اخراج شبه نظامیان از طرابلس

هیچ‌کس را یارای آن نیست که مقاومت و تلاش فراگیر مردم لیبی در مبارزه با استبداد معمر قذافی و سقوط وی را نادیده بگیرد.

برخی شهرهای لیبی از جمله مصراته و بنغازی بهای سنگینی را در مبارزه طولانی با دیکتاتور پیشین این کشور پرداخته و خون‌های بسیاری در این راه تقدیم کردند؛ زیرا پیش از این دوران نیز مردم شهرهای یاد شده شاهد تحقیر و بی‌توجهی از سوی حکومت مرکزی بودند.

با وجودی که طرابلس تحت نفوذ و کنترل نیروهای قذافی به سر می‌برد، چند مرتبه مردم این شهر در مناطق گوناگون علیه دولت دیکتاتور پیشین تظاهرات برگزار کردند و همچون شهرهای دیگر لیبی، شاهد رفتارهای بی‌رحمانه مزدوران قذافی و قساوت‌ها و خشونت‌های افسارگسیخته آنان در سرکوب معترضان بودند.

گروه‌های شبه‌نظامی که در ابتدا برای دفاع از انقلاب مردمی لیبی و مبارزه با عناصر قذافی تشکیل شد و از حمایت سیاسی و نظامی مردم و گروه‌های مستقل مردمی ـ بویژه سرمایه‌داران لیبیایی ـ بهره‌مند بود، در ادامه به گروه‌های قدرتمندی تبدیل شد که اکنون تهدیدی جدی برای کشور لیبی و دولت مرکزی به شمار می‌رود.

این طبیعی است که گـــروه‌های شبه‌نظامی به نقش‌آفرینی خود در پیروزی انقلاب لیبی و نیز در تثبیت قدرت انقلاب مردمی لیبی و دولت انتقالی افتخار کنند، اما بزرگ‌ترین مشکل آنان این است که گروه‌های یاد شده پس از اتحاد برای به پیروزی رساندن انقلاب مردمی و موفقیت در این هدف، تغییر موضع داده و به فکر منافع خود افتاده و درگیر مسائل قومی و قبیله‌ای شدند.

تفاوت بسیاری میان حفظ دستاوردهای یک انقلاب و نبرد برای رسیدن به اهداف و منافع حزبی، قبیله‌ای ، طایفه‌ای و سیاسی زودگذر وجود دارد.

همین تفاوت ریشه‌ای، علت اصلی ناامنی و درگیری‌های فردی و شخصی میان گروه‌های مسلح فعال در لیبی است که از منافع شخصی و گروهی خود حمایت می‌کنند، نه مردم و کشور لیبی.

گشودن سلاح روی تظاهرکنندگان مسالمت‌آمیز و شهروندان عادی، در هر نقطه‌ای از دنیا امری ناپسندیده و غیرقابل قبول است؛ بویژه زمانی که این کار از سوی افرادی صورت گیرد که وابسته به گروه‌های شبه‌نظامی دیگر شهرها باشد که به طرابلس آمده بودند.

این امر گناهی غیرقابل بخشش را برای دولت و ملت لیبی رقم زده است و این کشور را با شرایطی سخت و طاقت‌فرسا روبه‌رو کرده است.

مسئولان شهر طرابلس به این جنایت اعتراض کردند و در پی همین اعتراض تقریبا همه مراکز تجاری، مدارس و دانشگاه‌های این شهر تعطیل شد تا همگان با حضور در اعتراضات بر دولت لیبی فشار آوردند تا برای طرد نیروهای شبه‌نظامی و کاهش قدرت و سلطه آنها هرچه زودتر اقدامی کرده و شرایط را برای بازگشت امنیت به طرابلس و دیگر شهرهای لیبی فراهم آورد.

در این حوادث گروه‌های شبه‌نظامی مسئول کشته شدن دست‌کم 45 نفر از مردم لیبی و زخمی شدن تعداد بسیار بیشتری معرفی شدند و به همین دلیل باید برای مقابله با قدرت روزافزون آنها و افزایش قدرت کنترل دولت مرکزی و برقراری نظم و امنیت و بازگشت به تعقل و برنامه‌های صلح‌آمیز، تلاش‌هایی جدی صورت پذیرد.

بزرگ‌ترین ماموریت دولت لیبی در شرایط کنونی، اخراج نیروهای شبه‌نظامی از طرابلس است که از زمان انقلاب تاکنون در آنجا مستقر هستند تا از این رهگذر، به مردم لیبی اطمینان داده شود که خودشان می‌توانند امنیت شهرهایشان را بخوبی و بااقتدار برقرار کنند و قانون را که ستون هر نظام و حکومتی است، به اجرا درآورند.

اجرای این ماموریت آسان نخواهد بود، اما برای ساختن لیبی جدید، به تصمیم‌های بزرگ، تجربه، دیپلماسی، دوراندیشی و اراده پولادین نیاز داریم.

مردم لیبی نشان دادند که می‌توانند خود را از چنگ یک نظام دیکتاتوری نجات دهند، اما برای ورود به یک عصر جدید هنوز راه بسیاری در پیش است.

منبع: القدس العربی
مترجم: محمدجواد گودینی