سرنگونی دولت در اوکراین

چند روز بعد هزاران نفر از مردم این کشور در اعتراض به این کار و در حمایت از پیوستن به اتحادیه اروپا به خیابان‌ها آمده و خواستار بازنگری در این تصمیم شدند. طی چند روز بعد نیز تظاهرات به همین شکل مسالمت‌آمیز ادامه داشت، اما در عرض چند هفته این اعتراض‌ها شکل دیگری به خود گرفت و در پاره‌ای از موارد به خشونت کشیده شد. خواسته‌های معترضان نیز با گذشت چند هفته کاملا عوض شد و به دنبال آن معترضان خواستار تغییر قانون اساسی و برکناری دولت ویکتور یانوکوویچ، رئیس‌جمهور اوکراین شدند. در این میان، مقامات اروپایی و آمریکایی با متشنج دیدن اوضاع، چند بار به کی‌یف سفر کرده و بر خواسته‌های معترضان تاکید ورزیدند؛ همین امر موجب تشدید اعتراضات در اوکراین شد.

با بالا گرفتن خشونت‌ها، مقامات دولتی مذاکره با رهبران مخالفان را آغاز کردند. نقطه پایانی این مذاکرات روز دوم اسفند بود که یانوکوویچ ضمن پذیرش تغییر قانون اساسی و کم‌شدن اختیاراتش، با برگزاری انتخابات زود هنگام نیز موافقت کرد. مخالفان نیز قبول کردند خیابان‌ها را ترک کرده و به اشغال ساختمان‌های دولتی پایان دهند. همه تصور می‌کردند این توافق، آبی بر آتش ریخته و می‌رود که اوضاع بخوبی خاتمه یابد، اما در کمال تعجب یک روز بعد معترضان به سمت مقر ریاست جمهوری هجوم برده و باعث شدند یانوکوویچ از پایتخت عازم خارکوف شده و سپس به روسیه بگریزد. معترضان نیز کنترل پارلمان را در دست گرفته و نخست وزیر و رئیس‌جمهور جدید را معرفی کردند.

البته این پایان ناآرامی‌های اوکراین نبود. شبه جزیره کریمه در جنوب اوکراین که بیش از 60 درصد آن را روس زبان‌ها تشکیل می‌دهند، دولت جدید اوکراین را غیرقانونی خواند و خواستار دخالت مسکو شد. در نتیجه نیروهای نظامی روسیه با حضور در این شبه جزیره کنترل اوضاع را به دست گرفتند.