شیطنت در یک دعوای صنفی

نخستین نکته به روی باز و گشاده رسانه ملی باز می‌گردد که با وجود موضوع پرحاشیه و ملتهب این روزهای خانه سینما چنین برنامه و فرصتی را به عنوان یک ضرورت پدید آورد تا اهالی هنر هفتم از تریبون پر مخاطب صدا و سیما سخنان خود را بی‌پرده با مردم در میان بگذارند، هرچند احتمالا همچون همیشه انتقادهایی هم به شیوه این همنشینی و نحوه مدیریت آن برای جلوگیری از توهین و افترای مهمانان برنامه به یکدیگر و اشخاص غایب حقیقی و حقوقی وارد کنند.

از سوی دیگر با سکانس جنجالی برنامه «هفت» و جدال لفظی طرفین دعوا آنچه که استنباط می‌شود این است که فارغ از استدلال‌ها، توجیهات و جانبداری‌های دو گروه موافق و مخالف، با این‌که عده‌ای قصد دارند از این آب گل آلود ماهی بگیرند و برداشت‌های سیاسی داشته باشند و دولت و سینماگران را در مقابل یکدیگر قرار دهند، نباید فراموش کرد که ما با یک دعوای صنفی روبه‌روییم.

حل این اختلافات و گشودن این کلاف سردرگم هم با همنشینی و مذاکره دوستانه و منصفانه طرفین امکان‌پذیر خواهد بود و بهتر است که طرفین نزاع برای پیشبرد اهداف خود و رسیدن به مقاصدشان از کیسه دولت و جناح‌های مختلف سیاسی خرج نکنند. هرچند ماجراهای پیش آمده بویژه بازی‌های چند وقت اخیر پای دولت و دولتمردان را به میان کشید، اما دست‌های پنهان و پیدایی اجازه تفاهم و حل و فصل اختلاف موجود را تاکنون نداده است.

عده‌ای از هر دو طرف دعوا سعی داشته و دارند که بازیگوشانه و شیطنت آمیز با آبرو و اعتبار افراد بازی کنند و قصد دارند از نمد دولت فعلی یا آینده و جریان‌های سیاسی برای خود کلاهی بدوزند.

تعمیم دعواهای صنفی و شخصی به مبارزه‌ای جمعی و جناحی و قرار دادن دولت و سینماگران مقابل یکدیگر قطعا مطلوب هیچ فرد و گروه دلسوز و اهل فرهنگی نیست و بی‌اعتنایی و بی‌توجهی به نقش میانجیگرانه و صلح‌طلبانه سینماگران منصف قطعا به پایان خوشی نمی‌انجامد.

علی رستگار ‌‌-‌‌ گروه فرهنگ و هنر