زندگی دشوار آوارگان فلسطینی‌ رانده شده از سوریه

وی که بنا به برخی ملاحظات امنیتی از ذکر نامش خودداری می‌کند، به این موضوع اشاره می‌کند که: «من تمایل زیادی دارم که به سوریه برگردم. ما هیچ شغلی نداریم. درواقع ما اینجا هیچ چیزی نداریم».

این خانواده که هم‌اکنون به مدت یک سال است در اردوگاه پناهندگان فلسطینی عین‌الحلوه در شهر بندری صیدا در جنوب لبنان سکونت دارند، بعد از فرار از سوریه هیچ امکانات یا پولی را با خود به لبنان نیاورده‌اند.

همسر این آواره فلسطینی می‌گوید: «ما در حمله شیمیایی ماه گذشته 11 عضو خانواده خود را از دست داده‌ایم که شش نفر آنها کودک بودند. همه آنها جان خود را از دست داده‌اند. ما از زندگی در اینجا خسته شده‌ایم».

وضع این خانواده فلسطینی نیز همانند سایر خانواده‌هایی که به لبنان آمده‌اند، بسیار نامناسب است. در اتاق این خانواده فقط یک تختخواب و سه تشک خراب وجود دارد. آنها همچنین در بسیاری از ساعات روز از داشتن برق محروم هستند. در این ساختمان برای تمام خانواده‌ها، فقط یک حمام مشترک وجود دارد و از یک اجاق گاز مشترک در مجاورت سرویس بهداشتی استفاده می‌کنند.

شرایط بد اردوگاه‌

کریس گانس، سخنگوی آنروا می‌گوید: اردوگاه عین‌الحلوه میزبان 47500 پناهنده است. از مجموع 45 هزار پناهنده فلسطینی که از سوریه به لبنان آمده‌اند، 6500 نفر در این اردوگاه سکونت دارند.

وی همچنین اعلام کرده است: «این آوارگان دسترسی محدودی به سرپناه و مراکز بهداشتی دارند. بسیاری از آنها بیکار هستند، درآمدشان بسیار پایین است و هزینه زندگی نیز برای آنها سرسام‌آور شده است. هم‌اکنون جمعیت اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در لبنان بیشتر از حد طبیعی آن است و زیرساخت‌های کافی برای تامین نیازهای آنها وجود ندارد.»

یاسر داوود،‌ مدیر اجرایی سازمان غیرانتفاعی «اقدام توسعه بدون مرز» نیز نگرانی خود را درخصوص این آوارگان اعلام کرده است.

وی در این زمینه اعلام کرده است: «هم‌اکنون فقط سازمان‌های غیردولتی فلسطینی به این اردوگاه‌ها خدمت‌رسانی می‌کنند و هیچ خبری از حضور نهادهای سازمان ملل نیست. از سوی دیگر، تعداد آوارگان سوری که وارد اردوگاه‌های فلسطینی می‌شوند، رو به افزایش گذاشته است.

پناهندگان ساکن در این اردوگاه‌ها دسترسی به مدرسه یا مراکز بهداشتی ندارند. همچنین زندگی در خارج از اردوگاه نیز برای آنها هزینه بسیاری در پی دارد. انسان‌ها با یکدیگر هیچ تفاوتی ندارند. هم آوارگان سوری و هم آوارگان فلسطینی نیازهای مشترکی دارند».

بسیاری از این اردوگاه‌ها در مرز انفجار قرار دارند. به همین دلیل نیز بسیاری از آوارگان به چادرها و پناهگاه‌های دسته‌جمعی روی آورده‌اند.

افزایش تنش‌ها

شرایط نامطلوب موجود در کنار بیکاری فزاینده موجب افزایش تنش‌ها و درگیری‌ها میان گروه‌های مختلف در عین‌الحلوه شده است.

رویدا اسماعیل، روان‌شناسی که در این اردوگاه به درمان آوارگان آسیب‌پذیر مشغول می‌باشد، به این موضوع اشاره می‌کند که گروه‌های میزبان نیز متحمل آسیب‌های قابل توجهی شده‌اند.

وی در این زمینه می‌گوید: این افراد از سوریه به این محیط جدید آمده‌اند، به همین دلیل نیز در انطباق خود با این محیط مشکل دارند. آنها هیچ‌گونه حریم خصوصی ندارند و نمی‌توانند زندگی مستقلی داشته باشند. میزبانان آنها نیز خود با فشار و تنش‌های زیادی روبه‌رو هستند و همین موضوع نیز شرایط را بیش از پیش دشوار کرده است.

البته گانس معتقد است که هم‌اکنون تنش خاصی میان گروه‌های مختلف وجود ندارد. وی در این مورد می‌گوید: برخی از آوارگان فلسطینی که از سوریه آمده‌اند، در مقایسه با پناهندگان فلسطینی مقیم لبنان شغل‌هایی پیدا می‌کنند که درآمد پایینی دارد. با این حال، تنش چندانی میان این گروه‌ها وجود ندارد. با این وجود، آوارگان فلسطینی که از سوریه آمده‌اند، از شرایط موجود ناراضی هستند.

گانس همچنین به این موضوع اشاره می‌کند که آنروا کلاس‌های مخصوصی را برای فلسطینی‌هایی که از سوریه آمده‌اند، دایر کرده است، اما فلسطینی‌ها نسبت به این امر که خانواده‌های آنها از هم فروبپاشد، نگران و بیمناک هستند.

اسماعیل نیز به این موضوع اشاره می‌کند که: «زنان فلسطینی پذیرای زنان آواره فلسطینی که از سوریه آمده‌اند، نیستند، زیرا تصورشان این است که این زنان خطری بالقوه برای همسران آنها محسوب می‌شوند، حتی برخی از زنانی که از سوریه آمده‌اند، به دلیل تامین هزینه‌های خود ناچارند با افراد بسیار پرسن و سال‌تر از خودشان ازدواج کنند؛ زیرا آنان فقط به کسانی احتیاج دارند که کمک‌شان کنند.»

منبع: الجزیره انگلیسی 
مترجم: علیرضا ثمودی