جاده دوطرفه سینما و رسانه ملی

فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی به‌رغم این‌که از دو رسانه مختلف تبعیت می‌کنند، به واسطه برخورداری از کارکردهای مشابه سرگرم‌سازی در حیطه هنر نمایش و قصه‌پردازی، از طرفی مخاطبان سینما و تلویزیون را جذب کرده‌اند و از سوی دیگر، دست‌اندرکاران هنری و فنی و خالقان آثار نمایشی این دو مدیوم، بارها جذب این دو رسانه شده‌اند. شاید تحلیل این که چرا برخی فرمول‌های امتحان پس داده سینمایی، در تلویزیون جواب نمی‌دهد یا برعکس، به عوامل مختلفی بستگی داشته باشد، اما آنچه مهم است، همیشه این‌گونه نبوده که یک کارگردان موفق تلویزیونی بتواند در سینما دست‌کم در ارتباط با مردم، موفق باشد و عکس آن نیز صدق کند.

در ادامه به برخی رفت و آمدهای اهالی تلویزیون و سینما طی سه چهار دهه گذشته اشاره می‌شود.

کارگردانانی که از تلویزیون به سینما رفتند

برخی کارگردان‌ها فعالیت خود را با ساخت سریال‌های تلویزیونی شروع کردند، اما بعدها به سینما روی آوردند. نکته جالب آن که بیشتر این افراد، در تلویزیون موفق‌تر از سینما بوده‌اند!

بهروز افخمی

بهروز افخمی از کارگردان‌های مشهوری است که ابتدا فعالیت خود را در حیطه‌های مدیریتی تلویزیون آغاز کرد و چند سال را برای به سرانجام رساندن سریال متوقف شده ناصر تقوایی (کوچک جنگلی) صرف کرد. او اواخر دهه 60، نسخه سینمایی این مجموعه تلویزیونی را با نام «تفنگ‌های سحرگاه» ساخت و با فیلم بعدی اش «عروس»، هم به طور رسمی وارد جرگه سینماگران شد و هم به‌عنوان یک فیلمساز مخاطب در سینما نام خود را ثبت کرد. افخمی سال گذشته پس از سال‌ها در کنار برادرش در سریال «عملیات 125» قرار گرفت.

داریوش فرهنگ

فرهنگ برخلاف بسیاری از کارگردانان تلویزیون که از مدرسه عالی تلویزیون آمده‌اند، تئاتر خوانده، اما اولین کارش به‌عنوان کارگردان سریال مشهور «سلطان و شبان» به شمار می‌رود؛ سریالی که جزو پربیننده‌ترین کارهای سیما طی سه چهار دهه اخیر بوده است. فرهنگ پس از این سریال، با «طلسم» به ساخت فیلم در سینما رو آورد و
11 فیلم دیگر هم کارگردانی کرد. اما سریال‌هایی که او در بین کارهای سینمایی‌اش ساخته (تولدی دیگر، طلسم‌شدگان و راه شب) از بیشتر کارهای سینمایی‌اش موفق‌تر بوده‌اند، گرچه هیچ‌گاه به پای اولین سریالش نرسیدند.

پوران درخشنده

پوران درخشنده از قدیمی‌ترین کارگردان‌های تلویزیون است که از مدرسه عالی تلویزیون و سینما فارغ‌التحصیل شده و از سال 54 در تلویزیون فعال است. درخشنده مستندهای تلویزیونی زیادی کارگردانی کرد و پس از آن در دهه 60 با فیلم «رابطه» و پس از آن فیلم موفق «پرنده کوچک خوشبختی»، به‌عنوان یکی از کارگردانان زن سینمای ایران به جایگاه تثبیت شده‌‌ای دست یافت. درخشنده پس از آن با ساخت ده فیلم سینمایی به‌عنوان یک سینماگر شناخته می‌شود.

داوود میرباقری

داوود میرباقری فعالیت هنری را از تئاتر آغاز کرد، اما کار این کارگردان به طور رسمی با سریال‌های موفقی همچون «گرگ‌ها» و «رعنا» (در دهه 60) و «امام علی(ع)» (در دهه 70) به چشم آمد. او بعدها سه فیلم «آدم برفی»، «ساحره» و «مسافر ری» را برای سینما ساخت، اما بازگشت او به تلویزیون با «معصومیت از دست رفته» و البته سریال عظیم «مختارنامه»، باردیگر جایگاه او را به‌عنوان یک کارگردان موفق در رسانه ملی تثبیت کرد. او این روزها مشغول ساخت جدیدترین طرح خود (شاهگوش) است.

رضا میرکریمی

گرچه در کارنامه رضا میرکریمی ساخت فیلم‌های کوتاه 16 میلی‌متری در دهه 60 دیده می‌شود، اما ازجمله کارگردان‌های سینماست که کار خود را با تلویزیون آغاز کرده است. سریال‌ «ماجراهای آفتاب و عزیزخانم» و بعد سریال «بچه‌های مدرسه همت» را باید نقطه شروع ، فعالیت تلویزیونی این سینماگر مطرح امروز دانست. او اواخر دهه 70 با فیلم کودک و سرباز کار سینمایی را شروع کرد و بعد با فیلم‌هایی چون زیرنور ماه، اینجا چراغی روشن است، خیلی دور خیلی نزدیک، به همین سادگی و یه حبه قند را ساخت و این روزها هم مشغول ساخت فیلم جدید خود با نام «امروز» است.

حمید تمجیدی

او دانش‌آموخته دانشکده صدا و سیماست و کارش را از آنجا با کارگردانی ۵۰ فیلم مستند تلویزیونی آغاز کرده است. تمجیدی در دهه 60، کارگردانی سریال‌‌هایی چون «نقشه»، «عقیق» و «آموختن برای زیستن» را انجام داد و با ساختن سریال «مزدترس» و سری دوم آن (بازی با مرگ) میان مخاطبان تلویزیونی چهره شد. او ساخت سریال «به او بگویید دوستش دارم» را نیز در کارنامه دارد. تمجیدی اما در سینما نیز فیلم‌های «سراب»، «گل سرخ»، «چهارشنبه عزیز»، نسخه سینمایی سریال بازی با مرگ و شب بی‌پایان را ساخته که هیچ‌گاه موفقیت تلویزیونی او را تکرار نکرده‌اند.

اصغر فرهادی

اصغر فرهادی گرچه در رشته تئاتر درس خوانده و کار خود را با انجمن سینما جوانان شروع کرده، اما فعالیت حرفه‌ای او با تلویزیون گره خورده است. مجموعه‌هایی چون «چشم به راه»، «داستان یک شهر 1 و 2»، «روزگار جوانی» ازجمله فعالیت‌های فرهادی در تلویزیون بود که زمینه‌ای برای ساخت اولین فیلم بلند سینمایی این کارگردان در سال 81 (رقص در غبار) شد و اوجگیری او تا «درباره الی»، «جدایی نادر از سیمین» و «گذشته» را به دنبال داشت.

مرضیه برومند

مرضیه برومند، فعالیت خود را به‌عنوان بازیگر، کارگردان و عروسک گردان از سال ۱۳۴۷ در تلویزیون آغاز کرده است. او در دهه 60 نیز با فیلم پرفروش «شهر موش‌ها» (به‌طور مشترک با محمدعلی طالبی) فعالیت در سینما را شروع کرد و در سینما فیلم‌های دیگری چون «الو! الو! من جوجوام» و «مربای شیرین» را ساخت. ثبت سریال‌های موفق تلویزیونی مثل قصه‌های تابه‌تا، خونه مادربزرگه، آرایشگاه زیبا، خودروی تهران ۱۱، هتل، ورثه آقای نیکبخت، کارآگاه شمسی و دستیارش مادام، کتابفروشی هدهد و آب‌پریا در کارنامه هنری مرضیه برومند، نام او را بیشتر به‌عنوان یک کارگردان تلویزیونی موفق ثبت کرده است. او البته این روزها مشغول پیش‌تولید چهارمین فیلم سینمایی بلند خود یعنی نسخه دوم شهرموش‌هاست.

جواد افشار

جواد افشار کار خود را از تلویزیون شروع کرد و سال 87، فیلم «کلبه» را در ژانر وحشت ساخت. وی سریال‌های موفقی چون کیلومتر ۱۴، برگ و باد، رایزن عشق، گل یا پوچ، روزهای زیبا، لبه آتش و مادرانه را ساخته است.

بهرام بهرامیان

بهرام بهرامیان که کار خود را از تئاتر سپس انجمن سینمای جوانان شروع کرده جزو کارگردان‌هایی است که با ساخت سریال‌های تلویزیونی
چهره شد و بعد به سینما آمد. «مشق عشق» و «ساعت شنی» دو مجموعه موفق و پربیننده از این کارگردان بودند و زمینه‌ای شدند تا او در سینما فیلم «آل» را بسازد و بعد دومین کار سینمایی خود «آینه شمعدون» را کارگردانی کند.

رضا عطاران

رضا عطاران از تلویزیون به‌عنوان بازیگر و کارگردان چهره شد و بعد در سینما کارگردانی کرد. سیب خنده، قطار ابدی، کوچه اقاقیا، خانه به دوش، ترش و شیرین و بزنگاه زمینه‌ای شدند تا عطاران اولین فیلم بلند سینمایی خود با نام «خوابم می‌آد» را بسازد. او این روزها مشغول ساخت دومین فیلم بلندش با نام «رد کارپت» است.

کارگردانانی که از سینما به تلویزیون آمدند

برخی کارگردان‌ها نیز از چهره‌هایی هستند که فعالیت خود را با ساخت فیلم‌های سینمایی شروع کردند، اما بعدها به فعالیت در تلویزیون روی آورده‌اند.

نکته جالب آن که بیشتر این افراد، در تلویزیون موفق‌تر از سینما بوده‌اند و بعضی‌هایشان حتی به فکر بازگشت به سینما نیفتاده‌اند!

ضیاء‌الدین دری

دری هم اوایل دهه 60 به‌عنوان کارگردان فیلم‌ «صاعقه» کار خود را شروع کرد و چهار فیلم دیگر (سینما سینماست، باد و شقایق، لژیون و من و دبورا) را ساخت، اما هیچ‌کدام از این فیلم‌ها به اندازه سریال «کیف انگلیسی» نام او را سر زبان‌ها نینداخت. دری پس از آن نیز ترجیح داد در سینما کار نکند و انرژی خود را چند سال روی تولید سریال «کلاه پهلوی» گذاشت که پس از مدت‌ها، از سال گذشته روی آنتن رفت و کماکان در حال پخش است.

سیروس مقدم

سیروس مقدم پرکارترین و موفق‌ترین کارگردان سریال‌های تلویزیونی در سال‌های اخیر، ابتدا یک کارگردان ناموفق در سینمای ایران بود. سیروس مقدم البته در سال‌های دور برای سریال تلویزیونی مشهور ناصر تقوایی دستیاری کرده بود، اما فعالیت حرفه‌ای را با سینمای ایران به‌عنوان مدیرتولید و بعد کارگردان آغاز کرد.

«گرگ‌های گرسنه»، «شکوه بازگشت» و «شیخ مفید» فیلم‌های موفقی نبود که موجب تثبیت موقعیت مقدم در سینمای ایران بشود، اما کارنامه تلویزیونی مقدم هم قطور است و هم از نظر مخاطب، او را به یکی از موفق‌ترین کارگردانان تلویزیون بدل کرده است.
23 سریال به‌ سوی افتخار، روزهای زندگی، مسافر، پلیس جوان، بانویی دیگر، مزرعه کوچک، ریحانه، نرگس، پرواز در حباب، اغماء، پیامک از دیار باقی، روز حسرت، رستگاران، چاردیواری، زیر هشت، پایتخت، تا ثریا، چک برگشتی، دیوار، پایتخت۲ و سریال در دست ساخت بچه‌های نسبتا بد کارهای تلویزیونی پرکارترین کارگردان تلویزیون در این سال‌هاست.

امرالله احمدجو

امرالله احمدجو ابتدا به‌عنوان کارگردان سینما شناخته شد و در سال 67 با فیلم «شاخه‌های بید» نام خود را در سینمای ایران سر زبان‌ها انداخت. فیلمی که مثل همه کارهای او لحن طنزآمیز و بومی خاصی داشت، او اما در تلویزیون با ساخت سریال مشهور «روزی روزگاری» چهره شد و بعد «تفنگ سرپر» و «اوسنه پادشاهی» را ساخت.

محمدرضا ورزی

محمدرضا ورزی هم ابتدا با سینما کار خود را آغاز کرد، اما قطعا موفقیت تلویزیونی او بیشتر از کارهای سینمایی‌اش است. ورزی فیلم «ابراهیم خلیل‌الله» را ساخت که اکران موفقی نداشت. دو فیلم دیگرش (نظام از راست و مظفرنامه) هم اکران سینمایی نداشتند، اما به همین نسبت در تلویزیون او سریال پربیننده کم نداشته است. عمارت فرنگی، پدرخوانده، کیمیاگر، سال‌های مشروطه و تبریز در مه کارهایی بود که در یک روند متوالی، او را به سازنده سریال‌های تاریخی رسانه ملی بدل ساخت. او این روزها مشغول کارگردانی آخرین کارش «معمای شاه» است که به نظر سنگین‌ترین پروژه تلویزیونی‌اش به شمار می‌آید.

محمدعلی نجفی

محمدعلی نجفی با فیلم «جنگ اطهر» کار سینمایی خود را شروع کرد و بعد «لیله‌القدر» را ساخت، اما «سربداران» نام او را سر زبان‌ها انداخت،س سریالی که آن را با همکاری کیهان رهگذار، کارگردان فقید تلویزیون ساخته بود. نجفی بعد از این، هفت فیلم بلند و یک سریال کارگردانی کرد.

اکبر خواجویی

اکبر خواجویی هم سینما را اواسط دهه 60 با فیلم‌های نه‌چندان مطرح «خانه ابری» و «سیرک بزرگ» شروع کرد، اما وقتی به تلویزیون آمد سریال‌های موفقی چون هشت بهشت، پدرسالار، دبیرستان خضراء، کهنه‌سوار، رسم شیدایی و پس از سال‌ها را ساخت و وقتی در اواسط دهه 80 با فیلم «محیا» به سینما بازگشت، باز هم در سینما نماند و دو سریال «پس از سال‌ها» و «پیک راستان» را در تلویزیون ساخت تا کارنامه تلویزیونی پربارتری داشته باشد.

قاسم جعفری

قاسم جعفری نیز از کارگردان‌های مشهور سریال‌های تلویزیونی است که کار خود را با سینما شروع کرده، اما در تلویزیون موفق‌تر بوده است. او سال 73 اولین فیلم بلند سینمایی‌اش را با ‌عنوان «ماه مهربان» ساخت و پس از آن دومین فیلم بلندش «قاصدک» را به اتمام رساند. پس از این فیلم، فعالیت جعفری در تلویزیون متمرکز شد. از نفس‌افتاده، غریبانه، خط قرمز، مسافری از هند و کمکم کن از پربیننده‌‌ترین کارهای این کارگردان به شمار می‌رود. جعفری دوباره فعالیتش را در سینما متمرکز کرده و پنجمین فیلم سینمایی وی «دختران» است.

احمد امینی

احمد امینی گرچه دانش‌آموخته مدرسه عالی تلویزیون است، اما کار خود را از سینما با فیلم «سایه‌های هجوم» شروع کرد. او از اوایل دهه 70 تا سال 90 چهار فیلم نسبتا موفق در سینما ساخته که عبارتند از سایه‌های هجوم، غریبانه، چتری برای دو نفر، این زن حرف نمی‌زند و بی‌خداحافظی، اما قطعا سریال‌های او موفق‌تر از کارهای سینمایی‌اش بوده‌اند. باران عشق (کارگردانی مشترک با همراه فریدون حسن‌پور) اولین سریال امینی است که سال 82 آن را ساخت. امینی سپس سریال‌هایی چون «اولین شب آرامش»، «بی‌گناهان» و «داوران» را ساخت که موفق‌تر از کارهای سینمایی
او بوده‌اند.

کیومرث پوراحمد

کیومرث پوراحمد در مقاطع مختلف زمانی در سینما و تلویزیون فعال بوده و اتفاقا از معدود کارگردان‌هایی است که در هر دو حیطه موفق بوده است. پوراحمد، کار حرفه‌ای را با دستیاری زنده‌یاد نادر ابراهیمی در سریال «آتش بدون دود» آغاز کرد، اما در سال‌های بعد از انقلاب جایگاه خود را با فیلم‌هایی چون «تاتوره» و «بی‌بی چلچله» به‌عنوان سنیماگری متفاوت تثبیت کرد.

پوراحمد همان سال‌ها با مجموعه دیدنی «قصه‌های مجید» در تلویزیون به اوج رسید و بعد در سینما با «خواهران غریب» و «نسخه سینمایی» مجید به جوایزی رسید. پوراحمد در نیمه‌های دهه 70 با «سرنخ» به تلویزیون آمد و در سینما نیز کار خود را ادامه داد. او سال‌های گذشته «پرانتز باز» را برای تلویزیون آورد.

همایون اسعدیان

همایون اسعدیان، فعالیت خود را از کانون پرورش فکری و با ساختن فیلم‌های هشت میلی‌متری شروع کرد و بعد در رشته سینما در دانشکده هنرهای دراماتیک تحصیل کرد. او پس از مدت‌ها فعالیت در سینما با عنوان عکاس، دستیار کارگردان و فیلمنامه‌نویس، در سال 73 با فیلم «نیش» اولین فیلم بلند سینمایی خود را ساخت و تا سال 79، چهار فیلم ساخت. او از سال 79 تا 86، در زمینه ساخت مجموعه‌های تلویزیونی فعالیت داشت و چهار مجموعه غول چراغ جادو، بچه‌های خیابان، اگه بابام زنده بود و راه بی‌پایان را کارگردانی کرد. اسعدیان سپس بار دیگر به سینما روی آورد و سه فیلم «ده رقمی»، «طلاو مس» و «بوسیدن روی ماه» را ساخت.

کیانوش عیاری

کیانوش عیاری هم در دهه 50 با فعالیت در سنیمای آزاد و در دهه 60 با فعالیت در سینمای ایران و ساخت فیلم‌های متفاوتی چون تنوره دیو، شبح کژدم، آن سوی آتش، روز باشکوه، آبادانی‌ها و دو نیمه سیب مطرح شد و سپس سال 75 ساخت سریال‌های تلویزیونی را با سریال «خانه به خانه» تجربه کرد. او در دهه 80 نیز سریال «روزگار قریب» را ساخت که تولید آن شش سال طول کشید.

کمال تبریزی

کمال تبریزی هم که از سینمای آزاد آمده و در مرکز آموزش فیلمسازی باغ فردوس سینما را فرا گرفته، از دهه 60 تاکنون فیلم‌های زیادی بویژه در زمینه دفاع مقدس ساخته و ژانرهای مختلفی را تجربه کرده است.

حضور او در تلویزیون، ابتدا مصادف شد با مقطعی که تولید فیلم ـ مجموعه‌ها در سینما و سیمافیلم متداول شده بود. او هم اوایل دهه 70 نسخه تلویزیونی فیلم موفق و پرفروش «لیلی با من است» را برای تلویزیون آماده کرد. تبریزی در دهه 70 و 80 دو سریال پربیننده «دوران سرکشی» و «شهریار» را ساخت و در کنار فعالیت‌های سینمایی‌اش، از مخاطب تلویزیون جدا نشد. او سریال «سرزمین کهن» را هم آماده پخش از سیما دارد.

یدالله صمدی

یدالله صمدی که از دهه 60 با فیلم «مردی که زیاد می‌دانست» فعالیت سینمایی‌اش را شروع کرد و پس از آن 11 فیلم دیگر ساخت، در سال‌های اخیر به تلویزیون آمده است. مجموعه «شوق پرواز» و مجموعه نوروزی «هفت سین» از کارهای این کارگردان در تلویزیون به شمار می‌رود که موجب شد او جایگاهی مناسب در رسانه ملی برای خود به دست آورد.

محمدمهدی عسگرپور

گرچه کارنامه عسگرپور در سینما و تلویزیون پرتعداد نیست، اما او هم از کارگردان‌هایی است که گرچه فعالیت خود را به‌عنوان مدیر تلویزیونی شروع کرد، اما در سینما با فیلم «پرواز در نهایت» روی صندلی کارگردانی نشست و بعد «قدمگاه» و «اقلیما» را ساخت. عسگرپور بعد از آن در تلویزیون سریال‌های موفق «جراحت» و «شیدایی» را کارگردانی کرد.

ابوالقاسم طالبی

ابوالقاسم طالبی با «ویرانگر» کار سینمایی را شروع کرد و یکی دو سال پس از آن «بازگشت پرستوها» را برای سینما ساخت. طالبی همچنین بعد از ساخت فیلم‌هایی چون «عروس افغان»، «نغمه»، «جنگ کودکانه» و... دومین مجموعه تلویزیونی خود را با نام «به کجا چنین شتابان» ساخت که بیشتر از کار قبلی‌اش دیده شد. طالبی بار دیگر پس از این سریال با «قلاده‌های طلا» به سینما بازگشت.

ابراهیم حاتمی‌کیا

ابراهیم حاتمی‌کیا که کار خود را با مجموعه مستند تلویزیونی «روایت فتح» آغاز کرد، ابتدا با فیلم‌های کوتاه و مستند سپس بلند «هویت»، «دیده‌بان» و «مهاجر» به‌عنوان یک کارگردان نوجوی سینما در دهه 60 به سینمای ایران معرفی شد و با «از کرخه تا راین» جایگاه خود را تثبیت کرد. حاتمی‌کیا در کارنامه خود، دو مجموعه تلویزیونی با حال و هوای متفاوت دارد؛ یکی «خاک سرخ» که اوایل دهه 80 با روایتی از دفاع مقدس روی آنتن رفت و دیگری «حلقه سبز» که ماورائی بود.

محمدحسین لطیفی

محمدحسین لطیفی، کارگردان موفق تلویزیون در این سال‌ها، کار خود را با طراحی صحنه و بعد فیلمسازی در سینما آغاز کرد. «سرعت» اولین فیلم او بود که سال 75 آن را ساخت، اما با «کت جادویی» در سال 77، کار لطیفی به چشم آمد. نکته جالب توجه درباره این کارگردان، استقبال توام مردم از کارهای سینمایی و تلویزیونی اوست که یکی در میان آنها را ساخته است. به همین دلیل، موفقیت او در ساخت سریال‌هایی چون همسایه‌ها، سفر سبز، فرار بزرگ، وفا، صاحبدلان، نردبام آسمان و دودکش به همان میزان در سینما با استقبال مردم از فیلم‌های عینک دودی، دختر ایرونی، خوابگاه دختران، روز سوم و توفیق اجباری موازی بوده است.

مهدی فخیم‌زاده

مهدی فخیم‌زاده هم که دانش‌آموخته زبان و ادبیات و البته دانشکده هنرهای دراماتیک است، کار فیلمسازی را از دهه 50 با کارگردانی و بازیگری در سینما شروع کرد. بعد از انقلاب هم در دهه 60 فیلم‌های زیادی ساخت که موفق‌ترینش «تشریفات»، «مسافران مهتاب» و «خواستگاری» بودند. او در دهه 70 بعد از فیلم «همسر»، با سریال «تنهاترین سردار» وارد تلویزیون شد و بعد ولایت عشق، خواب و بیدار، حس سوم، بی‌صدا فریاد کن و قتل در ساختمان ۸۵ را در تلویزیون ساخت.

خسرو ملکان

خسرو ملکان که از سال 62 با فیلم «زخمه» کارگردانی را در سینما آغاز کرد و بعد با «شب‌شکن»، «زمزمه»، «طوبی» و «تماس» ادامه داد، در دهه 60 سریال‌های موفقی چون «مهمان»، «پیک سحر» و «تلفن مشترک» را کارگردانی کرد. او در سال‌های اخیر هم با «پسران مهتاب» در سینما و «چمدان» در تلویزیون فعالیت کرده است.

رامبد جوان

رامبد جوان هم بازیگر ـ کارگردانی است که فعالیت بازیگری را از تلویزیون، اما فعالیت کارگردانی را از سینما با فیلم «اسپاگتی در هشت دقیقه» شروع کرد. او سپس با «نشانی»، «توطئه فامیلی» و «مسافران» در تلویزیون فعالیت کرد، گرچه در سینما هم با «پسر آدم دختر حوا» و «ورود آقایان ممنوع» موفق ظاهر شد.

انتقالاتی که پیش نیامده

بجز فیلمسازانی چون سیروس الوند، فریدون جیرانی، احمد مرادپور، حسن برزیده، حمید نعمت‌الله، مسعود ده‌نمکی، علیرضا امینی، فرزاد موتمن که حداقل یک‌بار سریال تلویزیونی ساخته‌اند، برخی‌ها هنوز از سینما به تلویزیون نیامده‌اند. از بین فیلمسازان قدیمی، مسعود کیمیایی شاخص‌ترین فیلمسازی است که هنوز کار تلویزیونی نکرده است. از فیلمسازان جدید سینمای ایران هم می‌توان به عبدالرضا کاهانی اشاره کرد.همچنین برخی کارگردان‌های تلویزیون فیلم بلند سینمایی نساخته‌اند. از آن جمله می‌توان به سعید نیکپور، مسعود رشیدی، حسین سهیلی‌زاده، جواد رضویان و سعید آقاخانی اشاره کرد که البته آقاخانی پروانه ساخت اولین فیلم بلندش را گرفته است.

احمدرضا علیزاده