالیست دسته چند از شهرت بسیار بالاتری از نویسندگان بزرگ ایرانی برخوردارند.

تیراژ کتاب و آمار سرانه مطالعه شاید بخشی از پاسخ به چرایی این موضوع باشد. شهرت نویسندگان در بیرون از مرزها فقط کمک به خوانده شدن و تشویق به خواندن آثار آنها دارد؛ بلکه صنعت گردشگری هم از این موضوع درآمدزایی می‌کند. هفته گذشته آمریکایی‌ها خانه ادگار آلن پو را به فهرست جاذبه‌های گردشگری خود اضافه کردند؛ نویسنده عجیبی که حالا محل زندگی‌اش هم برای خوانندگانش جالب توجه است و آنها را وادار می‌کند چمدان ببندند و راهی سفر شوند تا محل زندگی نویسنده‌ای را ببینند که روایت‌های جذابش در همان محل خلق شده بود.

ادگار آلن پو

ادگار آلـــن پو را با عنوان استاد جنایی‌نویس‌ها می‌شناسند. داستان‌های مرموز و دلهره‌آور او و جنایت‌های عجیب نهفته در کلمات روایت‌ها و قصه‌هایش توانسته بسیاری را مجذوب نثر داستانی و جذابش کند. حالا و پس از گذشت سال‌ها از زمان مرگ او، محل زندگی‌اش تبدیل شده است به موزه‌ای برای دیدن دوستداران نوشته‌های او؛ خانه‌ای که تا چند هفته دیگر آمریکایی‌ها درش را روی دوستداران این نویسنده می‌گشایند و البته گردشگران بسیاری را از سراسر جهان روانه آنجا می‌کنند. این خانه در شهر بالتیمور ایالت مریلند آمریکا واقع شده و ادگار آلن پو، استاد ادبیات جنایی آمریکا چند داستان معروفش از جمله رمان «گربه سیاه» را در این خانه نوشته است.

آلن پو در فاصله سال‌های 1932 تا 1935 در این خانه زندگی می‌کرده و اکنون این خانه که طی سال‌ها در اختیار خانواده وی بوده، با همان شرایط سابق حفظ شده و از تاریخ بیست و چهارم می درهای آن به روی علاقه‌مندان گشوده می‌شود.

آلن پو نوزدهم ژانویه‌ 1809 در بوستون آمریکا متولد شود. او از رهبران جنبش رمانتیک آمریکا بود و بیشترین شهرت خود را برای داستان‌های پلیسی و جنایی‌اش به ‌دست آورد. وی پس از پایان تحصیلات، اولین اثر خود را به صورت بی‌نام در قالب مجموعه‌ شعری با عنوان «تامرلین و دیگر اشعار» در سال 1827 منتشر کرد.

اولین مجموعه‌ داستان کوتاه او نیز سال 1839 با نام «داستان‌های مضحک و اسلیمی» منتشر شد.

آلن پو هفتم اکتبر 1849 در بیمارستان واشنگتن کالج درگذشت. گفته می‌شود چهار روز پیش از مرگ، دوست نزدیکش او را بیهوش در خیابان‌های بالتیمور که اکنون خانه‌اش در آن قرار است به جاذبه گردشگری تبدیل شود، پیدا کرده است.

ارنست همینگوی

خیلی‌ها همینگوی را همچنان بهترین نویسنده در دنیا می‌دانند؛ نویسنده‌ای که در سراسر جهان خوانندگان بسیاری را دست و پا کرده است و نه‌تنها نوشته‌هایش که زندگی پر رمز و راز و پرحاشیه‌اش هم بسیاری را کنجکاو به دانستن زندگی این نویسنده می‌کند. مرگ عجیب او را هم به همه این داستان‌ها اضافه کنید تا متوجه شوید خانه و محل زندگی این نویسنده می‌تواند تبدیل به یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری شود.

خانه ارنست همینگوی، نویسنده سرشناس آمریکایی واقع در شهر کی‌وست تبدیل به موزه شده است و بیشتر گردشگرانی را که روانه این خانه می‌شوند، دوستداران و علاقه‌مندان نوشته‌های او تشکیل می‌دهند؛ چراکه با این که همینگوی فقط 9 سال در این خانه زندگی کرد، اما جالب است که 70 درصد از آثارش را در این خانه خلق کرد. از جمله این آثار می‌توان به «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند»، «برف‌های کلیمانجارو» و «داشتن و نداشتن» اشاره کرد. داستان «داشتن و نداشتن» در منطقه کی وست می‌گذرد و تنها رمان همینگوی است که در آمریکا روی می‌دهد. همینگوی البته ناگفته نماند که این خانه نشان ادبی هم گرفته است. علاوه بر این محل اقامتش در کوبا که محل پایان بخش زندگی‌اش هم بود سالانه گردشگران بسیاری را روانه این کشور می‌کند.

در این خانه که در شرق شهر هاوانا در مزرعه فینکاویجیا است، بین سال‌های 1940 تا 1961 میلادی سکونت داشت. وی هر بار که به کوبا می‌آمد، در خانه شخصی‌اش اقامت می‌گزید.

ماری همینگوی، همسر نویسنده یک سال پس از خودکشی همسرش در آمریکا، این خانه را سال 1962 میلادی به دولت کوبا اهدا کرد.

چارلز دیکنز

خانه نویسنده سرشناس بریتانیایی در مرکز لندن حالا میزبان گردشگران بسیاری است. نویسنده بزرگ بریتانیایی دو سال در این خانه در خیابان داوتی زندگی کرد و در همین خانه «الیور توئیست» را نوشت.

او پس از آن به خانه‌ای در منطقه ریجنت پارک نقل مکان کرد.

خانه دیکنز سال 1925 به موزه تبدیل شد و کتابخانه و میز کارش، میزی که روی آن زندگی تلخ الیور توئیست را به نگارش درآورد، حفظ شدند.

این موزه که بین سال 1837 تا 1839 مسکن دیکنز بوده محل نگهداری بیش از ده هزار کتاب، سند و دست‌نویس درمورد زندگی نویسنده‌ای است که زندگی و دوران ویکتوریا را در رمان‌هایش با مهارت به تصویر کشیده است.

نیما یوشیج

خانه نیما یوشیج پدر شعر نو را همگان به محل زادگاهش در یوش نشانی می‌دهند. هر چند این خانه در یوش وضع مناسبی دارد و بسیاری از گردشگران شمال ایران نشانی خانه او را می‌دانند، اما نیما در طول دوران اقامتش در تهران هم در خانه‌ای زندگی کرد که میراث فرهنگی، بعد‌ها آن را به ثبت رساند.

هر چند این خانه چندان وضع مناسبی نداشت، اما خوبی ماجرا این بود که میراث فرهنگی این خانه را با شماره 4603 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رساند.

این خانه در دوره پهلوی دوم ساخته شده است و فاقد ارزش معماری بوده و اهمیت آن به سبب زندگی شاعر شهیر کشورمان نیما یوشیج است.

نوع معماری این خانه از معماری بیشتر خانه‌های شمیران تبعیت کرده است. سقف شیروانی و ایوانی که با هشت ستون فلزی، نمای اصلی را دربرگرفته، از مشخصات این بناست.

این خانه حدود 688 مترمربع عرصه دارد و 180 مترمربع نیز زیربنای آن است.

دکتر علی شریعتی

خانه دکتر شریعتی در تهران، خیابان فاطمی، خیابان جمالزاده قرار دارد. خانه‌ای که به همت همسرش وضع مناسبی دارد و تبدیل به خانه- موزه شده است. خانه‌ای که حتی خودروی قدیمی دکتر شریعتی هم در حیاط آن پارک شده و وسایل خانه چندان تفاوتی با زمان زندگی او ندارد. چیزی که باعث می‌شود بسیاری از دوستداران او روانه این خانه شوند. این خانه بین سال‌های 1335 تا 1340 ساخته شده و فاقد ارزش معماری است.

این بنا تزئینات و طراحی خاصی ندارد و صرفا به لحاظ شخصیت علمی و اجتماعی مرحوم شریعتی در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

خانه دکتر شریعتی در سال 1352 از سوی همسر وی خریده شد و تا سال 1376 که از سوی شهرداری تهران به مجموعه فرهنگی و موزه تبدیل شد، محل زندگی خانواده شریعتی بود. دکتر شریعتی به علت دستگیری‌های فراوان، مجموعا دو سال در این خانه زندگی کرد. آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب، یک بار پس از آزادی از زندان، برای دادن خبر سلامتی دکتر شریعتی، که ایشان نیز در همان زندان بودند، به این خانه رفتند و با خانواده دکتر شریعتی گفت‌و‌گو کردند.

حیاط این خانه دو طبقه در سمت جنوب قرار گرفته است. در طبقه اول، آشپزخانه، سرویس‌ها، هال و اتاق پذیرایی قرار دارد و طبقه دوم نیز به همین شکل طراحی شده است. در قسمت شمالی طبقه دوم، اتاق کار و کتابخانه شخصی دکتر شریعتی قرار داشته است. (ضمیمه چمدان)