مصادره سیاسی راهپیمایی مردم

راهپیمایی 22 بهمن امسال آن‌قدر گسترده بود که هیچ رسانه خارجی نتوانست درباره کثرت حضور مردم در این جشن ملی، شبهه‌ای وارد کند و فقط آنهایی که نمی‌توانستند این حضور را ببینند، چشم خود را بر آن بستند اما در این میان، عملکرد دیروز برخی رسانه‌های داخلی بخصوص روزنامه‌ها در بازتاب راهپیمایی 22‌ بهمن، عجیب بود؛ عملکردی که از آن بوی تحریف و مصادره حضور میلیونی مردم به مشام می‌رسید.

قریب به اتفاق روزنامه‌های دیروز، عکس و تیترهای درشتی در ارتباط با راهپیمایی 22 بهمن و حضور میلیونی مردم را در صفحه اول خود چاپ کرده بودند اما برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب تلاش کرده بودند با انتخاب تیترهای خاص یا در یادداشت‌هایی، این‌گونه القا کنند که حضور گسترده مردم در مراسم امسال، ناشی از دعوت برخی چهره‌های خاص اصلاح‌طلب یا احزاب منحل شده این جریان بوده است.

در همین ارتباط یکی از روزنامه‌های اصلاح‌طلب در مطلب دیروز خود، دریای انبوه مردم در تظاهرات 22 بهمن را متشکل از افرادی دانسته بود که به اصلاحات و اعتدال (منظور، دولت روحانی) رای داده‌اند.

یکی دیگر از روزنامه‌ها، دعوت سید محمد خاتمی، در کنار دعوت رئیس‌جمهور را در حضور پرشـور مردم بسیار موثر ارزیابی کرده بود.

روزنامه‌ای دیگر از این طیف در یادداشت خود، اکثریت حاضران را طرفداران حسن روحانی و جبهه اعتدال و اصلاحات، معرفی کرده بود.

در این میان برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب هم که درباره عملکردشان در حوادث سال 88، حرف و حدیث‌های زیادی مطرح است، دنبال بهره‌برداری از حضور مردم برای نادیده گرفته شدن جرایمی هستند که در آن سال مرتکب شده‌اند. اما همه این مصادره‌ها در حالی است که با نگاهی به حوادث اخیر بخوبی می‌توان دلایل حضور میلیونی در مراسم راهپیمایی امسال را که همچون سال‌های گذشته و شاید هم پرشورتر برگزار شد، ریشه‌یابی کرد.

برای این کار لازم است نگاهی به مذاکرات اخیر ایران و 1+5 و مذاکرات ایران و آمریکا در حاشیه این گفت‌و‌گوها؛ توافق ژنو و تفسیرهای آمریکایی از این توافق و در نهایت نگاهی به اظهارات اخیر مقامات آمریکایی و ادامه رجزخوانی‌های آنها برای مردم ایران بیندازیم.

در پاییز امسال، جمهوری اسلامی ایران و 1+5 به توافقی در زمینه هسته‌ای دست یافتند که می‌تواند مقدمه‌ای برای حل این موضوع باشد، اما پس از این توافق شاهد بودیم که مقامات آمریکایی، از رئیس‌جمهور این کشور گرفته تا دیگر مقامات دولت اوباما با ارائه تفسیرهایی سعی در تضعیف جایگاه ایران در این مذاکرات دارند.

با توجه به نزدیک شدن به دور بعدی این گفت‌وگوها، اتخاذ چنین مواضعی از سوی مقامات آمریکایی شدت یافته و چندی قبل، وندی شرمن، معاون وزیر خارجه آمریکا در اظهاراتی مداخله‌جویانه، از ضرورت تعطیلی سایت‌های فردو و اراک سخن گفت و ادعای کهنه مقامات آمریکایی مبــنی بر روی میز بودن همه گزینه‌ها را مطرح کرد.

چند روز پس از این اظهارات، جان کری، وزیر خارجه آمریکا هم بار دیگر چنین مواضعی را در جهت تهدید ایران مطرح کرد و در حالی که پس از توافق ژنو، هیات‌های خارجی از جمله هیات بزرگی از کشور فرانسه به ایران آمده‌اند، این کشورها را تهدید کرد که در صورت برقراری ارتباط با ایران با تحریم آمریکا مواجه خواهند شد.

اکنون هم شاهد هستیم که باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا شخصا به شرکت‌هایی که در حال بررسی تعامل‌های تجاری با ایران هستند، هشدار می‌دهد و آنها را به تحریم، تهدید می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از رویترز، اوباما که در یک کنفرانس خبری مشترک با فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور فرانسه صحبت می‌کرد، اعلام کرد: فرانسه و دیگر متحدان آمریکا در حالی که در کنار یکدیگر روی یک توافق دیپلماتیک احتمالی در زمینه برنامه هسته‌ای ایران همکاری می‌کنند، به اعمال تحریم‌های موجود متعهد هستند.

وی بار دیگر از ضرورت فشار بر تهران سخن گفته و در هشدارش به شرکت‌های سراسر جهان گفت: شاید شرکت‌ها در حال بررسی احتمال این هستند که آیا در صورت رسیدن به یک توافق واقعی می‌توانند زودتر و نزدیک‌تر وارد میدان شوند یا خیر. هم اکنون این را به قیمت ریسک سختی انجام می‌دهند، زیرا ما در زمینه تحریم‌هایی که کنترل‌شان در دست ماست مانند یک تن آجر روی سرشان خراب می‌شویم.

مشخص است که مردم کشورمان در واکنش به چنین مواضع متکبرانه‌ای است که همه ساله به خیابان می‌آیند و امسال هم با توجه به همزمانی این‌گونه مواضع با سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، شاهد حضور گسترده‌تری در راهپیمایی 22 بهمن بودیم البته در این دریای بیکران مردم، افرادی از سلیقه‌ها و گرایش‌های مختلف، از اصولگرا گرفته تا اصلاح‌طلب، از معتدل گرفته تا تندرو، در کنار یکدیگر حضور داشتند و همه گرایش‌ها با حضور خود نشان دادند که فارغ از گرایش‌های سیاسی از نظام خود دفاع می‌کنند.

در این میان رسانه‌ها و احزاب و شخصیت‌ها نیز باید توجه داشته باشند که این حضور را نمی‌توان به نفع یک حزب یا جریان مصادره کرد.