رقص پروانه‌های صلح

اگر «باشو» آن پسرک سیه‌چرده جنوبی عشق و مهر مادری را فرسنگ‌ها دورتر از خانه پدری جستجو کرد و شمالِ امن را به جنوبِ ناآرام ترجیح داد، به خاطر بد حادثه و تقدیر شومِ ناشی از جنگ بود. «باشو غریبه کوچک»ِ بهرام بیضایی همان‌قدر که اثری در نکوهش جنگ و ویرانی‌های آن در نگاهی کلی و جهانشمول است، به همان میزان هم به آسیب‌پذیری کودکان درگیر جنگ اشاره دارد.
کد خبر: ۶۰۴۲۱۸
رقص پروانه‌های صلح

در سینمای جهان هم نمونه‌های فراوانی از این دست وجود دارد که نگاهی تامل‌برانگیز به مقوله جنگ و تاثیرات جسمی، روحی و روانی آن بر کودکان دارد.

روبرتو بنینی ، کمدین ایتالیایی در فیلم «زندگی زیباست» با زبانی طناز زهر و گزندگی جنگ را مهار و تلطیف می‌کند و قصه مردی یهودی به نام گوییدو را به تصویر می‌کشد که به کودک خردسالش وانمود می‌کند هرآنچه را در اردوگاه‌ها و اسارت‌های مخوف نازی‌ها می‌بیند، یک بازی است.

اتخاذ این ترفند از آن روست که «گوییدو» از دهشتناکی و پلشتی دنیای درگیر جنگ بخوبی آگاه است و به هیچ‌وجه دوست ندارد کودکش نیز به این شرایط نامناسب پی ببرد.

او حتی تا واپسین لحظه و آن دم که به مسلخ برده می‌شود هم این بازی تلخ را ادامه می‌دهد تا زیبایی جهان کودک جایش را به نازیبایی دنیای بزرگسالان ندهد.

با وجود اعلامیه‌های متعدد و ادعاهای سازمان ملل و گروه‌های بیشمار فعال حقوق بشر و هشدارهای پیاپی درخصوص تاثیرات مخرب جنگ بر کودکان و نوجوانان هنوز هم مدام می‌بینیم، می‌شنویم و می‌خوانیم که میلیون‌ها کودک و نوجوان در جنگ‌ها و نزاع‌های نقاط مختلف جهان جان خود را از دست می‌دهند یا در صورت زنده بودن سرنوشتی جز آوارگی، بی پناهی و دچار شدن به انواع و اقسام آلام جسمی و روحی نمی‌یابند.

بیست و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان که از امروز در شهر اصفهان آغاز به کار می‌کند، شعاری زیبا و بجا را بر پیشانی خود دارد: «دفاع از حقوق کودکان درگیر جنگ».

در همین خصوص فردا و در دومین روز جشنواره، تندیس درنا که نوعی نماد‌صلح و یادآور کودکان ژاپنی زیان دیده از بمباران اتمی است، در میدان امام حسین (ع) شهر اصفهان نصب خواهد شد.

اقدام ارزشمند مسئولان جشنواره در انتخاب این شعار بامسما و ترکیب آن با شور و حال زندگی‌بخش کودکان و نوجوانان در مدت برگزاری این رویداد بین‌المللی تاثیر بسزایی در انتشار پیام صلح در جهان دارد.

امروز پروانه‌های زرین به‌‌عشق داشتن دنیایی بدون جنگ و با نیت نشاندن لبخندی دائم بر لب بچه‌های سراسر جهان به حرکت درمی‌آیند و می‌رقصند، امید که این رقص و لبخند جاودانه باشد.

علی رستگار‌ - گروه فرهنگ و هنر

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها