دستیاری دستفروشان در 5 سالگی

اما دیروز در یکی از ایستگاه‌های مترو به پدیده جدیدی در حوزه دستفروشان مترو برخوردم؛ دخترکی پنج ساله برای دستفروشان دستیاری می‌کرد!

لیلا، دخترک پنج ساله‌ای است که روشی جدید برای تکدیگری پیدا کرده است و همراه زنان دستفروش، ایستگاه به ایستگاه می‌رود و به آنها کمک می‌کند. زمانی که فاصله بین ایستگاه‌های مترو کوتاه است، پلاستیک‌های انباشته از اجناس را از این سوی واگن به آن سو جابه‌جا می‌کند، پول را از مشتریان می‌گیرد و....

لیلا کالا هم تبلیغ می‌کند و با شیرین زبانی خطاب به خانمی که قصد خرید گل سر از زن دستفروش را دارد، می‌گوید: «خاله! این گل سر خیلی خوشگله، فقط به موهای شما می‌یاد. یه لحظه امتحان کنید، ببینید چقدر موهاتون با این گل سر خوشگل می‌شه.»

زن مسافر در حالی که لبخند بر لب دارد، کیفش را باز می‌کند و هزار تومانی را به لیلا می‌دهد، اما لیلا می‌گوید: «گل سر مال من نیست. من به این خانم کمک کردم. اما اگه دوست دارید می‌تونید به من هم پولی بدید!»

زن بدون چانه زدن با لیلا یک اسکناس 200 تومانی به او می‌دهد. لیلا لبخند می‌زند و با فروشنده دیگری همراه می‌شود که مسواک‌ می‌فروشد.

لیلا را صدا می‌کنم و کنار خود می‌نشانم. می‌پرسد: خاله! اگه یکی 7500 تومان داشته باشه چقدر دیگه کم داره که ده‌هزار تومن بشه؟ در جواب لیلا می‌گویم: 2500 تومان کم دارد. لیلا تمام پول‌هایش را از جیب درمی‌آورد و باز می‌گوید: می‌شه پول‌هام رو بشماری. مادرم گفته هر وقت پول‌هایت ده هزار تومان شد بیا خونه!

به ایستگاه پایانی می‌رسیم. لیلا بدون خداحافظی سراسیمه می‌رود و بسرعت در میان ازدحام آدم‌ها گم می‌شود و من تا رسیدن به تحریریه با خود می‌اندیشم، براستی جای لیلا کجاست، واگن‌های مترو یا آغوش خانواده؟

فاطمه عودباشی‌ - ‌گروه رادیو و تلویزیون